วิธีคิดแบบเสรีนิยมใหม่กับความเสื่อมถอยของเสรีประชาธิปไตย
คำสำคัญ:
เสรีนิยมใหม่, ความเสื่อมถอยของเสรีประชาธิปไตย, มนุษยศาสตร์, สังคมศาสตร์บทคัดย่อ
โดยทั่วไปแล้ว ลัทธิเสรีนิยมใหม่ถูกนำเสนอในฐานะแนวคิดที่ดำเนินสอดคล้องไปกับระบอบเสรีประชาธิปไตย เพราะลัทธิดังกล่าวให้ความสำคัญกับเสรีภาพในการเลือกของปัจเจกบุคคลภายใต้ตลาดเสรี ซึ่งการให้ความสำคัญเช่นนี้สอดรับกับแนวคิดเรื่องเสรีภาพของปัจเจกบุคคลอันเป็นหนึ่งในแกนหลักสำคัญของเสรีประชาธิปไตย อย่างไรก็ตาม บทความชิ้นนี้เสนอว่า เสรีนิยมใหม่ในฐานะวิธีคิดในการมองโลกรูปแบบหนึ่งซึ่งเน้นแต่เพียงอรรถประโยชน์ที่เป็นรูปธรรมจับต้องได้ ผลลัพธ์ที่สามารถวัดได้ และความสำเร็จในเชิงปริมาณสามารถกัดกร่อนเสรีประชาธิปไตยได้ เนื่องจากวิธีคิดดังกล่าวนำมาซึ่งการลดความสำคัญของมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์บางสาขาวิชาลง ซึ่งวัตถุประสงค์หลักของศาสตร์เหล่านี้มิได้มุ่งผลิตสร้างอรรถประโยชน์ที่เป็นรูปธรรมจับต้องได้หรือความสำเร็จเชิงปริมาณ หากแต่มุ่งบ่มเพาะขัดเกลาปัจเจกชนพลเมืองผู้มีเหตุผล มีความรับผิดชอบ และมีความอดทนอดกลั้น อันเป็นคุณสมบัติที่จำเป็นต่อการคงอยู่ของสังคมเสรีประชาธิปไตย ในแง่นี้ ผลพวงที่ตามมาซึ่งอาจเป็นไปได้ก็ คือ ความเสื่อมของเสรีประชาธิปไตย
เอกสารอ้างอิง
กฤติมา อินทะกูล. (2557). อิทธิพลของแนวคิดเสรีนิยมใหม่กับมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครอง). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เกษียร เตชะพีระ. (2562). จากจุดกำเนิดเสรีนิยมประชาธิปไตยถึงทุนนิยมเหลื่อมล้ำของ คสช. สืบค้น 15 มิถุนายน 2568, จาก https://prachatai.com/journal/2019/07/83279
_____. (2564). แนวคิดเรื่องเสรีนิยมกับประชาธิปไตย. ใน ประจักษ์ ก้องกีรติ (บรรณาธิการ), การเมือง อำนาจ ความรู้: หลักรัฐศาสตร์เบื้องต้นสำนักธรรมศาสตร์. (น. 120). กรุงเทพฯ: ศยาม.
ต่อศักดิ์ จินดาสุขศรี. (2563). เมื่อเสรีนิยมใหม่ปล้นชิงประชาธิปไตย: ฟูโกต์ของเวนดี บราวน์. ใน พิพัฒน์ พสุธารชาติ (บรรณาธิการ), ฟูโกต์กับลัทธิเสรีนิยมใหม่. (น.371-408). กรุงเทพฯ: อิลลูมิเนชันส์ เอดิชันส์.
ธเนศ วงศ์ยานนาวา. (2566). ว่าด้วยทุนนิยมมหาวิทยาลัยในสภาวะเสรีนิยมใหม่. กรุงเทพฯ: สมมติ.
ละอองดาว ชาทองยศ. (2567). แนวคิดเสรีนิยมใหม่กับการเปลี่ยนแปลงบทบาทของรัฐในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการจินตาสิทธิ์, 2(1), 54-69.
วินัย ผลเจริญ. (2563). โลกาภิวัตน์เสรีนิยมใหม่กับความพ่ายแพ้ของรัฐไทย. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุรชาติ บำรุงสุข. (2567). ทรัมป์นิยม : จากอนุรักษ์นิยม สู่ประชานิยมปีกขวา. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
เสกสรรค์ ประเสริฐกุล. (2557). การเมืองภาคประชาชนในระบอบประชาธิปไตยไทย. กรุงเทพฯ: วิภาษา.
อรรถสิทธิ์ สิทธิดำรง. (2558). บทสำรวจความคิดทางปรัชญาการเมืองของ ลีโอ สเตราส์. กรุงเทพฯ: สมมติ.
Bobbio, N. (1987). The Future of Democracy. Minneapolis: The University of Minnesota Press.
_____. (2005). Liberalism and Democracy. London: Verso.
Brown, W. (2015). Undoing the Demos: Neoliberalism’s Stealth Revolution. Brooklyn, N.Y.: Zone Books.
Freeden, M. (2015). Liberalism: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press.
Gerstle, G. (2022). The Rise and Fall of the Neoliberal Order. Oxford: Oxford University Press.
Han, B-C. (2018). The Expulsion of the Other. Cambridge, U.K.: Polity.
Heywood, A. (2021). Political Ideologies: An Introduction. London: Bloomsbury Academic.
Levitsky, S. & Ziblatt, D. (2018). How Democracies Die. New York: Broadway Books.
Macpherson, C. B. (1962). The Political Theory of Possessive Individualism: Hobbes to Locke. Oxford: Clarendon Press.
Mann, M. (2005). The Dark Side of Democracy: Explaining Ethnic Cleansing. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.
Mudde, C. & Kaltwasser, C. R. (2017). Populism: A Very Short Introduction. New York: Oxford University Press.
Nawakul, P. (2020). On the Dark Side of Democracy: The Deviation from Democratic Principles and the Failure of Creating Common Consensus. Journal of Human Rights and Peace Studies, 6(1), 107-130.
Nussbaum, M. C. (2010). Not for Profit: Why Democracy Needs the Humanities. Princeton: Princeton University Press.
Steger, M. B. & Roy, R. K. (2010). Neoliberalism: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น

