การศึกษาความต้องการซื้อสินค้าแบรนด์เนมของวัยรุ่น ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

เขตต์ เลิศวิวัฒนพงษ์

ผู้แต่ง

เขตต์ เลิศวิวัฒนพงษ์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ

คำสำคัญ:

ความต้องการซื้อ, สินค้าแบรนด์เนม, วัยรุ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาความต้องการซื้อ 2) ระดับความคิดเห็น และ 3) ปัญหาที่ตามมาจากการซื้อสินค้าแบรนด์เนมของวัยรุ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็น การวิจัยเชิงสำรวจ โดยใช้แบบสอบถามสำรวจกับกลุ่มตัวอย่างวัยรุ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาจำนวน 300 คน สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าเฉลี่ย, ค่าไคสแควร์ และการทดสอบ t

ผลการศึกษาพบว่า 1) กลุ่มตัวอย่างร้อยละ 61.67 มีความต้องการซื้อสินค้า แบรนด์เนม ร้อยละ 38.33 ไม่ต้องการซื้อ 2) สำหรับระดับความคิดเห็นที่กลุ่มตัวอย่างต้องการซื้อนั้นมีความคิดเห็นว่า สินค้าแบรนด์เนมเป็นสินค้าที่มีคุณภาพดี มีลักษณะเฉพาะ ไม่เหมือนใครมากกว่ากลุ่มตัวอย่างที่ไม่ต้องการซื้อ กลุ่มที่ไม่ต้องการซื้อเห็นว่า เป็นสินค้าที่มีราคาแพง เหมาะสมกับผู้ที่มีรายได้สูงแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับ .05 วัยรุ่นเพศชายจะซื้อรองเท้าในระดับราคา 199-5,500 บาท ส่วนเพศหญิงจะซื้อกระเป๋าราคา 200-6,000 บาท ในขณะที่เสื้อและกางเกงมีสัดส่วนไม่แตกต่างกัน ปัจจัยที่ความสัมพันธ์ต่อการซื้อสินค้าแบรนด์เนมพบว่า รายได้ ระดับความคิดเห็น และกลุ่มอ้างอิง และ 3) กลุ่มตัวอย่างร้อยละ 6.49 มีปัญหาตามมาจากการซื้อสินค้าแบบรนด์เนมคือ สินค้ามีราคาแพงเกินไป เหลือเงินสำหรับการใช้จ่ายน้อยลง การแก้ไขปัญหาคือ ลดปริมาณความต้องการซื้อให้น้อยลง

เอกสารอ้างอิง

ขัตติยา ชาญอุไร. (2548). บทบาทของนิตยสารในการสื่อความหมายเชิงอัตลักษณ์ของวัยรุ่น (วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ธาริกา ฉัตรกมลธรรม. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการซื้อสินค้าแบรนด์เนมของกลุ่มเพศทางเลือก LGBTQ+ ในประเทศไทย (ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

พิชัย นิรมานสกุล. (2554). พฤติกรรมการท่องเที่ยว การเปิดรับข่าวสาร การรับรู้ภาพลักษณ์ และการยอมรับคุณค่าแบรนด์เมืองท่องเที่ยวไทย คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย: กรุงเทพฯ : ม.ป.ท.

พิชนิดา บุตรโคตร. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าแบรนด์เนมประเภทไฮเอนด์ ผ่านช่องทางพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ (E-commerce) ในบริบทของ Facebook (ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารเทคโนโลยี). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปุณรดา ถาวรจิระอังกูร. (2558). อิทธิพลกลุ่มอ้างอิงที่มีต่อการตัดสินใจซื้อโทรศัพท์เคลื่อนที่ แบบสมาร์ทโฟนของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (ปริญญานิพนธ์เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเศรษฐศาสตร์ธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ภาวิณี แสงมณี. (2558). พฤติกรรมการเลือกซื้อสินค้าแบรนด์เนมของพนักงานบริษัทเอกชน บริเวณศูนย์การค้าสยามพารากอน (ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

วิทวัส รุ่งเรืองผล. (2563). หลักการตลาด พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

องอาจ นัยพัฒน์. (2544). อำนาจของการทดสอบทางสถิติ : ข้อควรคำนึงสำหรับการกำหนดขนาดตัวอย่างเพื่อการวิจัย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 7(1), 7-8.

อมรวิชช์ นาครทรรพ. (2546). การติตดามสภาวการณ์เด็กและเยาวชน (Child Watch) ระยะนำร่อง 12 จังหวัด. สืบค้น 27 มิถุนยาน 2564, จาก https://doi.nrct.go.th/ListDoi/listDetail?Resolve_DOI=10.14457/CU.res.2003.20

อุมาภรณ์ สุขารมณ์. (2561). จิตวิทยาพัฒนาการ (พิมพ์ครั้งที่3). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Kutlu Ergün. (2021). Determinants of Demand for Luxury Goods: A Comparative Study among Three European Countries. Retrieved July 31, 2021, from https://www.researchgate.net/publication/349457094 Determinants of Demand for Luxury Goods A Comparative Study among Three European Countries.