การพัฒนากรอบมาตรฐานที่พักสีเขียวเขาค้อ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมของธุรกิจที่พักและเสนอกรอบมาตรฐานที่พักสีเขียวของอำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ การวิจัยใช้วิธีการศึกษาเชิงคุณภาพ ประชากรในการวิจัยเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในพื้นที่ แบ่งออกเป็นผู้ประกอบการธุรกิจที่พัก ตัวแทนจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและผู้เชี่ยวชาญ ใช้วิธีเลือกตัวอย่างแบบผสมผสานระหว่างการเลือกตัวอย่างแบบมีเกณฑ์และการเลือกตัวอย่างแบบสะดวก ได้ตัวอย่างที่เป็นสถานประกอบการธุรกิจที่พักในอำเภอเขาค้อจำนวน 23 แห่ง เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการสังเกตการณ์อย่างมีส่วนร่วมด้วยแบบสำรวจรายการ และใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกแบบต่อหน้าและการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์กับตัวอย่างที่เป็นผู้ประกอบการธุรกิจที่พัก 23 คน ตัวแทนจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 12 คน โดยมีแบบสอบถามกึ่งมีโครงสร้างเป็นเครื่องมือ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาสำหรับการสัมภาษณ์เชิงลึก และใช้การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการคำนวณความถี่และร้อยละรายการที่สังเกตได้จากแบบสำรวจรายการ ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ประกอบการธุรกิจที่พักมีรูปแบบการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมที่สอดคล้องกับหลักเกณฑ์ในกรอบมาตรฐานที่พักสีเขียว การดำเนินงานพบปัญหาและอุปสรรค เช่น ศักยภาพบุคลากรด้านการจัดการสิ่งแวดล้อม ต้นทุนจากการจัดการสิ่งแวดล้อม และการจัดการขยะของหน่วยงานภาครัฐ 2) กรอบมาตรฐานที่พักสีเขียวเขาค้อที่นำเสนอ ประกอบด้วย 5 หลักเกณฑ์ 25 ลักษณะการดำเนินงาน ได้แก่ การจัดการและการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม (5 ลักษณะการดำเนินงาน) การจัดการของเสียและขยะมูลฝอย (5 ลักษณะการดำเนินงาน) การจัดการพลังงาน (6 ลักษณะการดำเนินงาน) การจัดการทรัพยากรน้ำ (4 ลักษณะการดำเนินงาน) และการมีส่วนร่วมกับหน่วยงานท้องถิ่นหรือชุมชน (5 ลักษณะการดำเนินงาน) ผู้ประกอบการธุรกิจที่พักสามารถนำกรอบมาตรฐานที่พักสีเขียวที่นำเสนอไปใช้เป็นแนวทางในการบริหารจัดการที่พักที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และภาครัฐสามารถใช้เป็นแนวทางในการส่งเสริมธุรกิจสีเขียวและที่พักสีเขียวได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ASEAN Public Relation Center.(2019) retrieved from asean.net http://www.aseanthai.net/main.php?filename=index
Association of Southeast Asian Nations. (2015). Asean Green Hotel Standard. Retrieved from www.asean.org:http://www.asean.org/wp-content/uploads/2012/05/ASEAN-Green-Hotel-Standard.pdf.
Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77–101.
Cekanavicius, L., Bazyte, R., & Dicmonaite, A. ( 2014). Green Business: Challenges and Practices, Ekonomika, 39(1), 74-88.
Chen, M.-F., & Tung, P-J. (2014). Developing an extended Theory of Planned Behavior model to predict consumers’ intention to visit green hotels. International Journal of Hospitality Management, 36 (Supplement C), 221-230.
Chinwetkitvanich, S., Prachakasaem, W., & Ruchiraset, A.(2019). rōngrǣm sīkhīeo : kān rirœ̄m khō̜ng phāk rat phư̄a rōngrǣm thī pen mit kap singwǣtlō̜m [Green Hotels: Governmental Initiatives for Environmentally Friendly Hotels]. Thai Environmental Engineering Journal, 32(2) p. 61-70. [in Thai]
Gibson, A., Dodds, R., Joppe, M., & Jamieson, B. (2003). Ecotourism in the city? Toronto’s Green Tourism Association. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 15, p.6.
