BUDDHIST LEADERS AND DEMOCRATIC DEVELOPMENT

Authors

  • Apinya Chatchorfa Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Leadership, Buddhist Leadership, Democratic Development

Abstract

The development of democracy in the past has affected the lives and well-being of people in society. Thailand has always recognized the importance of democratic development to become stable peaceful, no conflicts occurrence . However, according to the facts of democracy will give importance to the word freedom, equality and equality. There is no class separation, all societies are accepting and giving importance. In this regard, democratic development can be seen that the real focus of development is to start from the individual development level first, then to the development level at the community level. Society and the nation. Therefore, the application of Buddhist principles to develop democracy, the author thinks that it should start from the development of the person who is the leader first by applying the principles of Buddhism Dharma, including the principle of the Sappurisadhamma7, the qualifications of good people or the dharma of the good people that should be implemented.  It is fair to make a leader a perfect leader in accordance with democracy that  can be synthesized to the integration process in line with democratic leaders.

References

เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง. (2561). กลยุทธ์การบริหารองค์กรสงฆ์ที่เข้มแข็งในยุคโลกาภิวัตน์. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 7(1), 99-115.

ชัยอนันท์ สมุทรวานิช. (2538). พุทธศาสนากับการพัฒนาประชาธิปไตยในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เนตรพัณณา ยาวิราช. (2556). การจัดการสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: บริษัททริปเพิ้ล กรุ๊ป จำกัด.

พงศธร ไชยเสน. (2563). การพัฒนาระบอบประชาธิปไตยให้มั่นคงและยั่งยืน สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. สืบค้น 20 พฤษภาคม 2563, จาก http://www.constitutionalcourt.or.th/occ_web/ewt_dl_link.php?nid=1457

พระครูสิริจันทนิวิฐ (บุญจันทร์ เขมกาโม). (2549). ภาวะผู้นำเชิงพุทธ. กรุงเทพฯ: นิติธรรมการพิมพ์.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีบริหาร (พิมพ์พิเศษ 5 ธันวาคม 2549). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). สลายความขัดแย้ง: นิติศาสตร์-รัฐศาสตร์-เศรษฐศาสตร์แนวพุทธ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ บริษัทสหธรรมิก จำกัด.

________. (2543). กระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคนไปสู่ประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). ภาวะผู้นำ: ความสำคัญต่อการพัฒนาคน พัฒนาประเทศ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

พูนลาภ แก้วแจ่มศรี. (2546). การจัดการเชิงพุทธ : การสำรวจปรัชญาและแนวคิดสำหรับการจัดการสมัยใหม่ (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ยงยุทธ เกษสาคร. (2554). ภาวะผู้นำและการทำงานเป็นทีม. กรุงเทพฯ: เอสแอนด์ เจ กราฟฟิค.

สัญญา เคณาภูมิ. (2558). วิถีประชาธิปไตยของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 5(2), 195-196.

สาโรจน์ โอพิทักษ์ชีวิน. (2554). การจัดการและพฤติกรรมองค์กร: เพื่อสร้างและรักษาความได้เปรียบเชิงแข่งขันไว้ให้ยั่งยืนในโกลบอลไลเซชั่น. กรุงเทพฯ: ซีวีแอลการพิมพ์จำกัด.

สุเทพ พงศ์ศรีวัฒน์. (2550). ภาวะความเป็นผู้นำ. กรุงเทพฯ: ส. เอเชียเพรส 1989 จำกัด.

สุริยา รักษาเมือง. (2561). ธรรมาธิปไตย : อุดมคติเพื่อการสร้างความสมดุลแห่งอำนาจในการปกครองรัฐ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 7(4), 150-157.

Burdy, R. J. (1967). Fundermental of Leadership Reading. Masschusetts Addison: Wesley Publishing Co.

Cohen. W. C. (1971). Democracy. New York: The Free Press.

Jones, G., & George, G. M. (2009). Contemporary Management (5th ed.). New York: McGraw-Hill.

Normond, L.F., & Harry K. J. (1996). The Leader : Developing the Skill & Personal Quantities You Need to Lead Effectively. New York: American Management Association.

Downloads

Published

2020-12-23

How to Cite

Chatchorfa, A. . . (2020). BUDDHIST LEADERS AND DEMOCRATIC DEVELOPMENT. Journal of MCU Social Science Review, 9(4), 256–268. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/243269