ความเหมาะสมของมาตรการทางกฎหมายตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 ในกรณีพระภิกษุถูกจับโดยต้องหาว่ากระทำผิดอาญา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ เพื่อค้นพบข้อเสนอแนะความเหมาะสมของมาตรการทางกฎหมายตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 ในกรณีพระภิกษุถูกจับโดยต้องหาว่ากระทำผิดอาญา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ

ผลการศึกษาพบว่า กรณีที่ผู้กระทำความผิดเป็นเจ้าอาวาสเสียเองนั้น ในพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 มาตรา 29 มิได้กำหนดไว้ จึงเกิดปัญหาช่องว่างในการตีความกฎหมาย เจ้าอาวาสหลายรูปที่ถูกจับโดยต้องหาว่ากระทำผิดอาญาจึงไม่มีผู้รับมอบตัวไว้ควบคุม เพื่อดำเนินการในการต่อสู้คดี เจ้าอาวาสนั้นจึงต้องโดนสละสมณเพศไปโดยปริยาย จึงควรปรับปรุงเพิ่มเติม มาตรา 29 ของพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 ถ้าเจ้าอาวาสกระทำผิดกฎหมายอาญาที่มีอัตราโทษจำคุกไม่เกินสามปี ให้มีเจ้าคณะพระสังฆาธิการ ผู้ปกครองระดับสูงขึ้นไปตามลำดับชั้นร่วมกันปรึกษากับพนักงานสอบสวน เมื่อเห็นเจ้าอาวาสนั้นไม่หลบหนีและยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน พนักงานสอบสวนสมควรปล่อยตัวชั่วคราว และให้เจ้าคณะพระสังฆาธิการลำดับสูงรับตัวเจ้าอาวาสไปพำนักในวัดที่เห็นสมควร