DOMESTIC VIOLENCE RISK AT KHWAO SUBDISTRICT, MUEANG DISTRICT, MAHASARAKHAM PROVINCE

Authors

  • Chommanat Plaengmal Rajabhat Maha Sarakham University
  • Nutchanard Meenasuntirak Rajabhat Maha Sarakham University
  • Atchara Meenasantirak Rajabhat Maha Sarakham University

Keywords:

Rick, Violence, Family, Mahasarakham

Abstract

This research paper was done with the purposes of 1. To study the sample group’s personal characteristics, 2. To study the violence risk level in family 3. To studyi domestic violence risk level comparatively between the differences of people’s characteristics and domestic violence situation at Khwao Subdistrict, Mueang District, Mahasarakham Province. This quantitative research used descriptive way with the population of 105 people used structural questionnaire conducted by interviewing and data were analyzed using frequency, percentage. s.d., Independent t-test and One-way Anova.

The research was found that most of the samples were female 90.50 percent, age range 51-59 years, 49.50 percent, first married life, age 20-30 years 59.0 percent, Marital status, 92.38 percent, used a partner once 92.38 percent, Education level was lower than secondary level, 60.95%, Working as agriculturist, 80.00 percent, Earning less than 5,000 baht, 64.76 percent. Using LINE application, 73.33 percent. With and without marriage certificate were at the same number. The domestic violence risk level was low at 1.90 (0.58). The characteristics of people who risked committing domestic violence had (P Value < 0.05) were age range and economic status, education and social status and economics, marital status and economics, marital status and social status and having marital license and economics.

References

กรมการปกครอง. (2562). จำนวนประชากรสมรสและหย่าร้าง. สืบค้น 20 เมษายน 2563, จาก www.dopa.go.th

จุฬาลักษณ์ ประจะเนย์ และคณะ. (2558). รูปแบบการสื่อสารภายในครอบครัว รูปแบบการ ดำเนินชีวิต รูปแบบความผูกพันภายในครอบครัวที่มีต่อพฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์และการติดเกมของวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 21(1), 175-191.

ภัสสร ลิมานนท์. (2544). เพศ สถานภาพสตรีกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศุภลักษณ์ จันทร์เจริญ. (2542). ปัจจัยที่มีผลต่อความรุนแรงในครอบครัว (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: กรมประชาสงเคราะห์.

สุภาวดี น้อยมณี. (2558). การสำรวจสถานการณ์เสี่ยงต่อความรุนแรงในครอบครัวในตำบลแม่ยางฮ่อ อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่ (วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและนโยบายสวัสดิการสังคม). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

องค์การบริหารส่วนตำบลเขวา. (2562). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ. 2561-2565) องค์การบริหาร ส่วนตำบลเขวา อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. สืบค้น 25 เมษยาน 2561, จาก https://shorturl.asia/ILT0k

อังคณา ช่วยค้ำชู. (2555). ความรุนแรงในครอบครัว : สาเหตุ ผลกระทบ และแนวทางการช่วยเหลือ. วารสารธรรมศาสตร์, 31(3), 130-145.

Best, John W. (1977). Research in education (3rd ed.). New Jersey: Prentice Hall.

Wade, M. V. (2006). Likert-type scale response anchors. Clemson International Institute for Tourism & Research Development. Recreation and Tourism Management: Clemson University.

Downloads

Published

2024-05-01

How to Cite

Plaengmal, C., Meenasuntirak, N., & Meenasantirak, A. (2024). DOMESTIC VIOLENCE RISK AT KHWAO SUBDISTRICT, MUEANG DISTRICT, MAHASARAKHAM PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 13(3), 81–91. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/262372