BUDDHISM AND ENVIRONMENT CONSERVATION ACCORDING TO THE BUDDHIST RULES OF LAWS

Authors

  • Ven. Phrachonranmunee (Sompoch Dhammabhojjo) Abbot of Wat Nam Khem Simaram Phanat Nikhom District Chonburi Province

Keywords:

Buddhism, environmental conservation, the discipline

Abstract

          Buddhism has played a key role in the conservation and preservation of nature according to the rules of Buddhist law that Buddha legislated to use as the  regulations for Sangha administration and to set a good example for people to live their lives in moderation coinciding with the law of nature and environment. To live the life according to the laws of nature is the way to protect the nature and environment as well as Dhamma practicing which is the beneficial for both the nature and the society. When monks practiced according to the Vinaya, the society would be peaceful and trouble-free. This could be said that the benefits of Vinaya, the rules and regulations to the society would be as follows;(1) creating the disciplines for society by the good examples from the monks,(2) When monks do not destroy forests, this would induce peaceful and harmonious living in society and (3) to give faith and confidence in the conducts of the clergy and follow the example. It can be seen that natural resources are important to the lives of human beings, animals and plants. They must be kept in the equilibrium of ecological system. Monks are one part of society living their lives according to the Vinaya, the rules and regulations. The Vinaya by which the monks abide muts by coincided with the laws of natures and environment. How much can Vinaya be applied to the laws of nature and do monks who protect and conserve the nature and environment break the Vinaya or not ? The answer could be found by comparison of the natural and environmental contents with that of the Vinaya, the rule and regulations.

References

๑. ภาษาไทย

(๑) หนังสือ

ธีระพล อรุณะกสิกรและคณะรวบรวม. พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม แห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๓๕. กรุงเทพมหานคร : สํานักพิมพ์วิญญูชน, ๒๕๔๒.

ประชา หุตานิวัตร. การเมืองสีเขียว. กรุงเทพมหานคร : มูลนิธิเด็ก, ๒๕๒๒.

พระเทพเวที(ประยุทธ์ ปยุตโต) พระกับป่ามีปัญหาอะไร. กรุงเทพมหานคร : เรือนแก้วการพิมพ์, ๒๕๓๔.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต), คนไทยกับป่า. พิมพ์ครั้งที่ ๔. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์มูลนิธิ พุทธธรรม. โรงพิมพ์สหธรรมมิก จํากัด, ๒๕๓๗.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). การพัฒนาที่ยั่งยืน พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง , ๒๕๔๒

พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตโต), พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณ ราชวิทยาลัย. ๒๕๒๔.

พระมหาจรรยา สุทธิญาโณ, พุทธศาสนากับสิ่งแวดล้อม, กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญการพิมพ์, ๒๕๓๖.

ภัทรพร สิริกาญจน, หน้าที่ของพระสงฆ์ตามพุทธบัญญัติ, แนวคิดและบทบาทของพระคําเขียน สุวณโณ ในการพัฒนาชุมชน, งานวิจัยเสนอต่อสถาบันไทย คดี ศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กุมภาพันธ์ ๒๕๓๘.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระไตรปิฎกภาษาบาลี, ฉบับมหาจุฬาเตปิฏก์ ๒๕๐๐. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๕.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๔.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร :โรงพิมพ์ มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, โรงพิมพ์วิญญาณ, ๒๕๓๒.

(๒) วารสาร

พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส อินทปญโญ), พระสงฆ์กับการอนุรักษ์ป่า, ในนิตยสารเสขิยธรรม ปีที่ ๒ ฉบับที่ ๔ มกราคม กุมภาพันธ์ ๒๕๓๕.

๒. ภาษาอังกฤษ

(1) Book

Norman, K.R. (Tr.), Theragatha, London: Pali Text Society. 1969.

UNEP, World soil polic, United Nations Envir, Programme. Nairabi. Kenya, 1982.

Wickkremesinghe, K.D.P, The Biography of the Buddha. Columbo: J.W.Mawata, 1972

Downloads

Published

2015-04-15

How to Cite

(Sompoch Dhammabhojjo) , V. P. (2015). BUDDHISM AND ENVIRONMENT CONSERVATION ACCORDING TO THE BUDDHIST RULES OF LAWS. Journal of MCU Social Science Review, 4(1), 1–17. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/245070