การศึกษาพื้นที่สาธารณะที่มีนัยสำคัญในพื้นที่พาณิชยกรรมดั้งเดิมของชุมชนริมน้ำบริเวณลุ่มน้ำแม่กลอง พื้นที่ศึกษาจังหวัดราชบุรีและจังหวัดสมุทรสงคราม

ผู้แต่ง

  • ธีรดา รองรัตน์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์

คำสำคัญ:

ตลาดน้ำ, พื้นที่สาธารณะ, ชุมชนริมน้ำ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะของพื้นที่ วิเคราะห์พื้นที่สาธารณะที่มีนัยสำคัญต่อตลาดน้ำ รูปแบบการใช้พื้นที่สาธารณะ ความคาดหวังต่อการเปลี่ยนแปลงในอนาคต ตลอดจนเสนอแนวทางการพัฒนาและปรับปรุงพื้นที่สาธารณะ งานวิจัยนี้ใช้วิธีบูรณาการเชิงคุณภาพและเชิงสำรวจโดยเนื้อหาแบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ การเก็บข้อมูลและสัมภาษณ์ผู้ใช้งานบริเวณ 6 ตลาดน้ำสำคัญ ได้แก่ ตลาดน้ำบางน้อย ตลาดน้ำบางนกแขวก ตลาดน้ำอัมพวา ตลาดน้ำท่าคา ตลาดร่มบวร และตลาดน้ำดำเนินสะดวก และการศึกษาพื้นที่เชิงลึกของตลาดน้ำซบเซาโดยการเก็บข้อมูลและสัมภาษณ์แบบกลุ่มบริเวณตลาดน้ำสามอำเภอ

ผลการวิจัยพบว่า พื้นที่การค้าดั้งเดิมดำเนินการอยู่และตลาดน้ำที่ซบเซาถูกเปลี่ยนบทบาทเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว พื้นที่สาธารณะที่มีนัยสำคัญต่อตลาดน้ำดั้งเดิมประกอบด้วย ศาสนสถานและแหล่งพาณิชยกรรมใหม่ที่เชื่อมโยงกับพื้นที่ตลาดน้ำเดิมซึ่งช่วยส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชน พื้นที่สาธารณะที่มีนัยสำคัญต่อตลาดน้ำดั้งเดิมที่ได้รับการฟื้นฟูและตลาดน้ำประยุกต์ประกอบด้วย พื้นที่ทางเดินริมน้ำ พื้นที่ท้องน้ำ และพื้นที่ลานอเนกประสงค์เพื่อกิจกรรมการค้า ผู้ใช้งานคาดหวังการพัฒนาพื้นที่สาธารณะที่คำนึงถึงบทบาทและอัตลักษณ์ของแต่ละพื้นที่ แนวทางสำคัญในการพัฒนาและปรับปรุงพื้นที่สาธารณะของตลาดน้ำประกอบด้วย การปรับปรุงลักษณะทางกายภาพและสภาพแวดล้อม การบริหารจัดการกิจกรรม และการบริหารจัดการพื้นที่และบริการสาธารณะที่เน้นส่งเสริมการท่องเที่ยวเศรษฐกิจชุมชนและวัฒนธรรม

เอกสารอ้างอิง

กฤตพร ห้าวเจริญ. (2555). กระบวนการเกิดและการเปลี่ยนแปลงของตลาดชุมชนริมน้ำบริเวณลุ่มน้ำท่าจีน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กุลธิดา สุริยะวรรณากูล. (2557). แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่สาธารณะของตลาดน้ำอัมพวา. ปทุมธานี: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ชนิธิกาญจน์ จีนใจตรง, และ กฤตพร ห้าวเจริญ. (2563). ภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชุมชนดั้งเดิมจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล., 31(2), 17-33.

ไทยโพสต์. (2561). ชวนเที่ยวนอกกรอบ ปลุกกระแสเมืองรองไฮซีซัน. สืบค้น 13 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.thaipost.net/main/detail/23237

พรชัย ปานรัตน์. (2564, สิงหาคม). ตัวแทนผู้ค้าชุมชนวัดเพลง [บทสัมภาษณ์].

สุธาสินี สารประสิทธิ์. (2559). ลักษณะพื้นที่กึ่งสาธารณะและพื้นที่สาธารณะที่แสดงถึงอัตลักษณ์ชุมชนอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการออกแบบและวางผังชุมชนเมือง มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อรุณวรรณ ศิริวชิราภรณ์. (2550). ปัจจัยที่มีผลต่อการดำรงอยู่ของการตั้งถิ่นฐานดั้งเดิมของชุมชนคลองวัดประดู่. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Jan Gehl. (2013). How to study public life. Chichester, Washinton, DC: Island Press.

Matthew Carmona, at el. (2003). Public Places Urban Spaces. Oxford: Architectural Press

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-02

รูปแบบการอ้างอิง

รองรัตน์ ธ. . (2022). การศึกษาพื้นที่สาธารณะที่มีนัยสำคัญในพื้นที่พาณิชยกรรมดั้งเดิมของชุมชนริมน้ำบริเวณลุ่มน้ำแม่กลอง พื้นที่ศึกษาจังหวัดราชบุรีและจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(3), 365–382. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260493