รูปแบบการจัดการศึกษาธรรมศึกษาตามระบบ E-Learning ของคณะสงฆ์จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ผู้แต่ง

  • พระครูพิพัฒน์ศาสนกิจจาทร (สนชัย ภูมิปาโล) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • ประเสริฐ ธิลาว มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระมหากฤษฎา กิตฺติโสภโณ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การจัดการศึกษา, ธรรมศึกษา, ระบบ E-Learning

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีเพื่อศึกษาสภาพทั่วไป กระบวนการ และนำเสนอรูปแบบ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 19 รูปหรือคน และการสนทนากลุ่มเฉพาะกับผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 12 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาเรียบเรียงและจำแนกอย่างเป็นระบบ และการวิจัยเชิงปริมาณ เป็นการวิจัยเชิงสำรวจจากแบบสอบถามกับพระสังฆาธิการ ครูสอนพระปริยัติธรรม ผู้บริหารสถานศึกษา ครู และนักเรียน จำนวน 396 คน สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. คณะสงฆ์ มีการดำเนินการร่วมกับสถานศึกษาอย่างต่อเนื่อง มีการจัดตั้งศูนย์ด้านข้อมูลให้กับพระสอนศีลธรรม และแม่กองธรรมสนามหลวงได้มีการจัดทำเว็บไซต์ และช่องการสื่อสารอื่นๆ 2. ดำเนินการแต่งตั้งคณะกรรมการ ระดมความคิดเห็นผู้ที่เกี่ยวข้อง จัดทำแผนปฏิบัติการ ปรับปรุงรูปแบบการเรียนการสอน บูรณาการการจัดการเรียนการสอนด้วยระบบ E-Learning จัดอบรมให้ความรู้ในการใช้ระบบ 3. รูปแบบการจัดการศึกษา ประกอบด้วย 3.1 การออกแบบหลักสูตรร่วมกับสถานศึกษา 3.2 ทำไดอะแกรมการเรียนรู้ 3.3 ทำแบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน 3.4 จัดทำคู่มือการใช้งานแบบทดสอบออนไลน์ 3.5 จัดทำคู่มือการใช้งานและเผยแพร่ พัฒนาระบบ E-Learning ผ่านมือถือ 3.6 พัฒนาระบบการเรียนรู้แบบสะสมแต้ม 3.7 เพิ่มช่องทางการติดต่อสื่อสาร 3.8 พัฒนาสื่อการเรียนการสอน 3.9 สร้าง 1 อำเภอ 1 ศูนย์การเรียนรู้ระบบ E-Learning

References

เจษฎา เมฆะสุวรรณโรจน์. (2549). การพัฒนาระบบอีเลิร์นนิงแบบผสมผสาน กรณีศึกษา: โรงเรียนพระปฐมวิทยาลัย (รายงานการวิจัย). นครปฐม : คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ทีมข่าวศาสนา ไทยรัฐออนไลน์. (2562). อีเลิร์นนิงธรรมศึกษา: มิติใหม่วงการคณะสงฆ์ พัฒนาหลักสูตรการเรียนการสอนพระพุทธศาสนา. สืบค้น 5 กันยายน 2562, จากhttps://www.thairath.co.th/news/local/1143670

ธนเดช ศักดิ์สุวรรณ และคณะ. (2559). การพัฒนาบทเรียน E-Learning กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี เรื่อง คอมพิวเตอร์ในชีวิตประจำวัน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 (รายงานการวิจัย). พิษณุโลก : คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.

วีรพจน์ ลือประสิทธิ์สกุล. (2540).TQM Living Handbook: an Executive Summary. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : บีพีอาร์แอนด์ทีคิวเอ็ม คอนซัลแทนท์.

ศยามน อินสะอาด. (2561). การออกแบบบทเรียน E-Learning เพื่อพัฒนาทักษะการคิดขั้นสูง. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.

สำนักพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2549). การศึกษารูปแบบและแนวทางการพัฒนาการเรียนการสอนธรรมศึกษาในสังคมไทย: ศึกษาสภาพความเป็นจริงและความคาดหวังของผู้เรียนธรรมศึกษาทุกระดับช่วงชั้น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด

อนุชา สะเล็ม. (2560). การประยุกต์ใช้ E-Learning ในกระบวนการเรียนการสอน วิทยาลัยเทคโนโลยีบริหารธุรกิจมีนบุรี กรุงเทพ (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ : คณะวิทยาการและเทคโนโลยีสารสนเทศมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมหานคร.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-03-20

How to Cite

(สนชัย ภูมิปาโล) พ., ธิลาว ป. ., & กิตฺติโสภโณ พ. . (2021). รูปแบบการจัดการศึกษาธรรมศึกษาตามระบบ E-Learning ของคณะสงฆ์จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10(1), 125–136. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/250083