ความพึงพอใจของผู้เรียนต่อการทดลองใช้ภาษาเป้าหมาย ในการจัดการเรียนการสอนรายวิชาการออกเสียงภาษาญี่ปุ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนต่อการทดลองใช้ภาษาเป้าหมายในการจัดการเรียนการสอนรายวิชาการออกเสียงภาษาญี่ปุ่น กลุ่มประชากร ได้แก่ นิสิตวิชาเอกภาษาญี่ปุ่นชั้นปีที่ 3 จำนวน 9 คน ผลการศึกษาพบว่า ด้านความคาดหวังต่อการใช้ภาษาของผู้สอน ผู้เรียนประมาณครึ่งหนึ่งต้องการให้ผู้สอนใช้ภาษาญี่ปุ่นเป็นหลัก และอีกครึ่งหนึ่งต้องการให้ผู้สอนใช้ภาษาญี่ปุ่นควบคู่กับภาษาไทยในสัดส่วนเฉลี่ยร้อยละ 71 ต่อ 29สำหรับความพึงพอใจต่อการบรรยายด้วยภาษาญี่ปุ่นของผู้สอน ในภาพรวมผู้เรียนมีความพึงพอใจในระดับมาก หัวข้อที่ผู้เรียนเห็นด้วยมากที่สุด ได้แก่ “การสอนด้วยภาษาญี่ปุ่นของอาจารย์ชาวไทย เป็นการเพิ่มปริมาณการฟังภาษาญี่ปุ่น” “การที่อาจารย์ชาวไทยสอนโดยใช้ภาษาญี่ปุ่นเป็นหลักช่วยฝึกทักษะการฟังภาษาญี่ปุ่น” “ภาษาญี่ปุ่นที่อาจารย์ชาวไทยใช้ในห้องเรียนเข้าใจง่าย” และ “ท่านได้เรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นจากภาษาญี่ปุ่นที่อาจารย์ชาวไทยใช้ในห้องเรียน” โดยสิ่งที่ผู้เรียนได้เรียนรู้จากภาษาญี่ปุ่นที่อาจารย์ชาวไทยใช้ในห้องเรียน 3 อันดับแรก ได้แก่ “คำศัพท์” “การออกเสียง” และ “ภาษาพูดที่อาจไม่ตรงตามไวยากรณ์” ทั้งนี้ปัจจัยหลักที่ช่วยส่งเสริมให้ผู้สอนสามารถใช้ภาษาญี่ปุ่นในการจัดการเรียนการสอนได้สำเร็จคือการประยุกต์ใช้แนวทางการกลับทางห้องเรียนโดยให้ผู้เรียนศึกษาเนื้อหาการเรียนรู้ด้วยตนเองจากตำราและทำใบงานส่งล่วงหน้า
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คะตะกิริ. (2560). ระดับความสามารถการพูดและแนวโน้มการใช้รูปภาษาของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอกชาวไทยในคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วารสารอักษรศาสตร์, 46(1),171-207.
บุญชม ศรีสะอาด. (2539). การแปลผลเมื่อใช้เครื่องมือรวบรวมข้อมูลแบบมาตราส่วนประมาณค่า. วารสารการวัดผลการศึกษามหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2(1). 64-70.
ยุพกา ฟูกุชิม่า. (2555). ความเชื่อและกลยุทธ์การเรียนรู้การออกเสียงของนิสิตเอกภาษาญี่ปุ่นชาวไทย. เอกสารหลังการประชุมระดับชาติเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษาในประเทศไทย ครั้งที่ 5, 83-100.
ยุพกา ฟูกุชิม่า. (2561). การออกเสียงภาษาญี่ปุ่น จากทฤษฎีสู่ปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ยุพกา ฟูกุชิม่า. (2562). ทัศนคติของผู้เรียนต่อการบรรยายด้วยภาษาญี่ปุ่นของผู้สอนชาวไทยในรายวิชาการอ่านภาษาญี่ปุ่นขั้นสูง. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา, 9(1), 25-48.
ยุพกา ฟูกุชิม่า, และริกะ อินะงะขิ. (2562). ความเชื่อ และความคาดหวังของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยต่อชั้นเรียนภาษาญี่ปุ่น ครูภาษาญี่ปุ่น และบทบาทของผู้สอน. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา, 9(2), 1-25.
วิจารณ์ พานิช. (2556). ครูเพื่อศิษย์ สร้างห้องเรียนกลับทาง. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสยามกัมมาจล.
สมพร โกมารทัต. (2548). การศึกษาเปรียบเทียบวัฒนธรรมการสอนภาษาญี่ปุ่นในฐานะภาษาที่สอง ระหว่างมหาวิทยาลัยในประเทศไทยกับมหาวิทยาลัยในประเทศญี่ปุ่น (รายงานผลการวิจัย). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
อัษฎายุทธ ชูศรี. (2012). การใช้ภาษาญี่ปุ่นในการบรรยายโดยผู้สอนชาวไทย กรณีศึกษาการสอนวิชาเนื้อหาระดับกลางสูง ในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วารสารเจแปนฟาวน์เดชั่น กรุงเทพฯ, 9, 139-144.
