ทวารวดีนครปฐม : สร้างคุณค่า สร้างมูลค่า สร้างจิตสำนึกรักท้องถิ่น
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นแบบผสมผสานการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ วัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างกลไกและเครือข่ายความร่วมมือในการอนุรักษ์ พัฒนา และสร้างสรรค์คุณค่าความสำคัญของอารยธรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐม 2) เพื่อสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์และการบริการจากทุนวัฒนธรรมทวารวดีที่มีคุณค่าและมูลค่าทางเศรษฐกิจที่ตอบสนองความต้องการของผู้บริโภค 3) เพื่อพัฒนาศักยภาพและยกระดับผู้ประกอบการ ผู้สืบทอด ผู้สร้างสรรค์ จากทุนวัฒนธรรมทวารวดี 4) เพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม และสร้างจิตสำนึกรักท้องถิ่นให้กับคนในจังหวัดนครปฐม มีผลการดำเนินการวิจัยดังนี้ 1) เกิดเครือข่ายความร่วมมือในการส่งเสริม อนุรักษ์ คุณค่าทุนวัฒนธรรมทวารดี จำนวน 67 เครือข่าย โดยมีกลไกและแนวปฏิบัติในการดำเนินการขับเคลื่อนทุนวัฒนธรรมทวารวดี 4 ด้าน ได้แก่ ด้านนโยบายการส่งเสริมพัฒนา ด้านการอนุรักษ์และเผยแพร่ ด้านส่งเสริมทางธุรกิจ ด้านส่งเสริมทางการศึกษา 2) มีแผนที่วัฒนธรรมทวารวดีและทุนวัฒนธรรมในพื้นที่วิจัย ทั้งในส่วนที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้จำนวน 50 รายการ 3) สร้างสรรค์สื่อส่งเสริมการเรียนรู้วัฒนธรรมทวารวดีในรูปแบบวิดีโอโมชันกราฟิกและแอนิเมชัน 4) พัฒนาผู้ประกอบการวัฒนธรรมจำนวน 13 ราย และผลิตสินค้าจากทุนวัฒนธรรมทวารวดีประเภทผลิตภัณฑ์ผ้าและเครื่องแต่งกาย ของใช้ของตกแต่ง อาหาร และหนังสือสำหรับเยาวชน 5) การสร้างสรรค์การแสดงทางดนตรีและนาฏศิลป์ 2 ชุดการแสดง 6) เกิดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมทวารวดี จำนวน 3 เส้นทาง และฟื้นประเพณีตักบาตรข้าวหลามชุมชนวัดพระงาม 7) การประเมินมูลค่าทางเศรษฐกิจที่เป็นอัตราผลตอบแทนจากลงทุน (ROI) เพิ่มขึ้น 58% อัตราผลประโยชน์ต่อต้นทุน (CBA) เพิ่มขึ้น 49% และผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุน (SROI) อยู่ที่ 1:3.83
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2560). ยุทธศาสตร์ทางวัฒนธรรมเพื่อนำประเทศไทยสู่ประเทศรายได้สูง. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์ และการสื่อสาร, 12(1), 6-21.
โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์, คณิศร เต็งรัง, ราตรี ปิ่นแก้ว, และวรัญญา เพชรคง. (2562). วิถีชีวิต ชุมชนเครื่องมือ 7 ชิ้นที่ทำให้งานชุมชนง่ายได้ผลและสนุก (พิมพ์ครั้งที่ 13). สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ (สวสส).
ขนิษฐา พงษ์สุชาติ. (25 พฤศจิกายน 2565). ความคิดสร้างสรรค์ (Creative Thinking). TaokaeCafe. https://www.taokaecafe.com/business-knowledge-detail?t=1278
จักรแก้ว นามเมือง. (2551). ทุนทางวัฒนธรรม: แนวคิดและแนวทางการพัฒนา. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จุฑามาศ ศรีรัตนา. (2561). เศรษฐกิจสร้างสรรค์กับไทยแลนด์ 4.0. วารสารเกษมบัณฑิต, 19 (ฉบับพิเศษ), 208-228.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2547). จากอาณานิคมสู่ทุนนิยม บันทึกการเยือนนิคารากัว และคอสตาริกา. สร้างสรรค์.
ปานฉัตท์ อินทร์คง. (2560). การออกแบบผลิตภัณฑ์วัฒนธรรม : แนวคิด รูปแบบ และการวิเคราะห์. อันลิมิต พริ้นติ้ง.
วิลเลมเมียน, บี. (2562). การคิดเป็นภาพ (ภาวินี เจือติระรักษ์, ผู้แปล, พิมพ์ครั้งที่ 2). ตถาตา.
ศักดิ์ชาย สายสิงห์. (2562). ศิลปะทวารวดี : วัฒนธรรมทางศาสนายุคแรกเริ่มในดินแดนไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). เมืองโบราณ.
HREX.asia. (2562). กระบวนการคิดเชิงออกแบบ (Design Thinking): เครื่องมือสำคัญของการสร้างความสำเร็จให้องค์กร. https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190702-design-thinking/
Brown, T. (2009). Change by design. Harper Collins.