NON-FORMAL AND INFORMATION LEARNING PROCESS TO BECOME THE PROFRESSTIONAL CARTOONIST: A CASE STUDY OF MR. ANAN THITAKOM

Authors

  • Thanakorn Jongtong Chulalongkorn University
  • Worarat Pathumcharoenwattana Chulalongkorn University

Keywords:

Cartoonist Development Guidelines, Non-Formal Learning Process, Informal Learning Process

Abstract

Objectives of this research article were: 1. To analyze Mr. Anan Thitakom’s non-formal and informal learning path and learning process, 2. To develop a guideline for developing a professional cartoonist using the process. Learning outside the school system and informal from the case study of Mr. Anan Thitakhom. This research was qualitative research with key informants consisting of Mr. Anan Thitakhom and close persons by purposive selection method interview tools and data from in-depth interviews. Then the data by content analysis method.

The results showed that 1. Mr. Anan Thitakhom’s non-formal and informal learning path and process to become a professional cartoonist consisted of internal events. Various external events affected their decision to become a cartoonist. 2. Professional cartoonist development guideline using non-formal and informal learning process consisting of 10 steps: 1. Learners like cartoons.
2. Creating the basics of writing cartoons 3. Finding knowledge to increase your skills. 4. Applying the acquired knowledge to practice and improve 5. Creativity 6. Examination of creative works 7. Performance improvement 8. Finding a published work 9. Entries received/not accepted 10. A successful cartoonist.

References

โกวิท วรพิพัฒน์. (2544). ปรัชญาคิดเป็น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อักษรไทย.

จามรี ศิริภัทร. (2556). การออกแบบสื่อกราฟิกเพื่อการศึกษา= Graphic media design for educational. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ชัยฤทธิ์ โพธิสุวรรณ. (2541). การเรียนรู้จากประสบการณ์ การเรียนรู้โดยการชี้นำตนเองและการสร้างสรรค์ความรู้ : มุมมองทางการศึกษานอกระบบ. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 15(2), 9-19.

พัชรี มะแสงสม. (2544). ปัจจัยบางประการที่สัมพันธ์กับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและสถิติทางการศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ระวี จูฑศฤงค์. (2564). มโนทัศน์ (Concept) ของการศึกษานอกระบบโรงเรียนและการศึกษาตามอัธยาศัย เหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไร. สืบค้น 20 มกราคม 2565, จาก https://shorturl.asia/Wpo3U

วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา. (2561). การศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วรรัตน์ อภินันท์กุล. (2551). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางการศึกษานอกระบบโรงเรียนและการศึกษาตามอัธยาศัยในปัจจุบัน. วารสารครุศาสตร์, 36(2), 15-28.

วัลลภ แม่นยำ. (2539). เทคนิคการวาดและขายการ์ตูนอย่างมืออาชีพ = How to draw and sell cartoons. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

อัญชลี ธรรมะวิธีกุล. (2551). หลักการของการจัดการศึกษานอกระบบ และปรัชญาการศึกษาที่เกี่ยวกับการศึกษานอกระบบ. สืบค้น 18 ตุลาคม 2565, จาก https://shorturl.asia/JblOr

อุดม เชยกีวงศ์. (2544). แนวทางการบริหารและการจัดการ : การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย ตามแนวทางพระรบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: บรรณกิจ.

อุ่นตา นพคุณ. (2523). การศึกษานอกระบบโรงเรียน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Mezirow, J. (2012). Learning to think like an adult: Core concepts of transformation theory. In Taylor, E. and Cranton, P. (eds), The Handbook of Transformative Learning: Theory, Research and Practise. (pp. 73-96). San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Revans, R. (1977). Action Learning: Its Origins and Nature. In Action Learning in Practice. (3rd ed.). UK: Gower Publishing, Ltd.

Downloads

Published

2024-09-01

How to Cite

Jongtong, T., & Pathumcharoenwattana, W. (2024). NON-FORMAL AND INFORMATION LEARNING PROCESS TO BECOME THE PROFRESSTIONAL CARTOONIST: A CASE STUDY OF MR. ANAN THITAKOM. Journal of MCU Social Science Review, 13(5), 96–111. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/269108