ความพร้อมของแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชนโดยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาไปสู่การจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ในกลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนบน (พระนครศรีอยุธยา และอ่างทอง)
คำสำคัญ:
แหล่งเรียนรู้, วัฒนธรรมชุมชน, การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาสถานภาพของแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชน 2) เพื่อศึกษาบทบาท หน้าที่ และความพร้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชนเชื่อมโยงการท่องเที่ยว 3) เพื่อศึกษาศักยภาพของแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชนเพื่อพัฒนาไปสู่การจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ และ 4) เพื่อศึกษาแนวทางเสริมสร้างความพร้อมของแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชนเพื่อพัฒนาไปสู่การจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ โดยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พื้นที่ศึกษาได้แก่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และ อ่างทอง รวมแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมที่ศึกษา 6 แห่ง วิธีดำเนินการวิจัย ใช้การสำรวจสภาพพื้นที่และวิจัยเชิงปฏิบัติการ รวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ การจัดสนทนากลุ่ม การสังเกต กลุ่มเป้าหมายได้แก่ เจ้าหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผู้ดำเนินงานในแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชน และประชาชนในชุมชน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพื้นฐาน และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1. สถานภาพของแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชนอยู่ในระดับปานกลางถึงระดับดี โดยมีพิพิธภัณฑ์หัตถกรรมอรัญญิกมีคะแนนประเมินสูงที่สุด (74 คะแนน) อยู่ในระดับดี 2. บทบาทหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พบว่า องค์การบริหารส่วนตำบลคลองวัว และเทศบาลตำบลอรัญญิก แสดงบทบาทต่อแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชนมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 85.71 รองลงมือคือ องค์การบริหารส่วนตำบลสำพะเนียงร้อยละ 78.57 ด้านความพร้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการจัดการแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมเชื่อมโยงการท่องเที่ยวพบว่า เทศบาลตำบลอรัญญิก มีค่าเฉลี่ยสูงสุด (ค่าเฉลี่ย =3.750)อยู่ในระดับมาก รองลงมาคือ องค์การบริหารส่วนตำบลบางเจ้าฉ่า (ค่าเฉลี่ย=2.812) อยู่ในระดับปานกลาง 3. ศักยภาพของแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรม พบว่า พิพิธภัณฑ์หัตถกรรมอรัญญิกมีศักยภาพในลำดับแรก รองลงมือ คือ พิพิธภัณฑ์จักสานเครื่องใช้ไม้ไผ่บางเจ้าฉ่า 4. แนวทางเสริมสร้างความพร้อมของแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมชุมชนไปสู่การจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์โดยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยรวมทั้ง 6 แห่ง องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและชุมชนควรร่วมมือกัน จัดให้มีศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ทำการประชาสัมพันธ์ให้หลากหลายรูปแบบ ขยายพื้นที่รองรับที่จอดรถ จัดให้มีที่พักแบบโฮมสเตย์ พัฒนาบุคลากรให้มีความพร้อมในการให้บริการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์
ซึ่งทุกแห่งมีพื้นฐานด้านวัฒนธรรมที่พร้อมพัฒนาได้
เอกสารอ้างอิง
Kanok Wan Chu Chan (2009). Cultural Resource Management by Community Leaders For Tourism. Ban Phaed Doi Inthanon Chiang Mai. (Thesis Master of Arts). College of Innovation Thammasat University. Available digi.library.tu.ac.th/thesis/it/0632/06CHAPTER5.pdf (Accessed 22 October, 2015)
Kanchana Saen Limsuwan and Saranya Saeng Limsuwan. (2013). Sustainable Cultural Heritage Tourism. Executive Journal Available http://bu.ac.th/knowledgecenter/executive_journal/oct_dec_12/pdf/aw019
.pdf (Accessed 10 October, 2015).
Pranee Tanprayoon and Lamyong Plangklang (2014). Study to Management Tourism and Tourism Form by the Participation of Community Case study Lad Chado Market, Phranakhon Si Ayutthaya Province. Full Research Report Faculty of Management Science Phranakhon Si Ayutthaya Rajabhat University.
Suddan Wisudthiluck, and Group (2013). “Creative Tourism”. Bangkok: Pimluk Special Development Area for Sustainable Tourism. (Public organization).
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2019 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น
