การพัฒนาความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย ที่มีผลต่อการเลือกตั้งทั่วไปในกรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • กรณัฐ ระงับทุกข์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนาความเป็นพลเมือง, ระบอบประชาธิปไตย, การเลือกตั้ง, กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาหลักปฏิบัติที่เหมาะสมเพื่อความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย นำเสนอการพัฒนา และรูปแบบการพัฒนาความเป็นพลเมืองในระบบประชาธิปไตยโดยการบูรณาการตามหลักพุทธธรรม การวิจัยครั้งนี้เป็นแบบผสานวิธี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามกลุ่มตัวอย่าง 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และการวิจัยเชิงคุณภาพ สัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 18 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหาและข้อสรุปแบบอุปนัย

ผลการศึกษาพบว่า 1) หลักปฏิบัติที่เหมะสมเพื่อความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย ได้แก่ การเคารพกติกา, ความรับผิดชอบต่อสังคม และการเคารพสิทธิผู้อื่น 2) การพัฒนา ภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.17 3) รูปแบบการพัฒนาความเป็นพลเมืองในระบบประชาธิปไตยโดยการบูรณาการตามหลักพุทธธรรม คือ หลักสังคหวัตถุ 4 ได้แก่ ทาน คือ การให้ข้อมูลด้านเลือกตั้งอย่างทั่วถึง ปิยวาจา คือ การสร้างทัศนคติ และแสดงออกเกี่ยวกับการเลือกตั้งอย่างถูกต้อง อัตถจริยา คือ การเสียสละช่วยเหลือให้การเลือกตั้งสำเร็จ และสมานัตตตา คือ การปฏิบัติตัวตามกฎหมายเลือกตั้งอย่างเคร่งครัด ซึ่งภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.12

เอกสารอ้างอิง

กนก วงษ์ตระหง่าน. (2530). การเมืองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

คณะกรรมการการเลือกตั้งกรุงเทพมหานคร (กกต.). (2562). ผลการเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ.2562. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง.

ถวิลวดี บุรีกุล และรัชวดีแสงมหะหมัด. (2557). ค่านิยม วัฒนธรรม และอุณหภูมิประชาธิปไตยไทย. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนาสถาบันพระปกเกล้า.

ทิพย์พาพร ตันติสุนทร. (2554). การศึกษาเพื่อสร้างพลเมือง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันนโยบายการศึกษา.

ธัญธัช วิภัติภูมิประเทศ. (2556). ความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

ปนัดดา รักษาแก้ว. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร : ศึกษาในห้วงเวลาปี พ.ศ. 2559. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการสื่อสารการเมือง, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกริก.

ปริญญา เทวานฤมิตรกุล. (2541). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในรัฐธรรมนูญฉบับใหม่กับความเป็นประชาธิปไตยทางตรง. วารสารกฎหมายปกครอง, 6(9).

________. (2555). การศึกษาเพื่อสร้างพลเมือง. กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.

พระสุนทร ธมฺมธโร (บุญคง ). (2560). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุ ๔ ในชุมชนวัดหนองสนม จังหวัดระยอง, (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พันโทราชันย์ ธงชัย. (2551). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการให้บริการในการลงบัญชีทหารกองเกินตามแนว สังคหวัตถุ 4 ของหน่วยงานสัสดีอำเภอเมืองจังหวัดระยอง (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศักดิภัท เชาวน์ลักษณ์สกุล และคณะ. (2561). รัฐประหารกับการเมืองไทย. วารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 1(3).

ศุภณัฐ เพิ่มพูนวิวัฒน์ . (2558). การสร้างสำนึกพลเมือง. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2555). หลักธรรมาภิบาลของสำนักงานเลขาธิการสภา 80 ผู้แทนราษฎร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-02

รูปแบบการอ้างอิง

ระงับทุกข์ ก. (2022). การพัฒนาความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย ที่มีผลต่อการเลือกตั้งทั่วไปในกรุงเทพมหานคร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(3), 55–65. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/254245