DEVELOPMENT DRAMA ACTIVITIES TO STRENGTHEN PUBLIC CONSCIOUSNESS
Keywords:
Development drama activities, Public Consciousness, Huahin schoolAbstract
The first objective of this research was to develop play performance activities based on King Rama VI’s guideline in order to employ the play performance process to cultivate public consciousness. The second objective was to examine and compare the accomplishments before and after adopting play performance activities to cultivate public consciousness. The research was conducted following these steps: 1) study and develop play performance activities to cultivate public consciousness, 2) examine the quality of play performance activities to cultivate public consciousness, and 3) explore the accomplishments before and after utilizing play performance activities to cultivate public consciousness. The sample comprised 31 students who were studying in Mattayom 5 at Hua Hin School in Hua Hin District, Prachuap Khiri Khan. The size of the sample, according to Neuman’s criteria, was 15% of the total population. The research instruments were a play performance activity plan for 8 sessions and a public consciousness assessment. Then, the collected data were analyzed using statistics, scores before and after the activities, percentage, mean, and standard deviation.
The findings revealed that 1) the process of using the play performance activities to cultivate public consciousness development play performance activities based on King Rama VI’s guideline in order to employ the play performance process based on the basic education core curriculum, In subject thai classic dance develop to plan for 8 sessions by each activity can instill public consciousness in students 2) The comparison of the accomplishments before and after implementing the play performance activities to cultivate public consciousness indicated that the mean prior to the activities was 1.43 while the mean after the activities was 2.75.
References
กรมวิชาการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพ: กระทรงศึกษาธิการ.
กรรณิการ์ แสงทอง. (2553). การนำกระบวนการละครมาใช้เพื่อแก้ไขและฟื้นฟู. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วี พรินท์.
ธนวรรธน์ นิธิปภานนท์. (2558). กระบวนการสร้างพื้นททางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว : ศึกษากรณีเพลินวาน อําเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎี บัณฑิต สาขาวิชาสหวิทยาการ). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2560). ละครการศึกษาในสังคมตะวันตกและสังคมไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 37(4), 195-207.
ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์. (2545). การใช้ละครสร้างสรรค์ในการพัฒนาผู้เรียน (รายงานการ วิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
ปิยวดี มากพา. (2554). ละครพูดในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว แนวคิดการใช้ศิลปะเพื่อการพัฒนา. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 13(1), 41-45.
ปิยวดี มากพา. (2555). การสังเคราะห์งานวิจัยทางนาฏศิลป์ไทย. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและ ศิลปะ, 14(1), 112-117.
พรพรรณ ผิวผาย. (2561). กิจกรรมละครสร้างสรรค์ พัฒนาทักษะชีวิตการตระหนักรู้ในตนของเด็กเร่ร่อน ศูนย์เด็กก่อสร้างนานาชาติ มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาศิลปะการแสดงศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พรรัตน์ ดำรุง. (2547). การละครสำหรับเยาวชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภรณี คุรุรัตนะ. (2545). อนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพรองศาสตราจารย์ ดร.ภรณี คุรุรัตนะ. สืบค้น 25 สิงหาคม 2565, จาก https://opac.lib.kmitl.ac.th/catalog/BibItem
ภัทรศิลป์ สุกัณศีล และกิตติ มีชัยเขตต์. (2561). ละครเพื่อการศึกษาในศตวรรษที่ 21. สืบค้น 25 สิงหาคม 2565, จาก http://www.farcar.ssru.ac.th/index.php/component
วรัญญู ปิ่นฉ่ำ. (2558). การพัฒนาพฤติกรรมความกล้าแสดงออกของนักเรียนขั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเบญจมเทพอุทิสจังหวัดเพชรบุรี โดยใช้กิจกรรมการละคร (วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาศิลปะการแสดงศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วราภรณ์ ศรีกะรัตน์. (2563). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแต่งบทร้อยกรอง ตามรูปแบบการสอนแบบซินเนคติคส์ร่วมกับแนวคิดการเรียนรู้แบบร่วมมือสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน, 12(34), 43-52.
สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). วิวัฒนาการนาฏยศิลป์ไทยในกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ. 2325-2477 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญชลี ยิ่งรักษ์พันธ์. (2550). ผลการใช้สถานการณ์จําลองผสานกับเทคนิคการประเมินผลจากสภาพจริงเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 (วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการวัดการศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อาจารีย์ พูนเกษม. (2561). การพัฒนากิจกรรมละครในรูปแบบละครหลวงวิจิตรวาทการเพื่อส่งเสริมค่านิยมด้านความพอเพียง. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาศิลปศึกษา). นครนายก: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of MCU Social Science Review
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
In order to conform the copyright law, all article authors must sign the consignment agreement to transfer the copyright to the Journal including the finally revised original articles. Besides, the article authors must declare that the articles will be printed in only the Journal of MCU Journal of Social Sciences. If there are pictures, tables or contents that were printed before, the article authors must receive permission from the authors in writing and show the evidence to the editor before the article is printed. If it does not conform to the set criteria, the editor will remove the article from the Journal without any exceptions.