Current Situation and Adaptation of Traditional Retailers in Ko Samui District Surat Thani Province The current state of traditional retail stores in Samui, District, Suratthani

Main Article Content

กิตติกร ไสยรินทร์

Abstract

This study intended to explore the current state, the capability, and the development of the traditional retail stores in Koh Samui district, Suratthani province, as well as to investigate the behavior of the stores’ customers. The researcher had reviewed the concepts, theories, related documents and information. To collect the data, the researcher conducted the field survey with 400 consumers and 50 local traditional retail stores and the in-dept interviews with 10 traditional retail stores. The descriptive statistics used in data analysis were percentage, mean, and standard deviation. The result of the study in terms of the capability of the traditional retail stores revealed that that most of the informants were women aging between 41–50 years old, married, with primary educational degree. Most of them are merchants or freelance workers. They generally have 3-4 family members. They hold the ownership of their stores with more than 10 years of service. There is no employ worker. The products found in the stores are the general consumer products. The service hour of these stores is approximately 9–12 hours a day. Most of the stores are located at the roadside. The stores are the opened non air conditioned buildings with 1 car parking space. The stores launch some promotion campaign (e.g. discounting, exchanging, giving, and adding something extra). Currently, these stores are facing the customer falloff. The average circulation of the stores is approximately 1,001 – 3,000 baht per day or 5,001-10,000 baht of monthly profit. The expansion of foreign retail stores directly affects their profits. Moreover, the discount stores like 7-11 are located only 1 – 2 kilometers far from these traditional stores. The stores have built the relationship with the community by sponsoring the sport competitions or local traditions. Generally, these traditional stores have developed themselves at the moderate level. Considering aspect by aspect, it is found that the most affective factor is the product procurement, the moderate factors are technology, finance, and marketing respectively. Additionally, the interviews reveal that these traditional retail stores are principally family business running with their own capital. Their customers are generally live in the areas surrounding the stores. Moreover, the stores do not use any new technology for business running. The stores are run under cost control, limited space, and easy store management without hiring workforce. Nowadays the circulation of these stores has been declined since the consumers have changed to buy goods from modern convenient stores. Nonetheless, the traditional stores have featured the relationship with communities.

Article Details

How to Cite
ไสยรินทร์ ก. (2019). Current Situation and Adaptation of Traditional Retailers in Ko Samui District Surat Thani Province: The current state of traditional retail stores in Samui, District, Suratthani. Journal of Management Sciences Suratthani Rajabhat University, 6(2), 389–412. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/msj/article/view/224184
Section
Research Article

References

กัญญารัตน์ โคตรภูเขียว. (2560). มาตรการทางกฎหมายเพื่อคุ้มครองธุรกิจค้าปลีกของชุมชนท้องถิ่น:ศึกษาเฉพาะกรณีค้าปลีกในจังหวัดขอนแก่น. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. วารสารการบริหารท้องถิ่น, ปีที่ 10(3), 1-15.

กฤษณ์ ทัพจุฬา. (2557). ความสำเร็จของธุรกิจร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, ปีที่ 3(2), 108-119.

กรกมล จันทรพักตร์, ศรีไพร ศักดิ์รุ่งพงศากุล และจิรวุฒิ หลอมประโคน. (2560). พฤติกรรมการซื้อสินค้าที่ร้านสะดวกซื้อของผู้สูงอายุในกรุงเทพมหานคร. รายงานสืบเนื่องการประชุมสัมมนาวิชาการ (Proceedings)การนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติเครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่17, 21 กรกฎาคม 2560 ณ ศูนย์วัฒนธรรมภาคเหนือตอนล่าง วังจันทร์ริเวอร์วิว มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม จังหวัดพิษณุโลก (น.2191-2201).

เกยูร ใยบัวกลิ่น. (2553). ผลกระทบของการขยายตัวร้านค้าปลีกสมัยใหม่ที่มีต่อการดำเนินงานของร้านค้าปลีกแบบดั่งเดิม (ร้านโชว์ห่วย): ความคิดเห็นของผู้บริโภคที่มีต่อร้านค้าปลีกสมัยใหม่และร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปีที่ 13(3), 114-123.

คณาพร คำมูล. (2555). การศึกษาการพัฒนาระบบการบริหารจัดการร้านค้าปลีกกรณีศึกษาร้านคุ้มบุญ ตำบลอาฮี จังหวัดเลย. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

นภัทร ไตรเจตน์. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม (ร้านโชห่วย) กรณีศึกษาในตลาดไท ปทุมธานี. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

นิจจารีย์ มีโชติ. (2558). การปรับตัวของร้านค้าปลีกแบบดังเดิม (โชห่วย) ในเขตพื้นที่อําเภอเมืองนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์. การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ครั้งที่2 “งานวิจัยเพื่อพัฒนาท้องถิ่น”, 14 กุมภาพันธ์ 2558 ณ ห้องประชุมสีทอง อาคารเฉลิมพระเกียรติฉลองสิริราชสมบัติ 60 ปี มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ (น.772-780).

ปริญ ลักษิตามาศ, ศิวารัตน์ ณ ปทุมและณรงค์ อภิชาติธนากูล (2558) กลยุทธ์การปรับตัวเพื่อความอยู่รอดเมื่อเข้าสู่การเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน สำหรับธุรกิจร้านค้าปลีกดั้งเดิมของไทย. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, ปีที่10(2), 1-10.

ยูไทยอะคาเดมี่ออนไลน์. (2559). แนวโน้มธุรกิจค้าปลีกไทย. สืบค้นเมื่อ 27 กันยายน 2559, จาก https://utaiacademy.wordpress.com/2013/05/09/%E0%B9%81%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B9%82%E0%B8%99% E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B8%98%E0%B8% B8%E0%B8%A3%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%84%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0% B8%9B%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%81%E0%B9%84/.

ลงทุนแมนออนไลน์. (2562). สรุปธุรกิจค้าปลีกทั้งหมด. สืบค้นเมื่อ20 กันยายน 2562, จาก https://www.longtunman.com/10718.

วารุณี ตันติวงศ์วาณิช. (2552). ธุรกิจการค้าปลีก. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วิชยานันท์ ขันละ และอารีย์ นัยพินิจ. (2559). การปรับตัวเพื่อความอยู่รอดของร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมในตำบลศิลาอำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษา ระดับชาติและนานาชาติ, 15มกราคม2559 ณ อาคารพจน์ สารสิน มหาวิทยาลัยขอนแก่น (น.1102-1111).

สำนักงานเทศบาลนครเกาะสมุย. (2561). จำนวนร้านค้าปลีก(ร้านขายของชำ)ที่จดทะเบียนพานิชย์ในอำเภอเกาะสมุย ในปี พ.ศ.2559-2560. เทศบาลนครเกาะสมุย, จังหวัดสุราษฎร์ธานี.

อนุศาสตร์ สระทองเวียน. (2553). ธุรกิจค้าปลีก ประเทศไทย. วารสารนักบริหาร, ปีที่ 30(3), 134-142.

โอเครีเทลออนไลน์. (2562). 5 เทคนิคร้านค้าปลีก ปรับตัวสู้อีคอมเมิร์ซ. สืบค้นเมื่อ 2 สิงหาคม 2562, จาก https://www.okretails.com/news-events/news/change2ecommerce.html.

THUAN HOANG TUANและชิณโสณ์ วิสิฐนิธิกิจา. (2561). การเลือกซื้อสินค้าของผู้บริโภคตามร้านสะดวกซื้อในสถานบริการน้ำมัน. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, ปีที่12(2), 54-58.