DEVELOPMENT OF A FORMAT FOR ORGANIZING BUDDHIST TOURISM FESTIVAL ACTIVITIES IN PHITSANULOK PROVINCE

Authors

  • Phrakrupalad Suwattanabuddhikun (Suthep Suthevamethi) Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phrakrurattanasutaphorn (Theeradej Teerawatthano) Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phrarajrattanasudhi (Kwanrak Mahawayamo) Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Format Development, Activities Organizing, Buddhist Tourism Festival

Abstract

This research article has the objective 1. identify a prototype area, 2. synthesize and develop through participatory action research, and 3. propose a model for organizing Buddhist tourism festival activities in Phitsanulok Province. A qualitative research approach was employed, including workshops with 14 community leaders and representatives, as well as focus group discussions with 10 experts. Content analysis was used for qualitative data, while quantitative data were collected through questionnaires on satisfaction levels from 400 residents in Mueang Phitsanulok District and analyzed using percentage, mean, and standard deviation.

The findings revealed the following: 1. The prototype area exhibited readiness across six dimensions, aligning with the six principles of Saraniyadhamma, fostering shared vision and goals focused on sustainable knowledge and faith development for Buddhist festival activities among local communities. 2. The discovered process comprised four stages (Initiate, Act, Certify, Reflect) and seven steps: 1. Initiate, involving Engage (understanding the context and root causes), Map (setting shared goals), and Plan (assessing community potential); 2. Act, including Organize (resource allocation and activity planning) and Work (execution within a suitable timeframe); 3. Certify, involving Evaluate (assessing satisfaction and participation); and 4. Reflect, comprising Reflect (identifying changes, understanding cultural differences, and building networks at individual, organizational, and community levels). 3. The researcher and the prototype community collaboratively designed the inaugural "1st Phra Si Ratanathat Buddhist Robe Offering Ceremony." The evaluation results showed a high level of overall satisfaction ( =4.168, S.D.=0.243). Lessons learned were synthesized into the SAMOKHAE for JI-MUEANG framework, emphasizing collaboration for sustainable Buddhist tourism festival development in Phitsanulok Province.

References

กนกพร เชื่อมสุข และคณะ. (2567). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเพื่อยกระดับเศรษฐกิจฐานราก โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนตามหลักพุทธสันติวิธี ตำบลหันตรา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร., 12(1), 322-335.

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570). กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

ณัฐปภัสญ์ นวลสีทอง และคณะ. (2565). การท่องเที่ยวเชิงนวัตวิถีพุทธ. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(2), 1001-1010.

นุพงษ์ กองพิมพ์. (2563). ศึกษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมชุมชนบ้านขาว อำเภอระโนด จังหวัดสงขลาเพื่อจัดทำเส้นทางท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศชุมชน). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ประกาศ เรื่อง แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 - 2570). (2565, 1 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 258 ง. หน้า 1.

พระครูปลัดสุวัฒนพุทธิคุณ (สุเทพ สุเทวเมธี) และพระมหาเทวประภาส มากคล้าย. (2565). การสร้างศักยภาพด้านการท่องเที่ยวอําเภอเนินมะปราง จังหวัดพิษณุโลก. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ Journal of MCU Social Science Review, 12(5), 246-261.

พระสมุห์สันติ สุจิณฺโณ. (2567). วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของหลักสาราณียธรรมเพื่อสร้างความสามัคคี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมชาย เจริญผา. (2565). การประยุกต์ใช้หลักสาราณียธรรมเพื่อส่งเสริมความสมานฉันท์ในการบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2566). สถิติจำนวนประชากร จังหวัดพิษณุโลก ข้อมูลเดือนธันวาคม 2566. สืบค้น 25 มกราคม 2567, จาก https://shorturl.asia/PrRn6

สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2567). การพัฒนาการท่องเที่ยวเมืองรอง. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

สุพรรณษา ฉิมพาลี. (2565). อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชนตลาดเก่า กรณีศึกษา: ชุมชนตลาดน้อย กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์การผังเมืองมหาบัณฑิต สาขาวิชาการผังเมือง). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Creswell, J. W. (2002). Educational Research. Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative and Qualitative Research. London: Pearson Education.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. E. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Journal Education and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Rachmawati et al. (2024). Cultural Heritage in Sustainable Tourism. Journal of Social and Political Sciences, 7(4), 63-77.

Downloads

Published

2025-01-01

How to Cite

(Suthep Suthevamethi), P. S., (Theeradej Teerawatthano), P., & (Kwanrak Mahawayamo), P. (2025). DEVELOPMENT OF A FORMAT FOR ORGANIZING BUDDHIST TOURISM FESTIVAL ACTIVITIES IN PHITSANULOK PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 14(1), 66–81. retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/283250