มิติแห่งการแบ่งปัน: ภาพสะท้อนชีวิตและสังคมจากโรงทานสมัยพุทธกาลสู่ตู้ปันสุขยุคโควิด 19

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งนำเสนอมิติแห่งการแบ่งปันในพระพุทธศาสนาโดยวิเคราะห์จากโรงทานและตู้ปันสุขที่พบสาระสำคัญ 2 มิติ คือ มิติด้านผู้ให้ การแบ่งปันเป็นวิธีฝึกจิตเพื่อลดละความตระหนี่ ความเห็นแก่ตัวสู่ความเป็นอิสระของจิตที่อยู่เหนือกิเลสดังกล่าว และมิติด้านสังคม การแบ่งปันเป็นรากฐานของการอยู่ร่วมกันที่ขาดไม่ได้ เป็นการสงเคราะห์กันด้วยสิ่งของ ธรรม ความรู้ รวมถึงการช่วยเหลือ การบำเพ็ญประโยชน์ต่อกันด้วยจิตอาสาโดยไม่หวังผลตอบแทนที่เกิดจากจิตที่เปี่ยมด้วยความรัก ต้องการให้ผู้อื่นพ้นจากทุกข์ ประสบความสุข ด้านภาพสะท้อนชีวิตคือ ต้นทุนของชีวิตที่ไม่เท่าเทียมกัน ภัยคุกคามชีวิต และการเอาตัวรอด ชีวิตที่ไม่มีอะไรแน่นอน การแบ่งปันระหว่างผู้ให้ในฐานะผู้ต่อลมหายใจ ผู้รับในฐานะผู้ได้รับการต่อลมหายใจ และภาพสะท้อนสังคมคือ สังคมแห่งการพึ่งพาอาศัยกัน และต้นทุนทางสังคมคือน้ำใจที่ทำให้เกิดมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่