การศึกษาอัตลักษณ์ของชุมชนดงบัง ตำบลหนองบ่อ อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี
คำสำคัญ:
อัตลักษณ์, อีสานร่วมสมัย, ชุมชนดงบังบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาบริบททางสังคมของชุมชนดงบัง 2. ศึกษา
อัตลักษณ์ชุมชนดงบัง และ3. เพื่อเสนอแนะแนวทางการรักษาอัตลักษณ์ชุมชนดงบัง โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างประกอบไปด้วยผู้ที่มีความรู้ในชุมชนจำนวน 10 คน ประกอบด้วย ผู้ที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับชุมชน ได้แก่ ผู้นำชุมชน หมู่ 8 และหมู่ 9 เจ้าอาวาส วัดบ้านดงบัง ปราชญ์ชาวบ้าน และผู้อาวุโสในชุมชน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ และแนวคิดอัตลักษณ์ การเก็บรวบรวมข้อมูลในการวิจัยครั้งนี้เป็นการเก็บข้อมูลภาคสนามจากชุมชนดงบัง หมู่ 8 และชุมชนดงบัง หมู่ 9 ตำบลหนองบ่อ อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี วิเคราะห์ข้อมูลตามวัตถุประสงค์ของการวิจัย สรุปผลการวิจัยแบบพรรณนาวิเคราะห์
ผลการศึกษาพบว่า 1. ชุมชนดงบังฯ เป็นชุมชนที่มีข้อมูลซึ่งบ่งบอกว่ามีบรรพบุรุษที่อพยพมาจากนครหลวงเวียงจันทน์ มีวิถีชีวิตที่สัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมของชุมชนที่เป็นสังคมเกษตรกรรมตามปฏิทิน 12 เดือน 2. อัตลักษณ์ที่พบ คือ 1) อัตลักษณ์ทางด้านภาษา
2.) อัตลักษณ์ทางด้านการแต่งกาย 3) อัตลักษณ์ทางด้านสถาปัตยกรรม 4) อัตลักษณ์ทางด้านความเชื่อและพิธีกรรม 5) อัตลักษณ์ทางด้านงานหัตถกรรม และ 3. แนวทางการรักษาอัตลักษณ์ชุมชนดงบัง คือ 1) การจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรม และ 2) การเผยแพร่อัตลักษณ์
เอกสารอ้างอิง
จารุวรรณ พรมวัง. (2536). การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมบางประการของชาวไทลื้อ : กรณีศึกษาบ้านทุ่งหมอก อำเภอเชียงม่วน จังหวัดพะเยา (วิทยานิพนธ์มานุษยวิทยามหาบัณฑิต ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสิทธิ์ ลีปรีชา. (2547). เมี่ยน : ความหลากหลายจากขุนเขาสู่เมือง. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปริตตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล. (2546). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ ความรุนแรงในมิติวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
พิมพ์ปฏิมา นเรศศิริกุล. (2559). ธำรงชาติพันธุ์และการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์ญัฮกุรบ้านวังกำแพง จังหวัดชัยภูมิ (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาไทย). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2556). ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศิรินาถ ปิ่นทอง. (2546). การรับรู้และการสื่อสารในการแสดงอัตลักษณ์ความเป็นชาวใต้ของนักศึกษาภาคใต้ในกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจรรยา โชติช่วง. (2554). การศึกษาสภาพการพัฒนาอัตลักษณ์และเอกลักษณ์ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1 (การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองบ่อ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. (2560). ดินแดนแห่งแม่น้ำสามสายหลากหลายวัฒนธรรม ตำบลหนองบ่อ. อุบลราชธานี: ศิริธรรมออฟเซ็ท.
อนุรักษ์ ปัญญานุวัฒน์. (2548). การศึกษาชุมชนเชิงพหุลักษณ์ : บทเรียนจากวิจัยภาคสนาม. กรุงเทพฯ: พิสิษฐ์ไทยออฟเซท.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2544). ทฤษฎีและวิธีวิทยาของการวิจัยวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น

