泰国刑事诉讼法律术语汉译策略探析: 以《泰国法院官方中文使用指南(刑事案件)》第1册为例
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
本文旨在探讨泰国刑事诉讼程序中出现的法律术语, 以《泰国法院官方中文使用指南(刑事案件)》第1册为例, 重点关注刑事诉讼中法律术语泰汉翻译所遇到的问题和解决方法, 并力图提出适当的翻译策略。在搜集整理法律术语并建立本地法律术语语料库后, 本文统计出《指南》中共有229个相关的法律术语, 其翻译方法主要为直译、意译、增译、省译和借译五种。然而, 由于译者对源语法律术语的理解不准确、目的语语言水平有限, 或在翻译过程中缺乏仔细检查校核, 《指南》中有122个法律术语存在翻译问题。本文将这些问题分为三类: 涉及译名与源语语义不一致的40个, 译名不符合法律语言要求的60个, 以及译名不符合目的语表达习惯的22个。针对这些问题, 本文根据翻译过程理解、表达和校核三个阶段提出刑事诉讼中法律术语泰汉翻译的三点策略: 1. 正确理解源语法律术语; 2. 正确运用目的语表达, 包括寻求在目的语中与源语对等或近似的法律术语, 并充分掌握目的语语言; 3. 仔细检查校核, 包括借用法律工具书自查, 以及请母语为汉语的读者进行校核。
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกพร นุ่มทอง. (2554). ตำรา การแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน (พิมพ์ครั้งที่ 2). มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์, สถาบันขงจื๊อ.
ชยาธร เฉียบแหลม. (2564). การรับฟังพยานบอกเล่าในคดีอาญาระบบไต่สวน. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 50(3), 282-313.
พาน เหล่ย และ กนกพร นุ่มทอง. (2564). ปัญหาและแนวทางการแก้ปัญหาการล่ามไทย-จีนในชั้นศาล. วารสารสาร ภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 10(2), 80-110.
พาน เหล่ย. (2565). การศึกษากลวิธีการแปลตัวบทประมวลกฎหมายอาญาจากภาษาไทยเป็นภาษาจีน [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พาน เหล่ย, จตุวิทย์ แก้วสุวรรณ์, และ กนกพร นุ่มทอง. (2566). การศึกษาหลักการแปลกฎหมายอาญาแห่งประเทศไทยเป็นภาษาจีน ตามทฤษฎีวัจนปฏิบัติศาสตร์. วารสารอักษรศาสตร์และไทยศึกษา, 45(2). 1-11.
ราชบัณฑิตยสภา. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. นานมีบุ๊คส์.
สราวุธ เบญจกุล. (2564). ประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับล่าสุด). ห้องสมุดศาลยุติธรรม.
สำนักการต่างประเทศ สำนักงานศาลยุติธรรม. (2564). คู่มือการใช้ภาษาจีนกลางในราชการศาล (คดีอาญา) เล่มที่ 1. สำนักการต่างประเทศ สำนักงานศาลยุติธรรม.
Catford, J. C. (1965). A Linguistic Theory of Translation (Vol. 31). Oxford University Press London.
David, R., & Brierley, J. E. C. (1985). Major Legal Systems in the World Today. Stevens & Sons Ltd.
Nida, E. A., & Taber, C. R. (1982). The Theory and Practice of Translation (Vol. Second photomechanical reprint). the United Bible Societies.
Sarcevic, S. (1997). New Approach to Legal Translation. Kluwer Law International BV.
吴伟平. (2002). 语言与法律: 司法领域的语言学研究. 上海外语教育出版社.
吴光侠. (2004). 泰国刑法典. 中国人民公安大学出版社.
吴尚赟. (2017). 加重处罚情节的类型化研究. 内蒙古社会科学, 38, 4.
国务院法制办公室. (2016). 中华人民共和国刑法典 (第三版). 中国法制出版社.
孙国祥. (2002). 论不知法律不免罪. 江苏行政学院学报, (4), 100-106.
宋北平. (2012). 法律语言. 北京. 中国政法大学出版社.
师智启, & 张赟. (2020). 英语法律术语翻译策略研究——以刑法罪名为例. 中国科技术语, 22(3), 44-47.
张卫平. (2011). 论讯问、询问笔录在民事诉讼中的证据效力. 清华法学, 5(01), 16-25.
张树兴. (2017). 泰国法津制度概论. 西南交通大学出版社.
张法连. (2016). 英美法律术语汉译策略探究. 中国翻译, (2), 100-104.
张法连. (2014). 英美法律术语辞典 (英汉双解). 上海外语教育出版社.
张鲁平. (2019). “物证” 的英译辨析——兼谈法律术语的翻译标准和策略. 中国司法鉴定, 103(2), 83-88.
彭洁. (2023). 法律翻译中的语义不对等与语义补充. 红河学院学报, 21(1), 120-123.
徐凤. (2014). 法律术语的风格特点与翻译策略. 法制与社会, 7(上), 237-239.
易延友. (2019). 刑事诉讼法: 规则 原理 应用 (第五版). 法律出版社.
曲艳红. (2014). 法律翻译理论及策略. 清华大学出版社.
曾庆敏. (1992). 刑事法学词典. 上海辞书出版社.
李成明, & 梁梦. (2023). 认知视角下的一词多义到一词多译——以 “素” 为例. 汉字文化, 328(4), 173-175.
朱丹. (2021). “存疑有利于被告原则” 在国际刑法中的适用及其反思. 中外法学, 33(6), 1658-1676.
梁源灵. (2009). 泰汉翻译理论与实践. 重庆大学出版社.
浦法仁. (2015). 应用法律词典. 社会科学文献出版社.
潘远洋. (2011). 实用泰汉翻译教程. 世界图书出版公司.
陈光中. (2021). 刑事诉讼法 (第七版). 北京大学出版社.