อิทธิพลของ “เชกสเปียร์” แบบวิกตอเรียนและความหวาดระแวง “ยิวแห่งบูรพทิศ” ในการแปล เวนิสวานิช

Main Article Content

รชฏ นุเสน

บทคัดย่อ

บทความนี้มีจุดประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นว่าการแปลเป็นกระบวนการแปลงสารที่ก่อให้เกิดงานเขียนใหม่ ซึ่งต่างจากต้นฉบับอย่างมีนัยยะสำคัญ สภาพสังคมการเมืองปลายทาง ลักษณะทางภาษา และตัวผู้แปลล้วนมีส่วนทำให้เกิดการแปลงสารอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ บทความนี้ใช้   บทละคร เวนิสวานิช พระราชนิพนธ์แปลในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งทรงแปลมาจากบทละคร The Merchant of Venice ของวิลเลียม เชกสเปียร์ เป็นกรณีศึกษา บทความนี้มุ่งเน้นประเด็นที่ว่าบทละครแปลต่างจากบทละครต้นฉบับเพราะได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมยุควิกตอเรียน ซึ่งนิยมบรรยายฉากอย่างละเอียดและตัดตลกโลนออกจากบท นอกจากนั้นบทแปลยังได้รับอิทธิพลจากสภาพสังคมการเมืองปลายทาง ซึ่งแปลงไชล็อกให้กลายเป็นพ่อค้าเงินหน้าเลือด อันสอดคล้องกับลักษณะของ “พวกยิวแห่งบูรพทิศ” ตามทัศนะของผู้แปล

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

How to Cite
นุเสน ร. (2019). อิทธิพลของ “เชกสเปียร์” แบบวิกตอเรียนและความหวาดระแวง “ยิวแห่งบูรพทิศ” ในการแปล เวนิสวานิช. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 19(2), 211–230. https://doi.org/10.14456/lartstu.2019.19
บท
บทความวิชาการ
Author Biography

รชฏ นุเสน, คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ประเทศไทย

บทความนี้มีจุดประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นว่าการแปลเป็นกระบวนการแปลงสารที่ก่อให้เกิดงานเขียนใหม่ ซึ่งต่างจากต้นฉบับอย่างมีนัยยะสำคัญ สภาพสังคมการเมืองปลายทาง ลักษณะทางภาษา และตัวผู้แปลล้วนมีส่วนทำให้เกิดการแปลงสารอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ บทความนี้ใช้   บทละคร เวนิสวานิช พระราชนิพนธ์แปลในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งทรงแปลมาจากบทละคร The Merchant of Venice ของวิลเลียม เชกสเปียร์ เป็นกรณีศึกษา บทความนี้มุ่งเน้นประเด็นที่ว่าบทละครแปลต่างจากบทละครต้นฉบับเพราะได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมยุควิกตอเรียน ซึ่งนิยมบรรยายฉากอย่างละเอียดและตัดตลกโลนออกจากบท นอกจากนั้นบทแปลยังได้รับอิทธิพลจากสภาพสังคมการเมืองปลายทาง ซึ่งแปลงไชล็อกให้กลายเป็นพ่อค้าเงินหน้าเลือด อันสอดคล้องกับลักษณะของ “พวกยิวแห่งบูรพทิศ” ตามทัศนะของผู้แปล

References

เทพ บุญตานนท์. (2559). การเมืองในการทหารไทย สมัยรัชกาลที่ ๖. กรุงเทพฯ: มติชน.

นวพร เรืองสกุล. (2560). เบื้องหลัง เงินตรา และ นายธนาคาร. กรุงเทพฯ: Knowledge.

ประเทือง ทินรัตน์. (2543). การแปลเชิงปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ปัทมา จันทร์เจริญสุข. (2554). การเมืองและความเป็นการเมืองในบทพระราชนิพนธ์แปล “เวนิสวานิช” (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.

ปิ่น มาลากุล. (2539). งานละครของพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทร มหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าแผ่นดินสยาม. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

พิพิธภัณฑ์ธนาคารไทย. (2553). พระบิดาแห่งธนาคารไทย. สืบค้นจาก https://www.thaibankmuseum.or.th/museum204.php

พิมพันธุ์ เวสสะโกศล. (2555). การแปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2548). เวนิสวานิช. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

ยุพร แสงทักษิณ. (2548). บทเสริมท้าย เวนิสวานิช พระราชนิพนธ์. ใน เวนิสวานิช (น. 214-232). กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

วรนาถ วิมลเฉลา. (2539). คู่มือสอนแปล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วรรณา แสงอร่ามเรือง. (2542). ทฤษฎีและหลักการแปล. กรุงเทพฯ: โครงการตำราอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัลยา วิวัฒน์ศร. (2557). การแปลวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สายชล สัตยานุรักษ์. (2551). ประวัติศาสตร์การสร้าง “ความเป็นไทย” กระแสหลัก. ใน กฤตยา อาชวนิจกูล (บรรณาธิการ), จินตนาการความเป็นไทย (น. 61-84). กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม และศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี มหาวิทยาลัยมหิดล.

สิริลักษณ์ สัมปัชชลิต. (2552). ต้นกำเนิดของชนชั้นนายทุนในประเทศไทย (พ.ศ. ๒๓๙๘ - ๒๔๕๓). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์.

อัศวพาหุ. (2528). พวกยิวแห่งบูรพทิศและเมืองไทยจงตื่นเถิด. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพระบรมราชานุสรณ์ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว.

Hartnoll, P. (1983). The Oxford companion to the theatre. Oxford: Oxford University Press.

Lefevere, A. (2017). Translation, rewriting, and the manipulation of literary fame. London: Routledge.

______. (2011). Henry Irving. In R. Schoch (Ed.), Great Shakespeareans: Macready, Booth, Irving and Terry (pp. 127-172). London: Continuum.

______. (2002). Pictorial Shakespeare. In S. Wells & S. Stanton (Eds.), The Cambridge companion to Shakespeare on stage (pp. 58-75). Cambridge: Cambridge University Press.

Shakespeare, W. (1900). The Merchant of Venice as presented at the Lyceum Theatre. Chicago: Rand, McNally & Company.

______. (1898). The Merchant of Venice. London.

______. (1600). The Merchant of Venice. Retrieved from https://internetshakespeare.uvic.ca/doc/MV_Q1/complete/

A Court Scandal, Court Theatre (1899). Retrieved from https://www.old-print.com/cgi bin/item/J4510899833/search/35-Print-Court-Scandal-Court-Theatre-Ladies-Men-Sword-Fight-1899-833J451-Old-Original

Illustration of Three Pantomimes of the 1897 Christmas Season. (1898). Retrieved from https://www.library.illinois.edu

Swan Theatre. Retrieved from https://www.theatre-architecture.eu/db.html?theatreId=1139

The Merchant of Venice at the Lyceum. Retrieved from https://www.ebay.co.uk/p/Print-Scenes-Merchant-Venice-Lyceum-Indoor-Outdoor-Sets-Cast