Reflection of Modernity: Translating French Theatrical Plays in King Vajiravudh’s Era
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
His Majesty King Vajiravudh, a prominent figure in Siamese history, exhibited his literary prowess through the translation and adaptation of numerous theatrical plays derived from European works of the 19th and 20th centuries. It is notable that the king undertook the task of rewriting these plays, with the intent of aligning them with the social context prevalent in Siam during that period. The comprehensive examination of King Vajiravudh’s modified theatrical plays, in conjunction with an analysis of diverse historical sources such as records, archives, newspapers, and literature, serves to illuminate the manner in which the king skillfully employed various mediums of communication to foster a connection between himself and his subjects. This astute approach highlighted his intellectual acumen in adapting the plays to guide his people towards embracing the ideals of a modernized world, ultimately paving the way for the establishment of a modern form of nationalism in Siamese society. Notably, this transition entailed a shift away from the archaic absolutist monarchy towards a society inspired by the European model of modernity.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
โดม ไกรปกรณ์. (2557). การค้าเสื้อผ้าในสังคมกรุงเทพฯ สมัยรัชกาลที่ 6 ถึงสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีณครินทรวิโรฒ, 17, 302-314.
ทักษ์ เฉลิมเตียรณ. (2558). อ่านจนแตก วรรณกรรม ความทันสมัย และความเป็นไทย. อ่าน.
ทิพย์สุเนตร อนัมบุตร. (2521). วรรณกรรมรัตนโกสิทร์ 2 (รัชกาลที่ 5 - รัชกาลที่ 7). โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2561). การนำเสนอภาพลักษณ์ใหม่ของสตรีในสังคมไทยผ่านตัวละครเอกหญิงในบทละครรัชกาลที่ 6. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 26(52), 46-69.
นารีรัตน์ จำปาเฟื่อง. (10 มีนาคม 2566). “โอเรียนเต็ล” โรงแรมเก่าแก่สุดในไทย ที่พักรับรองอาคันตุกะ สถานที่ทรงโปรดรัชกาลที่ 5. ศิลปวัฒนธรรม. https://www.silpa-mag.com/old-photos-tell-the-historical-story/article_103551#
ประเสริฐ กาญจนะวสิต. (2528). โรงเรียนนายร้อยพระจุลเจ้าเกล้า. สารานุกรมศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 1, 52-55.
ปวริส มินา. (2556). การสร้างสรรค์บทละครพูดชวนหัวของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่จากบทละครสุขนาฏกรรมภาษาฝรั่งเศส [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัญฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. คลังปัญญามหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปวริส มินา. (2559). พระอัจฉริยภาพด้านการสร้างสรรค์ฉากและสถานการณ์ที่ในพระราชนิพนธ์บทละครพูดชวนหัว ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว จากบทละครสุขนาฏกรรมภาษาฝรั่งเศส. วารสารห้องสมุด สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยฯ, 60(1), 11-20.
ปิ่น มาลากุล, ม.ล. (2526). พระราชนิพนธ์บทละครร้อยเรื่องของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. คณะกรรมการมูลนิธิพระบรมราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว.
ปิยวดี มากพา. (2554). ละครพูดในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว: แนวคิดการใช้ศิลปะเพื่อการพัฒนา. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 13(1), 41-45.
พงษ์ภิญโญ แม้นโกศล. (2545). พระอัจริยภาพด้านการแปลของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. สุทธิปริทัศน์, 16(50), 70-76.
ไพลิน วานิชจรัสกิจ, สนิท สัตโยภาส, และ นราวัลย์ พูลพิพัฒน์. (2560). การสร้างตัวบท พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. วารสารบัณฑิตวิจัย, 8(2), 145-158.
มุงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2516). บทละครพูดเรื่อง บ่วงมาร, เกินต้องการ, พระราชนิพนธ์ใน พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. โรงพิมพ์คุรุสภา.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2557). ๑๐๐ วรรณคดีสโมสร. วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 39(3), 317-338.
วัลลี นวลหอม, ธงชัย กาญจนพงค์, เสาวลักษณ์ ทรัพย์วิภาดา, และน้ำฝน ทองประเสริฐ. (2563). จุดเริ่มต้นค่านิยมผัวเดียวเมียเดียวในสังคมไทย. ใน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, งานประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 12 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม (น. 2675-2681). https://publication.npru.ac.th/bitstream/123456789/957/1/จุดเริ่มต้นค่านิยมผัวเดียวเมียเดียวในสังคมไทย.pdf
ศรีอยุธยา. (2506). บทละครเรื่อง หมิ่นประมาทศาล ตบตา ฉวยอำนาจ และหนามยอกเอาหนามบ่ง พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. โรงพิมพ์คุรุสภา.
