การมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการจัดการพื้นที่มรดกโลก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ผู้แต่ง

  • พระปลัดโอภาส โอภาโส มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระเมธีธรรมาจารย์ (ประสาร จนฺทสาโร) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระมหานิกร ฐานุตฺตโร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การมีส่วนร่วม, การจัดการ, พื้นที่มรดกโลก

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการจัดการพื้นที่มรดกโลก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยทำการวิจัยเชิงเอกสาร เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 20 รูป/คน และการสนทนากลุ่มเฉพาะ กับผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 16 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาเรียบเรียงและจำแนกอย่างเป็นระบบ และการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้การวิจัยเชิงสำรวจ จากแบบสอบถาม เก็บข้อมูลกับพระสงฆ์ที่อยู่จำพรรษาในวัดต่างๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการจัดการพื้นที่มรดกโลก จำนวน 183 รูป สถิติที่ใช้คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยด้านการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ กับการจัดการพื้นที่มรดกโลก มีความสัมพันธ์กัน และมีความสัมพันธ์กันในระดับมาก (r = 0.844 , p-value = 0.000) และปัจจัยด้านพุทธธรรม คือ หลักปธาน 4 กับการจัดการพื้นที่มรดกโลกมีความสัมพันธ์กัน และมีความสัมพันธ์กันในระดับมากก (r = 0.867 , p-value = 0.000) การพัฒนาการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการจัดการพื้นที่มรดกโลก มี 4 ด้าน คือ การเข้าร่วมในการตัดสินใจ การเข้าร่วมในการดำเนินงานของแผน การเข้าร่วมในการติดตามและประเมินผล การเข้าร่วมในการรับผลประโยชน์

References

ธาตรี มหันตรัตน์และคณะ. (2559). แนวทางการอนุรักษ์และคุ้มครองแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม กรณีนครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาและเมืองบริวาร. วารสารวิชาการอยุธยา, 8(2), 184.

พระครูพิศิษฎ์ประชานาถ (ประยูร นนฺทิโย) และคณะ. (2563). การพัฒนาการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ ในการพัฒนาชุมชนตามแนววิถีพุทธในจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 9(1), 23-36.

พระครูวิสุทธินนทคุณ (ทวี สุทฺธิวํโส). (2557). บทบาทของวัดในการอนุรักษ์โบราณสถานในจังหวัดนนทบุรี (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสิทธิวชิรโสภิต. (2562). การพัฒนาบทบาทของพระสังฆาธิการในการอนุรักษ์พุทธสถาน ในจังหวัดกำแพงเพชร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 8(4), 61-72.

พระปลัดโอภาส โอภาโส. (2562). การมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการจัดการพื้นที่มรดกโลกจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหากฤษฎา กิตฺติโสภโณ, ผศ.ดร. (2561). ระเบียบวิธีวิจัยทางการจัดการเชิงพุทธ. พระนครศรีอยุธยา: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

รจณา คูณพูล และประครอง คูณพูล. (2551). ศึกษารูปแบบการบูรณะกุฏิทรงไทยเรือนหมู่วัดท้ายยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา (รายงานผลการวิจัย). สงขลา: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.

สมหวัง แสงไสย. (2542). การศึกษาหอพระไตรปิฎกในจังหวัดเพชรบุรี (รายงานผลการวิจัย).เพชรบุรี: สำนักวิจัยและบริการวิชาการสภาบันราชภัฏเพชรบุรี.

สาธิต กฤตตาลักษณ. (2551). การศึกษารูปแบบการอนุรักษ์ ฟื้นฟู และพัฒนาโบราณสถานในเขตทุ่งกุลาร้องไห้โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2558). ทิศทางของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2020-06-18

How to Cite

โอภาโส พ., (ประสาร จนฺทสาโร) พ., & ฐานุตฺตโร พ. (2020). การมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการจัดการพื้นที่มรดกโลก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 9(2), 73–83. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/238516