การพัฒนากิจกรรมละครพูด เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ

ผู้แต่ง

  • ณัฐวุฒิ ขาวสมุทร มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ปิยวดี มากพา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • กิตติกรณ์ นพอุดมพันธุ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

การพัฒนากิจกรรมละครพูด, จิตสำนึกสาธารณะ, โรงเรียนหัวหิน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อพัฒนากิจกรรมละครพูดในรูปแบบของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยใช้กระบวนการละคร เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ 2. เพื่อศึกษาเปรียบเทียบผลก่อนและหลังของการใช้กิจกรรมละครพูด เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ กระบวนการวิจัยมีขั้นตอนดังนี้ 1) ศึกษาและพัฒนากิจกรรมละครพูด เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ 2) ศึกษาคุณภาพของกิจกรรมละครพูดเพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ 3) ศึกษาผลของการใช้กิจกรรมละพูดเพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ ก่อนการทดลองและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนหัวหิน อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำนวน 31 คน  โดยวิธีการใช้เกณฑ์ 15 % จากกลุ่มประชากร ของ Neuman เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนกิจกรรมละครพูด จำนวน 8 ครั้ง และแบบวัดจิตสำนึกสาธารณะ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าสถิติ คะแนนก่อนกิจกรรมและหลังกิจกรรม ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า 1. การพัฒนากิจกรรมละครพูดเพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ เป็นการนำเอาละครพูดในรูปแบบพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มาพัฒนาร่วมกับกระบวนการละครเพื่อการศึกษา โดยอิงตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน สาระนาฏศิลป์ พัฒนาออกเป็น 8 แผนกิจกรรม โดยแต่ละกิจกรรมสามารถช่วยในการพัฒนาเสริมสร้างความตระหนักรู้ด้านจิตสำนึกสาธารณะของนักเรียนได้เป็นอย่างดี 2. ผลเปรียบเทียบผลก่อนและหลังของการใช้กิจกรรมละครพูด เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ พบว่ามีค่าเฉลี่ยก่อนและหลังการเข้าการทดลองใช้กิจกรรมกิจกรรมละครพูดเพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ มีค่าเฉลี่ยก่อนทดลองเท่ากับ  1.43 และมีค่าเฉลี่ยหลังทดลองเท่ากับ  2.75 ตามลำดับ

เอกสารอ้างอิง

กรมวิชาการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพ: กระทรงศึกษาธิการ.

กรรณิการ์ แสงทอง. (2553). การนำกระบวนการละครมาใช้เพื่อแก้ไขและฟื้นฟู. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วี พรินท์.

ธนวรรธน์ นิธิปภานนท์. (2558). กระบวนการสร้างพื้นททางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว : ศึกษากรณีเพลินวาน อําเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎี บัณฑิต สาขาวิชาสหวิทยาการ). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2560). ละครการศึกษาในสังคมตะวันตกและสังคมไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 37(4), 195-207.

ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์. (2545). การใช้ละครสร้างสรรค์ในการพัฒนาผู้เรียน (รายงานการ วิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

ปิยวดี มากพา. (2554). ละครพูดในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว แนวคิดการใช้ศิลปะเพื่อการพัฒนา. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 13(1), 41-45.

ปิยวดี มากพา. (2555). การสังเคราะห์งานวิจัยทางนาฏศิลป์ไทย. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและ ศิลปะ, 14(1), 112-117.

พรพรรณ ผิวผาย. (2561). กิจกรรมละครสร้างสรรค์ พัฒนาทักษะชีวิตการตระหนักรู้ในตนของเด็กเร่ร่อน ศูนย์เด็กก่อสร้างนานาชาติ มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาศิลปะการแสดงศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พรรัตน์ ดำรุง. (2547). การละครสำหรับเยาวชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภรณี คุรุรัตนะ. (2545). อนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพรองศาสตราจารย์ ดร.ภรณี คุรุรัตนะ. สืบค้น 25 สิงหาคม 2565, จาก https://opac.lib.kmitl.ac.th/catalog/BibItem

ภัทรศิลป์ สุกัณศีล และกิตติ มีชัยเขตต์. (2561). ละครเพื่อการศึกษาในศตวรรษที่ 21. สืบค้น 25 สิงหาคม 2565, จาก http://www.farcar.ssru.ac.th/index.php/component

วรัญญู ปิ่นฉ่ำ. (2558). การพัฒนาพฤติกรรมความกล้าแสดงออกของนักเรียนขั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเบญจมเทพอุทิสจังหวัดเพชรบุรี โดยใช้กิจกรรมการละคร (วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาศิลปะการแสดงศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วราภรณ์ ศรีกะรัตน์. (2563). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแต่งบทร้อยกรอง ตามรูปแบบการสอนแบบซินเนคติคส์ร่วมกับแนวคิดการเรียนรู้แบบร่วมมือสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน, 12(34), 43-52.

สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). วิวัฒนาการนาฏยศิลป์ไทยในกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ. 2325-2477 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อัญชลี ยิ่งรักษ์พันธ์. (2550). ผลการใช้สถานการณ์จําลองผสานกับเทคนิคการประเมินผลจากสภาพจริงเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 (วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการวัดการศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อาจารีย์ พูนเกษม. (2561). การพัฒนากิจกรรมละครในรูปแบบละครหลวงวิจิตรวาทการเพื่อส่งเสริมค่านิยมด้านความพอเพียง. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาศิลปศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-10-17

รูปแบบการอ้างอิง

ขาวสมุทร ณ., มากพา ป., & นพอุดมพันธุ์ ก. (2023). การพัฒนากิจกรรมละครพูด เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(5), 164–178. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/265292