กระบวนการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนและตามอัธยาศัยสู่การเป็นนักเขียนการ์ตูนมืออาชีพ : กรณีศึกษานายอนันท์ ฐิตาคม

ธนกร จงทอง; วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา

ผู้แต่ง

ธนกร จงทอง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

แนวทางพัฒนานักเขียนการ์ตูน, กระบวนการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียน, กระบวนการเรียนรู้ตามอัธยาศัย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. วิเคราะห์เส้นทางและกระบวนการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนและตามอัธยาศัยสู่การเป็นนักเขียนการ์ตูนมืออาชีพ 2. จัดทำแนวทางพัฒนานักเขียนการ์ตูนมืออาชีพโดยใช้กระบวนการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนและตามอัธยาศัยจากกรณีศึกษานายอนันท์ ฐิตาคม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลักประกอบด้วยนายอนันท์ ฐิตาคม และบุคคลใกล้ชิด ด้วยการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ การสัมภาษณ์เชิงลึก แล้วนำมาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า 1. เส้นทางและกระบวนการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนและตามอัธยาศัยสู่การเป็นนักเขียนการ์ตูนมืออาชีพ ประกอบไปด้วย เหตุการณ์ที่เกิดจากภายในตนเอง เหตุการณ์ภายนอกต่าง ๆ ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจในการเป็นนักเขียนการ์ตูน 2. แนวทางพัฒนานักเขียนการ์ตูนมืออาชีพโดยใช้กระบวนการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนและตามอัธยาศัย 10 ขั้นตอน ได้แก่ 1. ผู้เรียนชื่นชอบการ์ตูน 2. การสร้างพื้นฐานในการเขียนการ์ตูน 3. การหาความรู้เพื่อเพิ่มทักษะของตนเอง 4. การนำความรู้ที่ได้รับมาฝึกฝน และปรับปรุงแก้ไข 5. การสร้างสรรค้ผลงาน 6. การตรวจสอบผลงานที่สร้างสรรค์ 7. การปรับปรุงผลงาน 8. การหาที่เผยแพร่ผลงาน 9. ผลงานได้รับหรือไม่ได้รับการยอมรับ 10. นักเขียนการ์ตูนที่ประสบความสำเร็จ

References

โกวิท วรพิพัฒน์. (2544). ปรัชญาคิดเป็น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อักษรไทย.

จามรี ศิริภัทร. (2556). การออกแบบสื่อกราฟิกเพื่อการศึกษา= Graphic media design for educational. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ชัยฤทธิ์ โพธิสุวรรณ. (2541). การเรียนรู้จากประสบการณ์ การเรียนรู้โดยการชี้นำตนเองและการสร้างสรรค์ความรู้ : มุมมองทางการศึกษานอกระบบ. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 15(2), 9-19.

พัชรี มะแสงสม. (2544). ปัจจัยบางประการที่สัมพันธ์กับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและสถิติทางการศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ระวี จูฑศฤงค์. (2564). มโนทัศน์ (Concept) ของการศึกษานอกระบบโรงเรียนและการศึกษาตามอัธยาศัย เหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไร. สืบค้น 20 มกราคม 2565, จาก https://shorturl.asia/Wpo3U

วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา. (2561). การศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วรรัตน์ อภินันท์กุล. (2551). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางการศึกษานอกระบบโรงเรียนและการศึกษาตามอัธยาศัยในปัจจุบัน. วารสารครุศาสตร์, 36(2), 15-28.

วัลลภ แม่นยำ. (2539). เทคนิคการวาดและขายการ์ตูนอย่างมืออาชีพ = How to draw and sell cartoons. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

อัญชลี ธรรมะวิธีกุล. (2551). หลักการของการจัดการศึกษานอกระบบ และปรัชญาการศึกษาที่เกี่ยวกับการศึกษานอกระบบ. สืบค้น 18 ตุลาคม 2565, จาก https://shorturl.asia/JblOr

อุดม เชยกีวงศ์. (2544). แนวทางการบริหารและการจัดการ : การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย ตามแนวทางพระรบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: บรรณกิจ.

อุ่นตา นพคุณ. (2523). การศึกษานอกระบบโรงเรียน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Mezirow, J. (2012). Learning to think like an adult: Core concepts of transformation theory. In Taylor, E. and Cranton, P. (eds), The Handbook of Transformative Learning: Theory, Research and Practise. (pp. 73-96). San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Revans, R. (1977). Action Learning: Its Origins and Nature. In Action Learning in Practice. (3rd ed.). UK: Gower Publishing, Ltd.