Exploring Thai-Chinese Translation Strategies for Legal Terms in Thai Criminal Procedure: A Case Study of Legal Chinese for Court Services (Criminal Case) No. 1
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this study is to examine the translation strategies of legal terms used in Thai criminal procedure. Taking Book 1 of Legal Chinese for Court Services (Criminal Case) as an example, the study focuses on identifying the problems encountered during the Thai-Chinese translation of legal terms in criminal proceedings and proposes translation strategies to address these issues. To collect and organize legal terms and create a corpus of local legal terminology, a total of 229 relevant legal terms were identified, and their translation methods primarily involved literal translation, free translation, addition, omission, and loan translation. The study revealed that, due to the translator’s flawed grasp of legal terminology in the source language, inadequate proficiency in the target language, and the lack of rigorous examination and verification, 122 legal terms with the problem of Chinese translation, were categorized into three groups: 40 terms displayed semantic disparities between their translated designations and the source language, 60 terms failed to meet the standards of legal language, and 22 terms deviated from the conventions of expression in the target language. In response to these problems, three strategies for the translation of Thai-Chinese legal terms in criminal proceedings are proposed, corresponding to the three stages of the translation process. Firstly, ensuring a correct understanding of legal terms in the source language. Secondly, ensuring the accurate expression of the target language by seeking equivalent or near-equivalent legal terms in the target language and thoroughly grasping the language used in the target language. Lastly, implementing careful review and proofread, including self-checking using legal tools and seeking feedback from native Chinese readers for proofreading.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกพร นุ่มทอง. (2554). ตำรา การแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน (พิมพ์ครั้งที่ 2). มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์, สถาบันขงจื๊อ.
ชยาธร เฉียบแหลม. (2564). การรับฟังพยานบอกเล่าในคดีอาญาระบบไต่สวน. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 50(3), 282-313.
พาน เหล่ย และ กนกพร นุ่มทอง. (2564). ปัญหาและแนวทางการแก้ปัญหาการล่ามไทย-จีนในชั้นศาล. วารสารสาร ภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 10(2), 80-110.
พาน เหล่ย. (2565). การศึกษากลวิธีการแปลตัวบทประมวลกฎหมายอาญาจากภาษาไทยเป็นภาษาจีน [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พาน เหล่ย, จตุวิทย์ แก้วสุวรรณ์, และ กนกพร นุ่มทอง. (2566). การศึกษาหลักการแปลกฎหมายอาญาแห่งประเทศไทยเป็นภาษาจีน ตามทฤษฎีวัจนปฏิบัติศาสตร์. วารสารอักษรศาสตร์และไทยศึกษา, 45(2). 1-11.
ราชบัณฑิตยสภา. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. นานมีบุ๊คส์.
สราวุธ เบญจกุล. (2564). ประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับล่าสุด). ห้องสมุดศาลยุติธรรม.
สำนักการต่างประเทศ สำนักงานศาลยุติธรรม. (2564). คู่มือการใช้ภาษาจีนกลางในราชการศาล (คดีอาญา) เล่มที่ 1. สำนักการต่างประเทศ สำนักงานศาลยุติธรรม.
Catford, J. C. (1965). A Linguistic Theory of Translation (Vol. 31). Oxford University Press London.
David, R., & Brierley, J. E. C. (1985). Major Legal Systems in the World Today. Stevens & Sons Ltd.
Nida, E. A., & Taber, C. R. (1982). The Theory and Practice of Translation (Vol. Second photomechanical reprint). the United Bible Societies.
Sarcevic, S. (1997). New Approach to Legal Translation. Kluwer Law International BV.
吴伟平. (2002). 语言与法律: 司法领域的语言学研究. 上海外语教育出版社.
吴光侠. (2004). 泰国刑法典. 中国人民公安大学出版社.
吴尚赟. (2017). 加重处罚情节的类型化研究. 内蒙古社会科学, 38, 4.
国务院法制办公室. (2016). 中华人民共和国刑法典 (第三版). 中国法制出版社.
孙国祥. (2002). 论不知法律不免罪. 江苏行政学院学报, (4), 100-106.
宋北平. (2012). 法律语言. 北京. 中国政法大学出版社.
师智启, & 张赟. (2020). 英语法律术语翻译策略研究——以刑法罪名为例. 中国科技术语, 22(3), 44-47.
张卫平. (2011). 论讯问、询问笔录在民事诉讼中的证据效力. 清华法学, 5(01), 16-25.
张树兴. (2017). 泰国法津制度概论. 西南交通大学出版社.
张法连. (2016). 英美法律术语汉译策略探究. 中国翻译, (2), 100-104.
张法连. (2014). 英美法律术语辞典 (英汉双解). 上海外语教育出版社.
张鲁平. (2019). “物证” 的英译辨析——兼谈法律术语的翻译标准和策略. 中国司法鉴定, 103(2), 83-88.
彭洁. (2023). 法律翻译中的语义不对等与语义补充. 红河学院学报, 21(1), 120-123.
徐凤. (2014). 法律术语的风格特点与翻译策略. 法制与社会, 7(上), 237-239.
易延友. (2019). 刑事诉讼法: 规则 原理 应用 (第五版). 法律出版社.
曲艳红. (2014). 法律翻译理论及策略. 清华大学出版社.
曾庆敏. (1992). 刑事法学词典. 上海辞书出版社.
李成明, & 梁梦. (2023). 认知视角下的一词多义到一词多译——以 “素” 为例. 汉字文化, 328(4), 173-175.
朱丹. (2021). “存疑有利于被告原则” 在国际刑法中的适用及其反思. 中外法学, 33(6), 1658-1676.
梁源灵. (2009). 泰汉翻译理论与实践. 重庆大学出版社.
浦法仁. (2015). 应用法律词典. 社会科学文献出版社.
潘远洋. (2011). 实用泰汉翻译教程. 世界图书出版公司.
陈光中. (2021). 刑事诉讼法 (第七版). 北京大学出版社.