Green Economic Report 2018-2019 (2019) retreived 20 August 2019 from https://progreenecon.files.wordpress.com/pdf
Green Globe. (1992). Standard Criteria and Indicators. Retrieved 18 January 2018, from https://greenglobe.com/
Green Leaf sustainability services. (2007). Green Leaf Sustainability Services. Retrieved 18 January 2018, from http://glsss.net/
Green Leaf sustainability services. (2007). The History of Green Leaf Sustainability Services. Retrieved 18 January 2018, from http://glsss.net/history/
Green Tourism Canada. (2014). What Is Green Tourism? Retrieved 17 November 2017: http://www.greentourismcanada.ca/works/
Green Tourism Thailand. (2008). How to be 7 Green. Retrieved 20 December 2017 https://7greens.tourismthailand.org/
Kis-Orloczki, M. (2012). Eco-labelling for environmental friendly hotel industry. Conference Paper. University of Miskolc. Retrivered from https://www.researchgate.net/publication/263535217:
Laroche, M., Bergeron, J., and G. Barbaro-Forleo. (2001). Targeting consumers who are willing to pay more for environmentally friendly products. Journal of Consumer Marketing, p. 503-520.
Lee, S.-M., Honda, H. C., Ren, G., & Lo, Y.-C. (2016). The Implementation of Green Tourism and Hospitality. Journal of Tourism & Hospitality, 5, p.4. doi: 10.4172/2167-0269.1000233
Lee, W.-H., & Cheng, C.-C. (2018). Less is more: A new insight for measuring service quality of green hotels. International Journal of Hospitality Management, 68, 32-40.
Miles, M B. & Huberman, A M. (1994). Qualitative Data Analysis. An Expanded Sourcebook (2nd ed.). Thousand Oaks,CA: Sage.
Ministry of Tourism and Sport of Thailand. (2019). Tourist Statistic 2018. Retrieved 20 January 2020, from https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=497
Nagy, A. (2017). What Is Green Tourism? Retrieved 25 November 2017, from www.greentourismcanada.ca https://www.greentourismcanada.ca/works/
Nastasi, B. K. and Schensul, S. L. (2005). Contributions of qualitative research to the validity of intervention research, Journal of School Psychology. 43(3), 177-195.
Nilsson, P., Jorn, B. (2012), Green business model innovation in the tourism and experience economy Cases from Austria, Portugal, Denmark, Finland, Mexico, Norway, Sweden, Iceland, Russia and South Korea, Nordic Innovation Publication, Retrieved 1 December 2017, http://www.nordicinnovation.org/Global/_Publications/Reports/2012/2012
Narongrit, C., Nonsiri, P., Harfield, A., & Rukngarn, J., (2017) kānphatthanā kānrīanrū khō̜ng khrư̄akhāi khwāmrūammư̄ thāng kasēttrakam chœ̄ng phư̄nthī phư̄a sāng phāplak kānthō̜ngthīeo sīkhīeo naiʻō̜ khao khō̜ čhangwat phet būrana [The development of Learning Process in agricultural network for enhancement Green Tourism in Khaokho district, Petchabun Province] Research Report. [in Thai]
Nezakati, H., Hosseinpour, M., (2015). Green Products Purchasing among Maalasia consumers, International Journal of Sustainable Development and World Policy, 4(1), p.1-6.
Nonsiri, P., Norongrit, C. (2018). patčhai khwāmsa ret khō̜ng kāndō̜ nœ̄n ngān nai rūpbǣp khrư̄akhāi khwāmrūammư̄ phư̄a songsœ̄m kānthō̜ngthīeo sīkhīeo ʻō̜ khao khō̜ čhangwat phet būn [The Key Success Factors of Collaborative Network for Enhancing Green Tourism in Khao Kho District, Phetchaboon Province]. Journal of Southern Technology, 11(2), p. 15-26. [in Thai]
Sutheewasinnon, P., Pasunon, P. (2016). konlayut kānlư̄ak tūayāng samrap kānwičhai chœ̄ng khunnaphāp[Sampling Strategies for Qualitative Research]. Parichart Journal, 29(2), p.31-48. [in Thai]
Tsaur, S.-H., Yu-Chiang, L., Jo-Hui, L. (2006). Evaluating ecotourism sustainability fromthe integrated perspective of resource, community and tourism. Tourism Management, 27, 640–653. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2005.02.006
Van Bueren, E. M. L., Blom, E. M. (1997). Hierarchical Framework for the Formulation of Sustainable Forest Management Standards. Wageningen: Tropenbos Foundation
