ความสามารถในการจัดการความรู้ของนักวิชาการตรวจสอบภายในของ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตจังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาความสามารถในการจัดการความรู้ของนักวิชาการตรวจสอบภายใน 2. เปรียบเทียบความสามารถในการจัดการความรู้ของนักวิชาการตรวจสอบภายในกับปัจจัยส่วนบุคคล และ 3. ศึกษาแรงจูงใจที่มีผลต่อความสามารถในการจัดการความรู้ของนักวิชาการตรวจสอบภายใน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักวิชาการตรวจสอบภายในขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตจังหวัดสุราษฎร์ธานี จำนวน 112 ตัวอย่าง สถิติที่ใช้ คือ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบความแตกต่างของค่าที ทดสอบค่าเอฟ ด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวน และการวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุคูณ

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่าง มีระดับความสามารถในการจัดการความรู้โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการใช้ความรู้ รองลงมา คือ ด้านการแสวงหาความรู้ และด้านการเก็บความรู้ ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการสร้างความรู้ โดยกลุ่มตัวอย่างที่มีวุฒิการศึกษา รายได้ต่อเดือน และสังกัดหน่วยงานต่างกัน มีระดับความสามารถในการจัดการความรู้ โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นอกจากนี้ยังพบว่า แรงจูงใจในการทำงานปัจจัยค้ำจุนด้านความมั่นคงในงาน และปัจจัยจูงใจด้านความก้าวหน้าในอาชีพ มีผลต่อความสามารถในการจัดการความรู้ โดยสามารถอธิบายระดับการมีอิทธิพล ได้ร้อยละ 52.9