ศรีอยุธยา. (2512). ละครพูดเรื่อง ท่านรอง คดีสำคัญ. โรงพิมพคุรุสภา.
ศรีอยุธยา. (2512). ละครพูดเรื่อง วั่งตี่, มิตรแท้, ล่ามดี, วิไลเลือกคู่. โรงพิมพ์คุรุสภา.
ศรีอยุธยา. (2534). บทละครพูดชวนหัว หลวงจำเนียรเดินทาง.บรรณกิจ.
Baffle, J. (2009). Sous le règne de Rama V (1868-1910), l’adaptation du Siam à la modernité occidentale. In Presses universitaires de Provence (Ed.), Vietnam le moment moderniste (pp. 26-41). https://doi.org/10.4000/books.pup.6640
Bernard, T. (1908-1917). Théâtre de Tristan Bernard. 1, L'anglais tel qu'on le parle - Le fardeau de la liberté - Franches lippées - Daisy - Le captif - Monsieur Codomat - Le seul bandit du village - Les pieds nickelés - Une aimable lingère - La petite femme de Loth - Je vais m’e. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k3350961g/f15.item
Bernard, T. (1920). Le Poulailler. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k941157r/f5.image.mini%22%3E%3C/iframe%3E%3C/div%3E
Bordoni, C. (2014, January 8). Why the concept of class is an invention of the modern spirit. Social Europe. https://www.socialeurope.eu/concept-of-class
Courteline, G. (1897). Un client sérieux. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k61498945/f16.image.mini%22%3E%3C/iframe%3E%3C/div%3E
Émile, & Fabre, É. (1911). Les sauterelles: Pièce en 5 actes. L'Illustration.
Frieman, S. S. (2009). Definitional Excursions: The Meanings of Modern/Modernity/ Modernism. In P. L. Caughie (Ed.), Disiciplining Modernism (pp. 11-32). Palgrave Macmillan. https://doi.org/10.1057/9780230274297
Herzfeld, M. (2002). The absent presence: Discourses of crypto-colonialism. South Atlantic Quarterly, 101(4), 899-926. https://doi.org/10.1215/00382876-101-4-899
Herzfeld, M. (2017). Thailand in a larger universe: The lingering consequences of crypto-colonialism. The Journal of Asian Studies, 76(4), 887-906.
Inglehart, R. (2001). Sociological theories of modernization. In N. J. Smelser & P. B. Baltes (Eds.), International Encyclopedia of Social & Behavioral Sciences (pp. 9965-9971). Pergamon. http://doi.org/10.1016/B0-08-043076-7/01921-5
Inthano, T. (2013). L’influence occidentale sur le développement du théâtre moderne siamois : le cas du Roi Vajiravudh (1910-1925). Institut National des Langues et Civilisations Orientales-INALCO, Paris.
Labiche , E., & Édouard, M. (1905). Le voyage de Monsieur Perrichon: comédie ne quatre actes par Eugène Labiche et Édouard Martin. H.Holt and Compagny.
Labiche, E., & Martin, É. (1861). Les Vivacités du Capitaine Tic. Calmann-Lévy.
Labiche, E., & Martine, É. (1863). La Poudre aux Yeux: comédie en deux actes. Michel Lévy frères.
Loos, T. (2005). Subject Siam: Family, Law, and Colonial Modernity in Thailand. Cornell University Press.
Pin Malakul, M.L. (1975, July). Dramatic Achievement of King Rama VI. Journal of the Siam Society, 63, 260-278.
Porphant Ouyyanont. (1999). Physical and Economic Change in Bangkok, 1851-1925. Southeast Asian Studies, 36(4), 437-474.
Riggs, W.F. (1998). The modernity of ethnic identity and conflict. International Political Science Review / Revue internationale de science politique, 19(3), 269-288.
Srikam, W. (2006). Urbanization and urbanism in Thailand. Bangkok. Journal of Urban Culture Research, 4, 1-9.
Supasai Vongkulbhisal. (2022). Than Samai in modern Thai architecture: Case studies of crypto-colonialism [Doctoral dissertation, University of Washington]. Research Work Archives.
Terni, J. (2006, May). A genre for early mass culture: French vaudeville and the city, 1830-1848. Theatre Journal, 58(2), 221-248.
Vella, F. W. (1978). Chaiyo! King Vajiravudh and the development of Thai nationalism. The University Press of Hawaii.
