การศึกษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมเพื่อการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ จากผ้าขาวม้า "โนนบัวทาย" ภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์

ผู้แต่ง

  • อลิศา โชตินนท์ภิชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
  • นุสรา ทองคลองไทร มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
  • สุธิดา วรรธณะปกรณ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
  • ภักดี ปรีดาศักดิ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา

คำสำคัญ:

อัตลักษณ์, ผ้าขาวม้า, เศรษฐกิจสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของโนนบัวทายในกรณีศึกษา 3 พื้นที่ ได้แก่ อำเภอโนนแดง อำเภอบัวลาย และอำเภอประทาย 2. ศึกษาแนวทางการออกแบบผลิตภัณฑ์ผ้าขาวม้าโนนบัวทาย และ 3. ศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อการออกแบบผลิตภัณฑ์ผ้าขาวม้าโนนบัวทาย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง คือ ตัวแทนกลุ่มทอผ้าของอำเภอโนนแดง อำเภอบัวลาย อำเภอประทาย รวมทั้งสิ้น 57 คน
ใช้การเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ การสัมภาษณ์และแบบสอบถาม

ผลการวิจัยพบว่า 1. อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมผ้าขาวม้าโนนบัวทาย คือ โครงสร้างสีที่มาจากวัสดุธรรมชาติซึ่งเป็นพืชประจำท้องถิ่นนั้น ๆ 2. ผ้าขาวม้าโนนบัวทายมีความเหมาะสมในการนำไปออกแบบเป็น กระเป๋าถือ กระเป๋าสตางค์ กระเป๋าคาดอก ชุดเดรสคู่แม่ - ลูก กระเป๋าสะพาย หมวก แมสปิดปาก กระเป๋าสะพายข้าง ย่ามแฟชั่น กระเป๋าตุ๊กตาผ้าขาวม้าที่ปรับเป็นบรรจุภัณฑ์ให้กับผลิตภัณฑ์ผ้าคลุมไหล่ผ้าพันคอ และ ผลิตภัณฑ์ผ้าขาวม้าสำหรับตกแต่งกระเป๋า  3. ความพึงพอใจต่อผลงานการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์อยู่ในระดับมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กองนโยบายและแผน. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580. สืบค้น 20 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://shorturl.asia/BRXwv

คณะทำงานการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากและประชารัฐ. (2560). ผ้าขาวม้าท้องถิ่นหัตถศิลป์ไทย คุณค่าและภูมิปัญญาจากอดีตถึงปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

ชมจันทร์ ดาวเดือน. (2558). การพัฒนาและออกแบบผลิตภัณฑ์กระเป๋า สตรีจากผ้าทอโบราณบ้านผาทั่ง จังหวัดอุทัยธานี. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 6(1), 121-133.

ธันยชนก ปะวะละ และนลินี หิมพงษ์. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าขาวม้าทรงเครื่องของกลุ่มเครือข่ายวิสาหกิจชุมชน ตำบลขนวน อำเภอหนองนาคำ จังหวัดขอนแก่น. Journal of Modern Learning Development, 5(5), 138-148.

เพ็ญสุภา สุขคตะ. (2559). เขมรมองผ้าขาวม้าไทยหรือเทศ?. สืบค้น 10 กันยายน 2563, จาก https://www.matichonweekly.com/column/article_5028

รจนา จันทราสา. (2554). การมีส่วนร่วมของกลุ่มชุมชนในการพัฒนารูปแบบบรรจุภัณฑ์และตราสัญลักษณ์กล้วย ทอดกรอบบ้านสารภี จังหวัดสมุทรสงครามเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนเข้มแข็ง (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

สมภพ จันทรประภา. (2526). อยุธยาอาภรณ์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). ยุทธศาสตร์ชาติด้านขีดความสามารถ. สืบค้น 10 มกราคม 2564, จาก http://nscr.nesdc.go.th

สุธิษา ศรพรหม และคณะ. (2556). การศึกษาและออกแบบผลิตภัณฑ์จากผ้าปักอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ม้ง. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(2), 111-123.

อาภรณ์พันธ์ จันทร์สว่าง. (2523). ผ้าขาวม้า: เอกลักษณ์ไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานสารนิเทศกองบัญชาการทหารสูงสุด.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-03-01

รูปแบบการอ้างอิง

โชตินนท์ภิชา อ., ทองคลองไทร น., วรรธณะปกรณ์ ส., & ปรีดาศักดิ์ ภ. (2024). การศึกษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมเพื่อการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ จากผ้าขาวม้า "โนนบัวทาย" ภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 13(2), 56–67. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260579