The Origin of Phrapragandharva
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims at studying the origin of Phrapragandharva, who is one of the gods of music in Thai Guru Worship, by gathering the data from Pāli, Sanskrit, and Thai literatures. The findings are as follows: there are various origins to be explained, which comprise of Buddhist, Hindu, and animism. Besides, the present identity of Phrapragandharva is understandable with some historical contexts in the reign of King Rāma the sixth in Rattanakosin period. In my opinion the origin of Phrapra-gandharva maybe from Thai culture itself, not from others.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คมกฤช อุ่ยเต็กเค่ง. (2560). ภารตะ-สยาม? ผี พราหมณ์ พุทธ? (พิมพ์ครั้งที่ 2). มติชน.
ธนิต อยู่โพธิ์. (2503). พิธีไหว้ครู ตำราครอบโขนละคอน พร้อมด้วยตำนานและคำกลอนไหว้ครูละครชาตรี. กองการสังคีต กรมศิลปากร.
พงศ์ศักดิ์ สิงหะนัด. (2538). วรรณกรรมไทยบัวหลวง เรื่อง วิเคราะห์บทไหว้ครูโขน-ละคร. ชุติมาการพิมพ์.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2504). พระศุนหเศป. องค์การค้าของคุรุสภา.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2509). บทละครรำเรื่องศกุนตลา บทละครดึกดำบรรพ์เรื่องศกุนตลา และบทความเรียงและบทละครร้องเรื่องสาวิตรี (พิมพ์ครั้งที่ 2). องค์การค้าของคุรุสภา.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2513). บ่อเกิดรามเกียรติ์ (พิมพ์ครั้งที่ 9). ศิลปาบรรณาคาร.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2515). อธิบายและอภิธานในหนังสือนารายณ์สิบปาง. กรมศิลปากร. (มูลนิธิมหามกุฏราชวิทยาลัยจัดพิมพ์โดยเสด็จพระราชกุศลซึ่งสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงบำเพ็ญในวันคล้ายวันสวรรคต พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว วันที่ 26 พฤศจิกายน 2515)
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2520). ปรียทรรศิกา (พิมพ์ครั้งที่ 2). องค์การค้าของคุรุสภา.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2563ก). พระนลคำหลวง. https:// vajirayana.org/พระนลคำหลวง/อภิธาน/น
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2563ข). ศกุนตลา ของกาลิทาสรัตนะกวี ฉบับภาษาไทย. https://vajirayana.org/ศกุนตลา
ไมเคิล ไรท์. (2538). หัวครู หัวใคร?. ศิลปวัฒนธรรม ฉบับ ธันวาคม 2538. www.silpa-mag.com
ยุพิน กษมากุล. (2523). ฤษีนารทในวรรณคดีสันสกฤต [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รังษี สุทนต์ และคณะ. (2560). ชินาลังการฎีกา พระพุทธรักขิตาจารย์ รจนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
(มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยจัดพิมพ์เนื่องในงาน 130 ปี ครบรอบวันสถาปนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 13-17 กันยายน 2560)
ศิลปากร, กรม. (2539). วรรณกรรมสมัยสุโขทัย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรมศิลปากร กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์.
ไอยเรศ บุญฤทธิ์. (2559). วัตถุมงคลทางดนตรีไทยในสังคมไทยร่วมสมัย: การสร้าง ความหมาย และบทบาท [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Flood, G. (2005). The Blackwell Companion to Hinduism. Chicester: John Wiley and Sons Ltd.
Frazier, J. (2014). The Bloomsbury Companion to Hindu Studies. London: Bloomsbury Publishing PLC.
Monier-Williams, Sir Monier. (2008). The Sanskrit English Dictionary. Delhi: Motilal Banarsidass.