NEEDS ASSESSMENT OF EVIDENCE COLLECTION IN SEXUAL OFFENSE CASES FOR HOSPITALS WITHOUT FORENSIC DOCTORS

Authors

  • Pimyada Puangchaibodin Silpakorn University
  • Noparuj Saksiri Silpakorn University

Keywords:

Needs Assessment, Evidence, Sexual Offense Cases

Abstract

Objectives of this research article were: 1. the needs assessment for evidence collection in sexual offense cases and 2. to identify factors related to the evidence collection process in hospitals without forensic doctors. A quantitative research design was employed. The sample consisted of 389 hospitals without forensic doctors, selected through simple random sampling. Data were collected using a questionnaire based on a 5-point Likert scale. The resulted were analyzed using descriptive statistics, including percentages, means, standard deviations, and the Priority Needs Index (PNIModified).

The research results revealed that: 1. the actual condition level of the collection of evidence in sexual offense cases was found to be at a low level overall, while the desired condition level was at the highest level overall. When considering the Priority Needs Index (PNIModified), the overall value was 0.97. In detail, the highest priority was the aspect of taking history, followed by physical examination, documentation of sexual offense cases, and evidence collection and interpretation. 2. The factors related to the collection of evidence in sexual offense cases were overall at a high level. In detail, ranked from highest to lowest, they were technology, economy, society and environment, politics and law, management, budget, personnel, and materials and equipment.

References

กองบริหารการสาธารณสุข. (2557). คู่มือการปฏิบัติงานนิติเวช (สำหรับแพทย์และบุคลากรทางการแพทย์) กระทรวงสาธารณสุข. นนทบุรี: โรงพิมพ์กระทรวงสาธารณสุข.

_____. (2563). คู่มือการจัดการวัตถุพยาน กระทรวงสาธารณสุข. นนทบุรี: โรงพิมพ์กระทรวงสาธารณสุข.

กองแผนงานอาชญากรรม. (2568). สถิติฐานความผิดคดีอาญา (คดี 4 กลุ่ม) หน่วยงานทั่วประเทศ ปี พ.ศ. 2566. สืบค้น 28 กรกฎาคม 2568, จาก https://shorturl.asia/UiEsc

จักรกฤษณ์ วรวีร์. (2565). พยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาของคดีข่มขืนกระทำชำเรา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์และงานยุติธรรม). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

จุไรพร หน่อคำ. (2563). ความรู้และการปฏิบัติงานนิติเวชคลินิกของพยาบาลในการเก็บพยานหลักฐานผู้ป่วยคดีหน่วยอุบัติเหตุและฉุกเฉิน (สารนิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นราธิป นะยะเนตร. (2563). ปัจจัยสำคัญในการปฏิบัติหน้าที่ของพนักงานสอบสวนในสถานีตำรวจภูธรศรีราชา จังหวัดชลบุรี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารรัฐกิจ). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

พเยาว์ ศรีเจริญ. (2563). กระบวนการดูแลผู้เสียหายคดีถูกล่วงละเมิดทางเพศ ในโรงพยาบาลที่ไม่มีแพทย์นิติเวช กรณีศึกษาโรงพยาบาลสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ 17 (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

แพทยสภา. (2568). รายการข้อมูลสถิติแพทย์ ข้อมูลแพทย์ ณ พฤษภาคม 2568. สืบค้น 28 กรกฎาคม 2568, จาก https://www.tmc.or.th/statistics.php

ภัครัมภา อ่ำอ้น. (2559). การศึกษาปัญหาและอุปสรรคของทนายความในการนำพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์มาใช้ในกระบวนการศาลยุติธรรมในคดีความผิดเกี่ยวกับเพศ (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วราภรณ์ ช่างสมบุญ. (2557). การสร้างรูปแบบแบบบันทึกการตรวจร่างกายผู้เสียหายที่ีถูกข่มขืนกระทำชำเราในงานนิติเวช (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วิไลรัตน์ สุริยวงศ์ และณิช วงค์ส่องจ้า. (2565). แนวทางการพัฒนางานด้านนิติเวชศาสตร์.วารสารวิชาการ อาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์, 8(2), 1-13.

สุชัญญา กุศลสกาวรัตน์. (2565). การรับรู้และทัศนคติของพยาบาลวิชาชีพเกี่ยวกับการเก็บหลักฐานในผู้ป่วยคดีถูกกระทำชำเรา. วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์, 8(1), 76-93.

สุญาดา บุณยเกียรติ. (2567). การได้มาซึ่งพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ในชั้นสอบสวนในความผิดเกี่ยวกับเพศ. วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์, 10(2), 79-96.

สุปรียา ลิ้มธนาสวัสดิ์. (2564). แนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการชันสูตรพลิกศพของโรงพยาบาลตติยภูมิที่ไม่มีแพทย์นิติเวช : กรณีศึกษาจังหวัดราชบุรี (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุวิมล ว่องวาณิช. (2550). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อานนท์ จำลองกุล. (2560). การดูแลผู้ถูกล่วงละเมิดทางเพศ : ร่างกาย จิตใจ และการเยียวยาทางกฎหมาย. จุฬาลงกรณ์เวชสาร, 61(5), 603-618.

Best, J. W. (1981). Research in Education. New Jersey: Prentice-Hall.

Weiers, R. M. (2005). Introduction to Business Statistics. International Student Edition. Pennsylvania, USA: Duxbury Press, Thomson - Brooks/cole.

Downloads

Published

2025-10-21

How to Cite

Puangchaibodin, P., & Saksiri, N. (2025). NEEDS ASSESSMENT OF EVIDENCE COLLECTION IN SEXUAL OFFENSE CASES FOR HOSPITALS WITHOUT FORENSIC DOCTORS. Journal of MCU Social Science Review, 14(5), 74–86. retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/292210