THE INNOVATIOM DEVELOPMEMT FOR POTENTLAL IMPROVEMENT OF THE BUDDHIST MONK TEACHERS IN SCHOOLS OF CHIANGMAI PROVINCE

Authors

  • Thepprawin Chanraeng Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Development, Innovation, Promotion, Potential, Moral Teacher

Abstract

The objectives of this research article were to: 1) to research capacity development models, 2) to develop teaching techniques and methods, 3) to develop integrated teaching materials and innovations, and 4) to research and develop models for creating integrated moral teaching curricula. The combined research (operational and qualitative) studies with the research demographics are: 1) Moral teachers in schools, 25 schools, 204 figures, 2) Moral teacher network in Chiang Mai. 25 photos, 25 schools, 3) school administrators. instructor 25 social studies teachers 4) 25 students of Muang District, San Kamphaeng District, Doi Saket District using in-depth interview tools.

The results of the study were found that 1. The model for developing the potential of moral teachers were 1) the development of the potential model of the moral teacher; 2) the development of the capacity of the workshop model. 2) development of teaching techniques and methods for teaching moral teachers, i.e. (1) the design and construction of the technical knowledge set and teaching methods; (2) the creation of training course. 3) development of media and teaching innovations integrated with moral teachers relying on the operating system media (Applications) and animated cartoons (animation) are tools for integrating teaching content in each class by integrating the teaching of grades (Grades 1-2-3) into the 1st level (Grade 4-5-6) as the 2nd level and (M. 1-2-3) as the 3rd level. 4) development of a model for creating integrated moral teaching curricula, namely subject-learning curriculum, social studies, religion and culture in elementary school and an integrated learning unit course on Dharma principles for life development during M. 2 level.

References

กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2563). ระเบียบกรมการศาสนาว่าด้วยการส่งเสริมและสนับสนุนหน่วยเผยแพร่ศีลธรรมทางพระพุทธศาสนา พ.ศ. 2563. กรุงเทพฯ: บริษัท รำไทยเพรส จำกัด.

ดวงกมล สินเพ็ง. (2553). การพัฒนาผู้เรียนสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพฯ: บริษัท วี.พริ้นท์ จำกัด.

ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตร์การสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรรณี ผุดเกตุและคณะ. (2555). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพด้านการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในจังหวัดสงขลา (หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น). นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

พระครูสุวิชานพัฒนบัณฑิต และคณะ. (2552). ผลสัมฤทธิ์การเรียนโดยพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนเขตปกครองคณะพระสงฆ์ภาค 9 (รายงานการวิจัย) ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.

พระมหาเกรียงศักดิ์ อินทปญฺโญ และคณะ. (2562). การพัฒนาศักยภาพของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในจังหวัดลำปาง. วารสารนิติศาสตร์และสังคมท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 3(1), 95 -117.

พูนสุข มาศรังสรรค์. (2554). การจัดการความรุนแรงในครอบครัวเชิงพุทธบุรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 4(1), 221-242.

เอื้อมอร ชลวร. (2554). การจัดการความรู้เชิงพุทธบูรณาการ (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

Published

2022-12-07

How to Cite

Chanraeng, T. (2022). THE INNOVATIOM DEVELOPMEMT FOR POTENTLAL IMPROVEMENT OF THE BUDDHIST MONK TEACHERS IN SCHOOLS OF CHIANGMAI PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 11(6), R30-R43. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/258624