THE STUDY OF CULTURAL IDENTITY FOR THE DESIGN AND DEVELOPMENT OF LOINCLOTH PRODUCTS “NONBUATHAI” UNDER THE CONCEPT OF CREATIVE ECONOMY

Authors

  • Alisa Chotinonphicha Ratchasima Rajabhat University
  • Nusara Thongklongsai Ratchasima Rajabhat University
  • Suthida Watthanapakon Ratchasima Rajabhat University
  • Pakdee Predasak Ratchasima Rajabhat University

Keywords:

Identity, Loincloth, Creative Economy

Abstract

Objectives of this research article were: 1. To study the cultural identity of non-Bua Thai in case studies in 3 areas, namely Non Daeng District, Bua Lai District and Prathai District, 2. To study the design guidelines for the product of non-Bua Thai loincloth, and 3. To study the customer satisfaction with the design of the loincloth product non-Bua thai, conducted by the quantitative research design. The population and the sample group were representatives of the weaving groups of Non Daeng District, Bua Lai District, Prathai District, totalling 57 people, purposefully selected. The research tools were interviews script and questionnaires.

Findings were as follows: 1. The cultural identity of Non-Bua Thai loincloth was the color structure that came from natural materials, which were local plants. 2. Non-Bua Thai loincloth was suitable for designing as handbags, bags, purse bags, crossbody bag, mother-daughter duo dress, shoulder bag, hatmouth mask, fashion bag, loincloth doll bag to be adapted for package of shawl, scarf and loincloth products for bag decoration 3. Satisfaction with product design and development work was at the highest level.

References

กองนโยบายและแผน. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580. สืบค้น 20 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://shorturl.asia/BRXwv

คณะทำงานการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากและประชารัฐ. (2560). ผ้าขาวม้าท้องถิ่นหัตถศิลป์ไทย คุณค่าและภูมิปัญญาจากอดีตถึงปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

ชมจันทร์ ดาวเดือน. (2558). การพัฒนาและออกแบบผลิตภัณฑ์กระเป๋า สตรีจากผ้าทอโบราณบ้านผาทั่ง จังหวัดอุทัยธานี. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 6(1), 121-133.

ธันยชนก ปะวะละ และนลินี หิมพงษ์. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าขาวม้าทรงเครื่องของกลุ่มเครือข่ายวิสาหกิจชุมชน ตำบลขนวน อำเภอหนองนาคำ จังหวัดขอนแก่น. Journal of Modern Learning Development, 5(5), 138-148.

เพ็ญสุภา สุขคตะ. (2559). เขมรมองผ้าขาวม้าไทยหรือเทศ?. สืบค้น 10 กันยายน 2563, จาก https://www.matichonweekly.com/column/article_5028

รจนา จันทราสา. (2554). การมีส่วนร่วมของกลุ่มชุมชนในการพัฒนารูปแบบบรรจุภัณฑ์และตราสัญลักษณ์กล้วย ทอดกรอบบ้านสารภี จังหวัดสมุทรสงครามเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนเข้มแข็ง (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

สมภพ จันทรประภา. (2526). อยุธยาอาภรณ์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). ยุทธศาสตร์ชาติด้านขีดความสามารถ. สืบค้น 10 มกราคม 2564, จาก http://nscr.nesdc.go.th

สุธิษา ศรพรหม และคณะ. (2556). การศึกษาและออกแบบผลิตภัณฑ์จากผ้าปักอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ม้ง. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(2), 111-123.

อาภรณ์พันธ์ จันทร์สว่าง. (2523). ผ้าขาวม้า: เอกลักษณ์ไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานสารนิเทศกองบัญชาการทหารสูงสุด.

Downloads

Published

2024-03-01

How to Cite

Chotinonphicha, A., Thongklongsai, N., Watthanapakon, S., & Predasak, P. (2024). THE STUDY OF CULTURAL IDENTITY FOR THE DESIGN AND DEVELOPMENT OF LOINCLOTH PRODUCTS “NONBUATHAI” UNDER THE CONCEPT OF CREATIVE ECONOMY. Journal of MCU Social Science Review, 13(2), 56–67. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260579