รูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์ในสังคมพหุวัฒนธรรม ในเขตหนองจอก กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

         บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์ในสังคมพหุวัฒนธรรมเขตหนองจอก กรุงเทพมหานคร ใช้การวิจัยแบบผสานวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการวิจัยเชิงเอกสาร สัมภาษณ์เชิงลึก กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 20 รูปหรือคน และการวิจัยเชิงเชิงปริมาณ ด้วยการแจกแบบสอบถามจำนวน 242 รูปหรือคน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. พระสงฆ์มีวิสัยทัศน์ในการนำหลักธรรมและวิธีการมาใช้พัฒนาการเผยแผ่ แต่การเผยแผ่ผ่านสื่อออนไลน์มีไม่มากและช่องทางไม่หลากหลาย 2. องค์ประกอบการเผยแผ่ ประกอบด้วย 2.1 ทฤษฎีการสื่อสาร SMCR คือ ผู้ส่งสาร สาร ช่องทาง ผู้รับ 2.2 หลักพุทธวิธี 4 ส. คือ สันทัสสนาแจ่มแจ้ง สมาทปนาจูงใจ สมุตเตชนาแกล้วกล้า และสัมปหังสนาร่าเริง  2.3 ข้อควรระวังการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสังคมพหุวัฒนธรรมต้องตระหนักถึงความแตกต่างทางความเชื่อ การเผยแผ่ควรเลือกหลักธรรมที่เป็นกลาง และคณะสงฆ์ควรส่งเสริมโดยใช้ทฤษฎีการบริการงานคุณภาพ PDCA ให้มากขึ้น 3. รูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนา การเผยแผ่พระพุทธศาสนาใช้วิธีการเทศน์ ปาฐกถา สวดมนต์และกิจกรรมในโอกาสต่าง ๆ เช่น งานบุญ งานบวช การสอนศีลธรรมในโรงเรียน และรักษาศีล 5