THE MODEL FOR USING BUDDHIST PRINCIPLES TO DRIVE ECONOMY TOWARDS SUSTAINABLE DEVELOPMENT IN THE DIGITAL

Authors

  • Wallop Surathos Rajamangalajavidyalaya University of Technology Isan

Keywords:

Dharma Principles, Digital Economy, Sustainable Development

Abstract

This academic article aimed to study the model of using Buddhist principles to drive the digital economy towards sustainable development in the digital age. The study was found that economic principles and methods of the Buddhist principle were an economic operation in terms of production, consumption, distribution and exchange. Atithana-dhamma is the Dharma that is very important to human beings, because it’s fair that focuses on people who have developed their lives, have principles, have a strong ideology, is for the benefit of oneself and others to make success in life. When the organization’s executives had Atithana-dharma inevitably, and stability in Dharma, it would help make the policy to lead the organization to an organization with social responsibility by driving the digital economy towards sustainable development in the digital age.

References

บุญมี แท่นแก้ว. (2530). จริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดี่ยนสโตร.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาทองคูณ ธีรปญฺโญ. (2549). การศึกษาเปรียบเทียบเรื่อง นิพพานในพระพุทธศาสนาเถรวาทมหานิกายโยคาวจารและวัดพระธรรมกาย (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระวรศักดิ์ วรธมฺโม. (2540). พุทธจริยธรรมเพื่อมนุษยชาติ (ฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

พิชญาภัค เพชรสีสุข. (2565). ESG แนวคิดความยั่งยืนที่องค์กรควรใช้เป็นเครื่องมือ หรือแค่เทรนด์ตามกระแส. สืบค้น 3 มกราคม 2565, จาก https://shorturl.asia/XdmcC

มูลนิธิพระราชศรัทธา. (2537). พระธรรมเทศนา กัณฑ์ที่ 29 เรื่องอธิษฐานธรรมความดีมั่นคง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เลี่ยงเซียง.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: ศิริวัฒนา อินเตอร์พริ้น.

สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2538). พจนานุกรมศัพท์พระพุทธศาสนา (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

สุทธิพงศ์ ตันตยาพิศาลสุด และคมสันต์ สังฆมณี. (2551). ประมวลสารคดีธรรม เรื่อง ทำไมคนเราต้องมีศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

อภิญญา สิระนาท. (2564). การนำเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGS) มาวัดผลกระทบมีความสำคัญต่อภาคธุรกิจอย่างไร?. สืบค้น 3 มกราคม 2565, จาก https://shorturl.asia/p1LGq

Downloads

Published

2024-09-01

How to Cite

Surathos, W. (2024). THE MODEL FOR USING BUDDHIST PRINCIPLES TO DRIVE ECONOMY TOWARDS SUSTAINABLE DEVELOPMENT IN THE DIGITAL. Journal of MCU Social Science Review, 13(5), 484–492. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/267029