การพัฒนานวัตกรรมเพื่อส่งเสริมศักยภาพครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • เทพประวิณ จันทร์แรง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนา, นวัตกรรม, การส่งเสริม, ศักยภาพ, ครูพระสอนศีลธรรม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิจัยรูปแบบการพัฒนาศักยภาพ 2) เพื่อพัฒนาเทคนิคและวิธีการสอน 3) เพื่อพัฒนาสื่อและนวัตกรรมการสอนแบบบูรณาการ และ 4) เพื่อวิจัยและพัฒนารูปแบบการสร้างหลักสูตรการสอนศีลธรรมแบบบูรณาการ ศึกษาวิจัยแบบผสมผสาน (เชิงปฏิบัติการและเชิงคุณภาพ) กับกลุ่มประชากรในการวิจัย ได้แก่ 1) ครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน จำนวน 25 โรง จำนวน 204 รูป 2) กลุ่มเครือข่ายครูพระสอนศีลธรรมในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 25 รูป 25 โรงเรียน 3) ผู้บริหารโรงเรียน ครูผู้สอน ครูผู้สอนสายสังคมศึกษา จำนวน 25 คน 4) นักเรียนโรงเรียนของอำเภอเมือง อำเภอสันกำแพง อำเภอดอยสะเก็ด จำนวน 25 คน โดยใช้เครื่องมือแบบสัมภาษณ์เชิงลึก

ผลการศึกษา พบว่า 1. รูปแบบการพัฒนาศักยภาพ คือ 1) การพัฒนารูปแบบศักยภาพ 2) การพัฒนาศักยภาพรูปแบบการอบรมเชิงปฏิบัติการ 2. การพัฒนาเทคนิคและวิธีการสอน คือ 1) การออกแบบสร้างชุดความรู้ด้านเทคนิคและวิธีการสอน 2) การสร้างหลักสูตรการฝึกอบรม 3. การพัฒนาสื่อและนวัตกรรมการสอนแบบบูรณาการ อาศัยสื่อระบบปฏิบัติการ (แอพพลิเคชัน) และการ์ตูนภาพเคลื่อนไหว (เอนิเมชั่น) เป็นเครื่องมือในการบูรณาการเนื้อหาการเรียนการสอนในแต่ละชั้น โดยการบูรณาการเรียนการสอนของชั้น (ป.1-2-3) มารวมเป็นช่วงชั้นที่ 1 (ป.4-5-6) เป็นช่วงชั้นที่ 2 และ (ม.1-2-3) เป็นช่วงชั้นที่ 3 4. การพัฒนารูปแบบการสร้างหลักสูตรการสอนศีลธรรมแบบบูรณาการ ได้แก่ หลักสูตรสาระการเรียนรู้ สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ในชั้นประถมศึกษา และหลักสูตรหน่วยการเรียนรู้บูรณาการเรื่องหลักธรรมเพื่อพัฒนาชีวิตในช่วงชั้น ม. 2

References

กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2563). ระเบียบกรมการศาสนาว่าด้วยการส่งเสริมและสนับสนุนหน่วยเผยแพร่ศีลธรรมทางพระพุทธศาสนา พ.ศ. 2563. กรุงเทพฯ: บริษัท รำไทยเพรส จำกัด.

ดวงกมล สินเพ็ง. (2553). การพัฒนาผู้เรียนสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพฯ: บริษัท วี.พริ้นท์ จำกัด.

ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตร์การสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรรณี ผุดเกตุและคณะ. (2555). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพด้านการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในจังหวัดสงขลา (หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น). นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

พระครูสุวิชานพัฒนบัณฑิต และคณะ. (2552). ผลสัมฤทธิ์การเรียนโดยพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนเขตปกครองคณะพระสงฆ์ภาค 9 (รายงานการวิจัย) ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.

พระมหาเกรียงศักดิ์ อินทปญฺโญ และคณะ. (2562). การพัฒนาศักยภาพของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในจังหวัดลำปาง. วารสารนิติศาสตร์และสังคมท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 3(1), 95 -117.

พูนสุข มาศรังสรรค์. (2554). การจัดการความรุนแรงในครอบครัวเชิงพุทธบุรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 4(1), 221-242.

เอื้อมอร ชลวร. (2554). การจัดการความรู้เชิงพุทธบูรณาการ (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-12-07

How to Cite

จันทร์แรง เ. . (2022). การพัฒนานวัตกรรมเพื่อส่งเสริมศักยภาพครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(6), R30-R43. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/258624