แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ : กรณีศึกษา ศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้อำเภอวังหิน จังหวัดศรีสะเกษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาสภาพการใช้แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นมาประกอบการเรียนการสอนของศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้อำเภอวังหิน 2) ศึกษาความต้องการใช้แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นมาประกอบการเรียนการสอนของศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้อำเภอวังหิน 3) ศึกษาแหล่งสารสนเทศท้องถิ่นตำบลดวนใหญ่ อำเภอวังหิน จังหวัดศรีสะเกษ วัตถุประสงค์ที่ 1 และวัตถุประสงค์ที่ 2 เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ บุคลากรศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้อำเภอวังหิน จังหวัดศรีสะเกษ เลือกจากประชากรทั้งหมด จำนวน 18 คน และวัตถุประสงค์ที่ 3 เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบบันทึกแหล่งสารสนเทศ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดวนใหญ่ 1 คน และผู้นำชุมชนตำบลดวนใหญ่ ทั้งหมด 18 หมู่บ้าน จำนวน 18 คน รวมจำนวน 19 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1. สภาพการใช้แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นมาประกอบการเรียนการสอนของศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้อำเภอวังหิน จังหวัดศรีสะเกษ พบว่า บุคลากรส่วนใหญ่มีสภาพการใช้แหล่งสารสนเทศ จากองค์การบริหารส่วนตำบล โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล สถานีตำรวจ วัด พระธาตุ อนุสาวรีย์ อ่างเก็บน้ำ นักปราชญ์ชาวบ้าน ผู้เชี่ยวชาญ สื่อวิทยุหรือหอกระจายข่าว แผ่นพับ หนังสือ ข่าวสาร เว็บไซต์องค์การบริหารส่วนตำบล เว็บไซต์อำเภอ 2. ความต้องการใช้แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นมาประกอบการเรียนการสอนของศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้อำเภอวังหิน พบว่าบุคลากรส่วนใหญ่มีความต้องการใช้แหล่งสารสนเทศ จากองค์การบริหารส่วนตำบล โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล สถานีตำรวจ ห้องสมุดโรงเรียน ห้องวิทยาศาสตร์ เรือนเพาะชำ ศูนย์การเรียนรู้ในโรงเรียน สถาบันการเงินในชุมชน กลุ่มวิสาหกิจในชุมชน วัด พระธาตุ อนุสาวรีย์ อ่างเก็บน้ำ โรงผลิตน้ำ โรงผลิตปุ๋ย โรงสีชุมชน นักปราชญ์ชาวบ้าน ผู้เชี่ยวชาญ นักวิชาการ หรือนักวิชาชีพในสาขาต่าง ๆ แผ่นพับ หนังสือ ข่าวสาร หอกระจายข่าวตามหมู่บ้าน เว็บไซต์โรงเรียน เว็บไซต์ชุมชน เว็บไซต์กลุ่มวิสาหกิจชุมชน เว็บไซต์องค์การบริหารส่วนตำบล เว็บไซต์อำเภอ 3. ศึกษาแหล่งสารสนเทศท้องถิ่นตำบลดวนใหญ่ อำเภอวังหิน จังหวัดศรีสะเกษ พบว่า แหล่งสารสนเทศมีห้องสมุด 5 แหล่ง ศูนย์ข้อมูล 12 แหล่ง วัด 8 แหล่ง แหล่งท่องเที่ยว 6 แหล่ง แหล่งภูมิปัญญาท้องถิ่น 13 แหล่ง ปราชญ์ชาวบ้าน 34 คน หอกระจายข่าว 18 แหล่ง แผ่นพับข่าวสารทาง อบต. 18 แหล่ง เว็บไซต์โรงเรียน 6 แหล่ง 8 เว็บไซต์ เว็บไซต์ อบต. 1 เว็บไซต์ และเว็บไซต์กลุ่มวิสาหกิจชุมชน 2 เว็บไซต์
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเรียนรู้. (ม.ป.ป). ประวัติความเป็นมา. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2567, จาก https://dole.go.th/dole2024/?lang=en&pagename=หน้าแรก
เกวลิน จริยารัตนกูล. (2557). การใช้สารสนเทศของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ไพรัช ธัชยพงษ์ และ พิเชษฐ์ ดุรงคเวโรจน์. (2541). เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษา. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
กรกมล ห้องสวัสดิ์ และ ภีมศักดิ์ เอ้งฉ้วน. (2560). พฤติกรรมการแสวงหาและการใช้สารสนเทศของบุคลากรสำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดิน. วารสารบรรณศาสตร์ มศว, 10(1), 66-76.
ทัศน์พล ชื่นจิตต์, ไอลดา มณีกาศ, และ ณัฐธิดา ดวงแก้ว. (2566). การพัฒนาแหล่งเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามอัธยาศัยของกลุ่มชาติพันธุ์ขมุบนพื้นที่สูง จังหวัดเชียงราย. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 8(2), 47-60.
ธาตรี สุภเสถียร. (2552). การจัดระบบและพัฒนาการใช้แหล่งเรียนรู้ในชุมชนเพื่อการศึกษาของโรงเรียนบ้านแขมเจริญ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุบลราชธานี เขต 5 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
นรินทร์ สังข์รักษา. (2549). สวัสดิการที่เหมาะสมสำหรับคนพิการระดับรุนแรงในประเทศไทย. สำนักส่งเสริมและพิทักษ์คนพิการ สำนักงานส่งเสริมและพิทักษ์เด็กเยาวชนผู้ด้อยโอกาส คนพิการ และผู้สูงอายุกระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
นารถนรี พอใจ. (2561). การใช้สารสนเทศเพื่อการศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนเขตภาคเหนือตอนล่าง [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). สุวีริยาสาสน์.
พรพรรณ จันทร์แดง. (2563). การจัดทำแผนที่แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นในตำบลแม่กา อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์ (มสป.), 22(1), 83-97.
พวงชมพู ไชยอาลา แสงรุ่งเรืองโรจน์. (2556). การบริหารจัดการเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการดำเนินงานหอกระจายข่าวสารของสมาชิกในชุมชน: กรณีชุมชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเหนือเมือง อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 32(2), 87-101.
พัชราภรณ์ จันทรฆาฏ และ อัจฌิรา ทิวะสิงห์. (2566). แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นเพื่อเสริมสร้างศักยภาพมัคคุเทศก์ท้องถิ่น: กรณีศึกษา อุทยานประวัติศาสตร์สด๊กก๊อกธม อำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว. อินฟอร์เมชั่น Information, 30(1), 49-60.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ร่างยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579) [PDF file]. https://www.dga.or.th/wp-content/uploads/2018/08/file_32600e26a233b3fc9c88e48300c10334.pdf
สุขเกษม จันทรแสน. (2560). การศึกษาแหล่งสารสนเทศท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ : กรณีศึกษา โรงเรียนมาบกราดวิทยา ตำบลมาบกราด อำเภอพระทองคำ จังหวัดนครราชสีมา [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุขเกษม จันทรแสน และ ฤทัย นิ่มน้อย. (2560). แหล่งสารสนเทศท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ : กรณีศึกษา โรงเรียนมาบกราดวิทยา ตำบลมาบกราด อำเภอพระทองคำ จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 9(2), 179-196.
หนึ่งหทัย ขอผลกลาง. (2560). แนวทางการใช้สื่อท้องถิ่นเพื่อการสื่อสารสุขภาพในภาคตะวันออก [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
