การควบคุมและการบังคับบัญชาองค์กรสงฆ์ไทย

บทคัดย่อ

คำว่า “สงฆ์” แปลว่า หมู่ หรือชุมชน โดยหมู่หรือชุมชนที่จะเป็นสงฆ์ ก็คือหมู่หรือชุมชมที่มีการจัดตั้งวางระเบียบเป็นอย่างดี มีอุดมคติมีจุดมุ่งหมายว่า จะอยู่ร่วมกันด้วยความสงบ เพื่อประพฤติปฏิบัติกระทำสิ่งที่ดีงาม ดังที่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา ก็คือชุมชนที่อยู่ร่วมกัน เพื่อเจริญไตรสิกขา เพื่อจะได้ฝึกฝนตนให้เจริญงอกงามขึ้นในศีล สมาธิ ปัญญา หรือความหมายของสงฆ์ หรือพระสงฆ์ในพระรัตนตรัยนั้น ก็คือ หมู่ชนผู้ปฏิบัติตามมรรค และผู้สำเร็จผลซึ่งผู้ศรัทธามั่นใจว่าเป็นหมู่ชน หรือสังคมอันประเสริฐที่ควรสร้างสรรค์ให้เกิดมีขึ้น ซึ่งคนสามารถมีส่วนร่วมได้ ด้วยการปฏิบัติตามมรรคและการสำเร็จผลนั้นเริ่มต้นด้วยการปฏิบัติตามลักษณะแบบอย่างที่ปรากฏภายนอกคือวินัย ความสามัคคีและความเป็นกัลยาณมิตรต่อกัน ความเป็นกัลยาณมิตรก็ดี การมีโยนิโสมนสิการก็ดี การปฏิบัติตามมรรคก็ดี จะเจริญงอกงามได้ผลดีในสังคมที่ดำเนินตามคติแห่งสงฆ์นี้ แม้แต่พระพุทธเจ้าเองก็ตรัสว่า “พระองค์ทรงเคารพพระธรรม และเมื่อพระสงฆ์ (ที่พระองค์ทรงตั้งขึ้น) เจริญใหญ่ขึ้น ก็ทรงเคารพด้วย” คือทรงให้ความสำคัญกับส่วนรวม ถือส่วนรวมเป็นใหญ่ มุ่งที่ประโยชน์ส่วนรวมเป็นสำคัญ การได้เผยแผ่พระพุทธศาสนาให้อยู่คู่กับชาติไทยตลอดไป