MODEL OF PROMOTING WELL-BEING OF ETHNIC COMMUNITY OF MONKS IN RATCHABURI PROVINCE

Authors

  • Phrasamu Wasin Visuddho Mahachulalongkornrajavidhayalaya University
  • Phraudomsittinayok (Kampol Kunungkaro) Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Nigorn Srirat Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Promoting to Well-Being, Ethnic Community, Ratchaburi Province

Abstract

Objectives of this research were to study the general conditions, process and present the model of the promoting well-being of ethnic community of monks in Ratchaburi Province. Methodology was the qualitative research methodology for collecting field data from in-depth interviews with 25 key informants by using a structured interview script with a content validity index (S-CVI) of 1.00 as a tool for data collection and Focus group discussion with 8 experts by analyzing the data with contextual content analysis techniques.

The findings of this research as following; 1. The most of monks who lived in the area or had been in the area for a long time, so they knew and realized the health problems of the ethnic community very well. 2. The monks had implemented the keeping 5 precepts village project and the health promotion temple project that supported the promotion of well-being for the people that covered physical, mental, social and intellectual, etc., in terms of Samadhi, monks encouraged people to control their emotions in their lives in accordance with the principles of mental well-being, etc. and Pañña, monks had trained people in Vipassana meditation by aiming to raise their intellectual level to serve as the core for the development of holistic health. 3. The model of action to solve the health problems of ethnic people by using strengths to drive opportunities, using opportunities to mitigate weaknesses, using strengths to overcome obstacles and fix weaknesses while avoiding obstacles by covering health promotion in four aspects.

References

กาญจนา ร้อยนาค และคณะ. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างสภาวะสุขภาพกับคุณภาพชีวิตของประชากรตำบลคูบัว จังหวัดราชบุรี (รายงานการวิจัย). ราชบุรี: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี.

จันทร์เพ็ญ สันตวาจา. (2548). แนวคิดพื้นฐาน ทฤษฎี และกระบวนการพยาบาล. นนทบุรี: บริษัทธนาเพรส จำกัด.

เดชา บัวเทศ. (2553). สุขภาพพระสงฆ์: รูปแบบการดูแลสุขภาพองค์รวมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนในภาคกลางตอนบน (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ทิรัศม์ชญา พิพัฒน์เพ็ญ และคณะ. (2553). กระบวนการเรียนรู้ด้านสุขภาพเพื่อสรรค์สร้างความเข้มแข็งแห่งสุขภาวะของชุมชน: กรณีตำบลท่าข้าม อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.

ไทยมณี ไชยฤทธิ์. (2557). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพของเจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดนตามหลักพุทธธรรมเพื่อสนับสนุนการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธนพชร นุตสาระและคณะ. (2559). วิถีชีวิตการดำรงอยู่วัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน (รายงานการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ธนวัฒน์ พิมลจินดา. (2556). บทเรียนจากความล้มเหลวในการจัดการแบบมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนในเขตพื้นที่อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยบูรพา, 9(2), 24.

ประเวศ วะสี. (2541). ประชาคมตำบล: ยุทธศาสตร์เพื่อเศรษฐกิจพอเพียงศีลธรรมและสุขภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.

________. (2548). การจัดการความรู้: กระบวนการปลดปล่อยมนุษย์สู่ศักยภาพเสรีภาพ และความสุข. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.

พระกิตติญาณเมธี (สมเกียรติ ภูริปุญฺโญ). (2560). การส่งเสริมการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมของพระสงฆ์ในจังหวัดลพบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

พระครูนิวิฐศีลขันธ์ (ณรงค์ ฐิตวฑฺฒโน). (2557). รูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์ตามหลักพุทธธรรมในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสุวิธานพัฒนบัณฑิต และคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบการดูแลสุขภาพองค์รวมของพระสงฆ์ในจังหวัดขอนแก่น โดยเน้นการมีส่วนร่วมของเครือข่าย. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 จังหวัดขอนแก่น, 22(2), 117-130.

วิชญาภา เมธีวรฉัตร. (2557). รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงพุทธของมหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือตอนล่าง 2 (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สม จะเปา. (2560). การเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์ ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่, 8(2), 70.

สมพันธ์ เตชะอธิก และวินัย วงศ์อาสา. (2555). สุขภาวะชุมชนเพื่อความอยู่ดีมีสุข. วารสารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 29(2), 1.

อุ่นเอื้อ สิงห์คำ. (2557). กระบวนการและผลของการสร้างเสริมสุขภาวะองค์รวมวิถีพุทธ (วิทยานิพนธ์ปริญญาเภสัชศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนบูรณาการศาสตร์). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

Downloads

Published

2022-02-23

How to Cite

Visuddho, P. W. ., (Kampol Kunungkaro), P. ., & Srirat, N. . (2022). MODEL OF PROMOTING WELL-BEING OF ETHNIC COMMUNITY OF MONKS IN RATCHABURI PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 11(1), 348–360. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/253987