การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพแบบประเมินพฤติกรรม การมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อสังคมของมหาวิทยาลัยสำหรับนักศึกษา

กษศรณ์ นุชประสพ, อังศินันท์ อินทรกำแหง, วิชุดา กิจธรธรรม

Authors

กษศรณ์ นุชประสพ, อังศินันท์ อินทรกำแหง, วิชุดา กิจธรธรรม Doctor of Philosophy Program in Applied Behavioral Science Research,Srinakharinwirot University

Keywords:

University Social Responsibility, Participative Behavior, Confirmatory Factor Analysis

Abstract

The research results wer as

1) The participative behavior with university social responsibility assessment comprises 4 component and 19 indicators. These can be futher divided in to: the teaching, research and academic services 6 indicators, management and supervision 3 indicators, the involvement of the community 6 indicators, and the quality of life on campus 4 indicators.

2) The participative behavior with university social responsibility assessment consisted of 19 items in 6 points Likert scale. 3) The content validity from IOC value of each item ranged from 0.80 to 1.00, the internal consistency reliability was 0.966 of Cronbach’s alpha coefficient, and the component scale reliability ranged from 0.862 to 0.923 4) The structural validity using second order confirmatory factor analysis showed the model fit well with the empirical data set ( = 629.682, df = 148, p = 0.00, CFI = 0.954, RMSEA = 0.058, SRMR = 0.033)

References

จอย ทองกล่อมสี. (2555). การพัฒนาตัวบ่งชี้ความรับผิดชอบต่อสังคมของสถาบันอุดมศึกษาไทยตามหลักธรรมาภิบาล. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปัญญฎา ประดิษฐบาทุกา. (2556). ปัจจัยเชิงเหตุทางจิตสังคมที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะและพฤติกรรมการจัดการเรียนรู้แบบวิจัยเป็นฐานของอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ASEAN University Network. (2011). AUN Annual Report 2010/2011. Retrieved September 26, 2015. from http://www.aunsec.org/Section8/8.2.2 AnnualReport/AUNannualreport 20102011.pdf
Bollen, K.A. & Long, J.S. [Eds.] (1993). Testing structural equation models. Newbury Park, CA: Sage.
Byrne, B. (2010). Structural equation modeling with Mplus: basic concepts, application, and programming. New York: Routledge, Taylor & Francis Group.
Hair, J., Black, W.C., Barbin, B.J., Anderson, R.E., & Tatham, R.L. (2010). Multivariate data analysis. New Jersey: Upper Sandle Rever, Prentice Hall.
World Business Council for Sustainable Development. (2002). The business case for sustainable development: Making a difference toward the Johannesburg summit 2002 and beyond. Switzerland: WBCSD.