THE DEVELOPMENT OF THE MONKS’ PARTICIPATION IN COMMUNITY DEVELOPMENT ACCORDING TO BUDDHISM IN SAMUT SONGKHRAM PROVINCE

Authors

  • Phrakhrupisitphachanat (Prayoon Nandiyo) Faculty of Social Sciences, Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phramaha Krisada Kittisobhano Faculty of Social Sciences, Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phramaha Sunan Sunundo Faculty of Social Sciences, Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Participation, Community Development, Buddhism Principle

Abstract

Objectives of this article were to study general conditions, development process and to propose the development of the monks' participation in community development according to Buddhism in Samut Songkhram Province. Methodology was the qualitative research collected data from 32 key informants with semi–in-depth-interview script and from 12 participants in focus group discussion. Findings were: 1. Monks at the abbot positions were community consultants and spiritual refugees and had the important roles in helping communities. One outstanding project was “Longkhaek Longklong” which meant “Pitch-in the canal clean-up”, the project the people shared labor in dredging the canals, 2. Development process reflecting problems for people to comprehend, opening opportunities for people to express their opinions to find the way to solve problems together, 3 Method of participation in decision making along with Buddhist method could be carried out by all around data studies. Monks had to plan together with villagers for community development.   For example, communities in Samut Songkhram province met every month to lay down plans for solving community problems, emphasizing values for money, transparency and check-ability.

References

กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). คู่มือพระสังฆาธิการว่าด้วยพระราชบัญญัติ กฎ ระเบียบ และคำสั่งของคณะสงฆ์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

กริชพัฒน์ ภูวนา. รูปแบบการพัฒนาชุมชนอยู่ดีมีสุข กรณีศึกษา: บ้านดอนมัน อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.

คะนึงนิตย์ จันทรบุตร. (2532). สถานะและบทบาทของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

จุรีพร กาญจนการุณ. การนำเสนอแนวทางการพัฒนาและการใช้ประโยชน์แหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตในชุมชนเขตบางขุนเทียน (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาศึกษา). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดารณี รักดี. การพัฒนารูปแบบการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่ออาชีพในชุมชนชนบทพึ่งตนเอง (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาศึกษา). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เปรมชญา ชนะวงศ์ และคณะ. (2553). การพัฒนาศักยภาพชุมชนบนเพื่อการพึ่งตนเองบนฐานทุนทางสังคม (รายงานผลการวิจัย). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

พระครูพิศิษฏ์ประชานาถ. (2562). การพัฒนาการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ ในการพัฒนาชุมชนตามแนววิถีพุทธ ในจังหวัดสมุทรสงคราม (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2541). ธรรมนูญชีวิต. นครปฐม: วัดญาณเวศกวัน.

พระมหาเสริมชัย ชยมงฺคโล. (2538). การบริหารวัด (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธภาวนาวิชชาธรรมกายและธนาคารสหธนาคารจำกัดมหาชน.

ศิริวรรณ เพียรสุข และคณะ. (2541). ผลการพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของประชาชนในการดูแลผู้ป่วยโรคจิตในชุมชน. อุบลราชธานี: โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์.

Cohen, J.M., & Uphoff, N.T. (1980). Participations place in rural development: Seeking clarity through specificity. New York: World Developments.

Downloads

Published

2020-03-16

How to Cite

(Prayoon Nandiyo), P., Kittisobhano, P. K., & Sunundo, P. S. (2020). THE DEVELOPMENT OF THE MONKS’ PARTICIPATION IN COMMUNITY DEVELOPMENT ACCORDING TO BUDDHISM IN SAMUT SONGKHRAM PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 9(1), 23–36. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/238391