รูปแบบการพัฒนาการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์ ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นในจังหวัดราชบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพทั่วไป กระบวนการ และนำเสนอรูปแบบการพัฒนา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลภาคสนามโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 25 รูปหรือคน ได้ใช้แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง ที่มีค่าดัชนีวัดความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาทั้งฉบับ (S-CVI) เท่ากับ 1.00 และการสนทนากลุ่มเฉพาะร่วมกับผู้ทรงคุณวุฒิ 8 รูปหรือคน ใช้แบบสนทนากลุ่มเฉพาะ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท

ผลการวิจัยพบว่า 1. พระสงฆ์มีมรดกทางศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์อยู่ภายในวัดจำนวนมาก 2. พระสงฆ์ได้เปิดโอกาสให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในพื้นที่มีส่วนร่วมกำหนดนโยบายและแผนงาน เป็นผู้นำในการดำเนินงานโดยเน้นความถูกต้องตามหลักพระธรรมวินัยและไม่ขัดต่อกฎหมายของรัฐ ประเมินความคุ้มค่าโดยเปรียบเทียบผลลัพธ์ที่ได้กับงบประมาณหรือทรัพยากรที่สูญเสียไป มีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ตามลำดับความจำเป็นก่อนหลังและความจำเป็นเร่งด่วน 3. รูปแบบของการมีส่วนร่วมในกระบวนการดำเนินงานเพื่อแก้ไขปัญหาและพัฒนาการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น โดยใช้จุดแข็งไปผลักดันโอกาส ใช้โอกาสลดจุดอ่อน ใช้จุดแข็งรับมืออุปสรรค และแก้ไขจุดอ่อนพร้อมกับหลีกเลี่ยงอุปสรรคต่าง ๆ ในกระบวนการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นในจังหวัดราชบุรี โดยบูรณาการหลักทิฏฐธัมมิกัตถสังวัตตนิกธรรมทั้ง 4 ด้าน