การพัฒนายุทธศาสตร์การจัดการความรู้สำหรับสำนักงานศาลยุติธรรม: กรณีศึกษา ศาลยุติธรรมในเขตอำนาจของสำนักงานอธิบดีผู้พิพากษาภาค ๔
คำสำคัญ:
การพัฒนายุทธศาสตร์, การจัดการความรู้, สำนักงานศาลยุติธรรมบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสค์หลักในการวิจัย เพื่อพัฒนายุทธศาสตร์การจัดการความรู้สำหรับสำนักงานศาลยุติธรรม โดยกำหนดเป็นวัตถุประสงค์ย่อยในการวิจัย ประการแรก เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันแลสภาพที่พึงประสงค์ของการจัดการความรู้ของสำนักงานศาลยุติธรรม ประการที่สอง เพื่อศึกษาสภาพปัจจัยที่เกี่ยวข้องและเอื้อตการจัดการความรู้ของสำนักงานศาลยุติธรรม และประการที่สาม เพื่อจัดทำและตรวจสอบความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของยุทธศาสตร์ การจัดการความรู้ของสำนักงานศาลยุติธรรมผลการศึกษา สภาพป้จจุบัน และสภาพที่พึงประสงค์สำหรับการจัดการความรู้สำหรับสำนักศาลยุติธรม พบว่า บุคลากรของสำนักศาลยุติธรรมเห็นว่ สภาพการจัดการความรู้ที่พึงประสงค์สูงกว่าสภาพปัจจุบันในทุกด้าน โดยสภาพปัจจุบันของการจัดการความรู้ที่มีการปฏิบัติระดับมากในทุกด้าน เรียงตามลำดับคือ ด้านการสร้างความรู้มากที่สุด รองลงมาเป็นด้านการจัดเก็บและบด้นความรู้ ด้านการแสวงหาความรู้ และด้านการถ่ายทอดความรู้และการใช้ประโยชน์ ตามลำดับสภาพปัจจุบั แลสภาพที่พึงประสงค์สำหรับปัจจัยที่เกี่ยวข้องและเอื้อต่อการจัดการความรู้สำหรับสำนักงานศาลยุติธรรม พบว่า บุคลากรขอสำนักศาลยุติธรรมเห็นว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องและเอื้อต่อการจัดการความรู้ที่พึประสค์สูงกว่าสภาพปัจจุบันในทุกด้าน โดยสภาพปัจจุบันของปัจจัยที่เกี่ยวข้องและเอื้อต่อการจัดการความรู้ที่มีการปฏิบัติระดับมากในทุกด้านเรียงตามลำดับคือผู้บริหารศาลยุติธรรมมีความต้องการจำเป็นในด้านโครงสร้างพื้นฐานมากที่สุด รองลงมาเป็นด้านการวัดและประเมินผล ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ ด้านวัฒนธรรมองค์การ และภาวะผู้นำตามลำดับการพัฒนายุทธศาสตร์การจัดการความรู้สำหรับสำนักงานศาลยุติธรรม ประกอบไปด้วยยุทธศาสตร์ที่ ๑ จัดทำแผนยุทธศาสตร์การจัดการความรู้ในทุกระดับขององค์กร ยุทธศาสตร์ที่พัฒนาสำนักศาลยุติธรมในครือฯให้เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ยุทธศาสตร์ที่ ๓ ส่งเสริมโครงสร้างการบริหาร ภาวะผู้นำ และวัฒนธรรมที่เอื้อต่อการจัดการความรู้ยุทธศาสตร์ที่ ๔ พัฒนาระบบเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการจัดการความรู้ และยุทธศาสตร์ที่สร้างเครือข่ายภายในและภายนอกเพื่อสนับสนุนการจัดการความรู้สำหรับข้อเสนอแนะจากผลการวิจัย ประการแรกคือ สำนักงานศาลยุติธรรมควรมีนโยบายในการส่งเสริมและสนับสนุนให้การจัดการความรู้ของแต่ละสำนักศาลยุติธรรมได้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน ประการที่สอง ควรมีที่ปรึกษาที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการความรู้มาช่วยให้การแนะนำ เพื่อให้กรดำเนินกาได้เป็นไปตามแนวทางที่ถูกต้องบรรลุเป้าหมายของการจัดการความรู้ซึ่งจะก่อให้เกิดประโยชน์กับสำนักศาลยุติธรรม ประการที่สาม ควรมีนโยบายในการส่งเสริมให้ผู้บริหารของสำน้ศาลยุติธรมได้เข้าร่วมอบรมในเรื่องการจัดการความรู้เพื่อให้มีความรู้และความเข้าใจและเห็นประโยชน์ของการจัดการความรู้ ประการที่สี่ ควรมีนโยบายที่ส่งเสริมให้ สำนักศาลยุติธรมได้พัฒนาบุคลากรให้มีความรู้ความสามารถและทักษะในการดำเนินการจัดการความรู้ และประการสุดท้ายคือ สำนักศาลยุติธรรม ควรนำระบบเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารมาประยุคตใช้ในเรื่องการจัดการความรู้ให้ทั่วสำนักศาลยุติรรมโดยการออกแบบโครงสร้างพื้นฐานของความรู้ การจัดเก็บ การเผยแพร่ และการสืบค้น
References
ดักส์, ๒๕๔๗.
บุญดี บุญญากิจ. การจัดการความจากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันเพิ่มผลผลิต
แห่งชาต, ๒๕๔๘.
ประพันธ์ ผาสุกยืด. การจัดการความรู้ : ฉบับขับเคลื่อน LO. กรุงเทพมหานคร : ใยไหม, ๒๕๕O.
พรธิดา วิเชียรปัญญา. การจัดการความรู้ : พื้นฐานและการประยุคตใช้. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภา
ลาดพร้าว, ๒๕๔๘.
สำนักงานศาลยุติธรรม. แผนยุทธศสตร์การพัฒนข้าราชการศาลยุติธรรม. กรุงเทพมหานคระ
สำนักพิมพ์ศาลยุติธรรม, ๒๕๕๖.
(๒) วิทยานิพนธ์/รายงานวิจัย:
จุฑรัตน์ สราวรวงศ์ "การพัฒนาตัวแบบของกลยุทธ์การจัดการความรู้ มหาวิทยาลัยขอนแก่น".
วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญตุษฎีบัณฑิต (สาขาวิชาสารสนเทศศึกษาภาควิชา
สารสนเทศ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ๒๕๕๒.
๒. ภาษาอังกฤษ
(I) Books:
Davenport and Prusak. Working Knowledge : New Organization Manage What
They Know. Boston : Harvard Business School Press, 1998.
Leitch and Rosen. Knowledge Management. New York : IDG Press, 2001.
Lewis Carroll In Liotta, P.H., Richmond M.Lloyd. Strategy and Force Planning 4t ed
Newport : RI Naval War College Press, 2004.
Moslehi, Adel. Proposing A Systemic View to Intellectual Capital Measurement.
IT and Financial Management Conference Tehran. University of Iran, 2004.
O'Dell and Grayson, C.J. If We only Know What We Know. New York: The Free
Press, 1998.
O'Dell, C. A Current Review of Knowledge Management Best Practices.
Conference on Knowledge Management And The Transfer of Best
Practices. Business intelligence, 1996.
Sallis, E. and Jones. G. Knowledge Management in Education. London : Kogan
page, 2002.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2016 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น