Boonserm, S. (2012). Japanese Language Learners’ Perception toward “Classroom Activities” In case of Thailand University Students: In Perspective of “Preference” “Enjoyment” and “Effectiveness”. Japanese Language Education Methods, 19(2), 44-45. (In Japanese)
Boonserm, S. (2016). Kootoo kyooiku bijinesu nihongo senkoo karikyuramu kaizen no ichikoosatsu: Tai shiritsu daigaku Dhurakij Pundit daigaku no jirei. Proceedings of BALI International Conference on Japanese Language Education. (In Japanese)
Crouse, D. (2012). Going For 90% Plus: How to Stay in the Target Language. The Language Educator, 22-27.
Retrieved from https://www.actfl.org/sites/default/files/pdfs/TLEpdf/TLE_Oct12_Article.pdf
Ishino, M. (2016). Meta Utilization of Discourse Markers in a Foreign Language Classroom: A Classroom Discourse Analysis of English Medium Instruction. The Japanese Journal of Language in Society, 19(1), 166-173. (In Japanese)
Jin, E. S. (2006). Nihon kokunai no hibogowasha nihongo kyooshi ni taisuru gakushuusha no henyoo: Waseda daigaku no shokyuu jissen o tooshite. Kooza Nihongo Kyooiku, 42, 60-81. (In Japanese)
Kaewkritsadang, P. (2017). Can-Do Statements Based Japanese Language Education: Study for Application to Create New Curriculum and Japanese Language Textbooks for Undergraduate Students in Thailand. Journal for Japanese studies, 7, 111-128. (In Japanese)
Kongjit, S., & Yoshida, N. (2012). Team Teaching ni okeru neetibu kyooshi to non-neetibu kyooshi no yakuwari buntan: Chiangmai daigaku shokyuu nihongo kurasu no taijin gakushuusha no kitai. Japanese Language Education Bulletin Japan Foundation Bangkok, 9, 129-138. (In Japanese)
Kubota, Y. (2005). Surveying Non-Native Japanese Teachers’ Beliefs: Analysis focusing on beliefs about instructional contents and instructional Method. Selected research papers in applied language studies, 7, 163-176. (In Japanese)
Laohaburanakit Katagiri K., Iketani K., Katagiri J., & Nakayama E. (2010). Experiences and Hon’ne of Thai Teachers on Collaboration with Japanese Teachers in Japanese Language Education: With a Special Reference to the ‘Accuracy-Focus’ Views of Teaching”. The Report of Osaka University Forum 2009: 21st Century Perspective of Japanese Language and Culture Education in Southeast Asia, 40-46. (In Japanese)
Lee, Y. (2016). Japanese-Korean code-switching in the context of Korean language education and applying the concept of code-switching in second language teaching methodology. Integrated Sciences for Global Society Studies, 4, 31-50. (In Japanese)
Macoro, E. (2001). Analysis Student Teachers’ Codeswitching in Foreign language Classrooms: Theories and Decision Making. The Modern Language Journal, 85, 531-548.
Medgyes, P. (1992). Native or non-native: Who’s worth more?. ELT Journal, 46(4), 340-349.
Nakayama, E., Kadowaki, K,, & Takahashi, M. (2015). Nihongo hibogowasha kyooshi to bogowasha kyooshi ni yoru kyooshikan kyoodoo no jittai choosa hookoku: Tai no kookoo ni okeru kyoodoo kankyoo to kyoodoo naiyoo. Research bulletin of Iwaki Meisei University. College of Humanities, 28, 19-34. (In Japanese)
Siriphonphaiboon, Y. (2008). The Effectiveness of Self-monitoring on Japanese Accent Learning: An Analysis of Questionnaire to Thai L1 Learners of Japanese. Journal of The Phonetic Society of Japan, 12(2), 17-29. (In Japanese)
Takahashi, M. (2015). View of Japanese-language education in Japan by non-native teachers: Proposal for diversification of language teachers in multicultural symbiotic societies. Journal for the Study of Japanese Language Education Practice, 2, 104-113.
Tanasarnsanee, M., Kosaka, C., Toyama, J., Nakai, M., & Fukuzawa, S. (2005). Bijinesu de tsukau nihongo o kangaeru: Kigyoo to kyooikugenba no shiten kara. Japanese Language Education Bulletin Japan Foundation Bangkok, 2, 207-222. (In Japanese)
Turnbull, M., & Arnett, K. (2002). Teachers’ Use of the Target and First Language in Second and Foreign Language Classrooms. Annual Review of Applied Linguistics, 22, 204-218.
Yokota, T. (2013). A Survey of foreign students’ view towards Non-native Japanese language teachers in Japan. 2013 CAJLE Annual Conference Proceedings, 322-331. (In Japanese)
Yokota, T. (2017). The effective training for Non-native Japanese language teachers in Japan. Bulletin of Hokuriku University, 43, 75-86. (In Japanese)
Yoshida, K., & Shibasaki, R. (2007). Toward the Co-working Models of Foreign Language Teaching by Native and Local Teachers: Methods Possible in Mongolia, Contrasts with Teaching in Thailand and etc. Japanese Education in Asia: Proceedings of 1st anniversary seminar of Master of Arts Program in Japanese as a Foreign Language, 89-120. (In Japanese)