การเปรียบเทียบความได้เปรียบในการส่งออกทุเรียนไปประเทศจีน ระหว่างประเทศไทยกับประเทศเวียดนาม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการเปรียบเทียบความได้เปรียบในการส่งออกทุเรียนไปประเทศจีนระหว่างประเทศไทยกับประเทศเวียดนามมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวความคิดและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องทางทฤษฎีความได้เปรียบเชิงแข่งขันระหว่างประเทศโดยใช้ระบบเพชร (Diamond model) ซึ่งครอบคลุมปัจจัยทั้ง 4 ด้าน ได้แก่ สภาวะปัจจัยการผลิตในประเทศ อุปสงค์ภายในประเทศ  อุตสาหกรรมที่เกี่ยวเนื่องและสนับสนุนกัน และทำเลที่ตั้งของประเทศ เพื่อวิเคราะห์ข้อมูลความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบการส่งออกทุเรียนไปประเทศจีน เปรียบเทียบระหว่างประเทศไทยกับประเทศเวียดนาม โดยข้อมูลที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้ทำการเก็บรวบรวมเอกสาร และบทความงานวิจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องตลอดจนข้อมูลที่ได้จากหน่วยงานต่าง ๆ และมีวิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนา (Descriptive Method) และนำผลลัพธ์ที่ได้มาเปรียบเทียบความได้เปรียบกัน ผลการศึกษาพบว่า ประเทศไทยมีความได้เปรียบประเทศเวียดนามคือ มีการส่งออกทุเรียนไปจีนมากกว่า 10 ปี จึงทำให้แรงงานมีความเชี่ยวชาญและมีประสบการณ์สูง ในขณะที่ประเทศเวียดนามพึ่งสามารถส่งออกทุเรียนอย่างเป็นทางการได้เพียง 1 ปี จึงทำให้แรงงานขาดความรู้และไม่ค่อยมีประสบการณ์ในธุรกิจทุเรียน ประเทศไทยปลูกทุเรียนได้มากถึง 937,607 ไร่ แต่เวียดนามสามารถปลูกได้เพียง 672,000 ไร่ ประเทศไทยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 18-38 องศาเซลเซียสตลอดทั้งปี ในขณะที่เวียดนามมีอุณหภูมิ 38 องศาเซลเซียสเฉพาะเดือนพฤษภาคมถึงกันยายนเท่านั้น ความต้องการบริโภคทุเรียนของไทยมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น 39.96% ซึ่งถ้าเทียบกับเวียดนามจะเพิ่มขึ้นเพียง10-15% ประเทศไทยมีการนำเทคโนโลยี smart sensors และระบบ lots มาใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการผลิตทุเรียน แต่ประเทศเวียดนามยังไม่มีเทคโนโลยีที่เกี่ยวกับการผลิต