THE DEVELOPMENT IN E-LEARNING TEACHING AND LEARNING IN THE STUDY OF PHILOSOPHY RELIGIONS AND CULTURES, MAHAMAKUT BUDDHIST UNIVERSITY MAHAVAJIRALONGKORN RAJAVIDYALAYA CAMPUS

Authors

  • Phramaha Paijit Uttamadhammo Mahamakut Buddhist University
  • Phramaha Korndhat Kampuwanno Mahamakut Buddhist University
  • Phramaha Thotsaphorn Sumudhuko Mahamakut Buddhist University
  • Phramaha Natthawut Natthawuttiko Mahamakut Buddhist University

Keywords:

Development, Learning and Teaching, e-Learning and e-Teaching System

Abstract

Objectives of this research article were: 1. To create e-Learning lessons in Philosophy, Religion, and Culture Program, 2. To compare the learning achievement of Pre-Test and Post-Test; and 3. To compare the learning attitudes of the students. The research samples consisted of 15 students by ‘Purposive Sampling’ was used to select the sample. The research instruments were academic achievement test. The statistics used for the data analysis were Mean, Standard Deviation, and paired t-test.

The research results revealed that 1. The sample that studied in e-Learning lesson in Philosophy, Religion, and Culture Program showed higher average score of academic achievement of Post-Test at the difference level of 0.01 statistically, 2. The sample studying in e-Learning lesson in Philosophy, Religion, and Culture Program showed higher scores in the area of learning attitude both in each item and overall with the difference level of.01. In conclusion, the development of e-Learning model of Philosophy, Religion, and Culture Program, Mahamakut Buddhist University, MahavajiralongkornRajavidyalaya Campus resulted in higher academic achievement as well as the positive attitudes towards e-Learning when some learning activities had been arranged. Hence, e-Learning should be supported in order for lecturers to implement in their teaching for their students’ achievements according to the course objectives.

References

กิตติพงษ์ พุ่มพวงและคณะ. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนอีเลิร์นนิงด้วยการเรียนรู้ร่วมกันผ่านสังคมออนไลน์เพื่อพัฒนาทักษะการรู้สารสนเทศ สำหรับผู้เรียนระดับปริญญาตรีคณะครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 22(1), 29-44.

ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2551). ความหมายของ E-Learning. สืบค้น 20 กุมภาพันธ์ 2562, จาก https://www.kroobannok.com/1586

ทัศน์มน หนูนิมิต. (2551). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการคิดวิเคราะห์และทักษะกระบวนการวิทยาศาสตร์ขั้นพื้นฐานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่4ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นหลักประกอบแผนผังความคิดและสืบเสาะหาความรู้ 7 ขั้นตอน (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตสาขาวิชาหลักสูตรและการสอน). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ปราวีณยา สุวรรณณัฐโชติ. (2555). E-Learning. สืบค้น 16 มกราคม 2564, จาก http://elg2320.blogspot.com/

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2546). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.

พงศ์กรดอทเน็ต. (2559). E-Learningนวัตกรรมเพื่อคุณภาพการศึกษาในสังคมแห่งการเรียนรู้. สืบค้น 16 มกราคม 2564, จาก https://bit.ly/2ntf7Hu

พระนิวัฒน์ สนฺตจิตฺโต. (2561). การพัฒนาเทคนิคการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนอำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี, วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 1(1) , 13-25.

พระมหาวริทริ์ชาการ วชิรสิทธิเมธี. (2563). ประสิทธิผลการบริหารจัดการโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 3(1) , 11-19.

พระยงยุทธ กตธุโร. (2564). การพัฒนาการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1) , 28-36.

พระวีรสิษฐ กมฺมสุทฺโธและคณะ. (2562). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศของพระสงฆ์เพื่อการสอนศีลธรรมในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 2(2) , 11-23.

ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2539). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ชมรมเด็ก.

เศรษฐพงค์ มะลิสุวรรณ. (2561). บทบาทการศึกษาไทยในยุคไทยแลนด์ 4.0. สืบค้น 4 มกราคม 2564, จาก https://bit.ly/2yBcFBi

สมนึก ภัททิยธนี. (2546). การวัดผลการศึกษาพิมพ์ครั้งที่ 4. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

สิริกุล อินพานิช. (2550). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนความสามารถในการคิดวิเคราะห์และเจตคติต่อวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่เรียนโดยกิจกรรมการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้และกิจกรรมการเรียนรู้ตามปกติ เรื่องความน่าจะเป็น (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สุชาดา สามสวัสดิ์. (2555). E-Learning กับการศึกษาไทย (E-Learning with Thai Education). สืบค้น 24 เมษายน 2564, จาก http://www.ranod.ac.th/image/por.pdf

สุธีธิดา บรรณารักษ์. (2555). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการคิดสังเคราะห์และเจตคติต่อวิชาภาษาไทยเรื่องอลังการภาพพจน์บทพากย์เอราวัณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่จัดการเรียนรู้แบบ CIPPA กับการจัดการเรียนรู้แบบ KWL PLUS (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตสาขาวิชาหลักสูตรและการสอน). มหาสารคาม:มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

อัจฉรา อ่อนเจริญ. (2558). ประโยชน์ของ "E-Learning" และข้อดีและข้อจำกัดของ "E-Learning". สืบค้น 17 กรกฎาคม 2562, จาก https://bit.ly/2MAmUhq

Casey, A. (2016). 7 Characteristics of learner-centered e-Learning. Retrieved March 20, 2020, from https://bit.ly/2M0U6ir

Mahamakut buddhist university maha vajiralongkorn university. (2021). MBUMRC e-Learning. Retrieved March 20, 2021, from https://mrc.mbu.ac.th/e-learning/?lang=en

Downloads

Published

2021-09-19

How to Cite

Uttamadhammo, P. P. ., Kampuwanno, P. K. ., Sumudhuko, P. T. ., & Natthawuttiko, P. N. . (2021). THE DEVELOPMENT IN E-LEARNING TEACHING AND LEARNING IN THE STUDY OF PHILOSOPHY RELIGIONS AND CULTURES, MAHAMAKUT BUDDHIST UNIVERSITY MAHAVAJIRALONGKORN RAJAVIDYALAYA CAMPUS. Journal of MCU Social Science Review, 10(3), 292–305. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/253707