กระบวนการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกา โดยพุทธสันติวิธี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการดังนี้ 1. เพื่อศึกษาวิเคราะห์บริบท สภาพปัญหา อุปสรรค การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกา และแนวคิด หลักการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ตามนวัตกรรมร่วมสมัย 2. เพื่อศึกษาวิเคราะห์หลักพุทธสันติวิธีที่เอื้อต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกา และ 3. เพื่อนำเสนอกระบวนการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกาโดยพุทธสันติวิธี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 20 รูป
ผลการวิจัยพบว่า 1. การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกาประสบปัญหาหลายด้าน เช่น พระธรรมทูตไม่เข้าใจกลุ่มเป้าหมาย ขาดทักษะการสื่อสารและการใช้ภาษาที่ทันสมัย รวมถึงการให้ความรู้ที่ไม่สอดคล้องกับบริบทปัจจุบัน มีข้อจำกัดด้านกฎหมายและวัฒนธรรมต่างชาติ แนวทางแก้ไขคือการปรับรูปแบบการเผยแผ่ให้หลากหลาย เช่น จัดกิจกรรมร่วมกับวัดนานาชาติ จัดทำหนังสือธรรมะ วิทยุ บรรยายธรรมออนไลน์ และกลุ่มปฏิบัติธรรม รวมถึงการดำเนินโครงการตามนโยบาย “ตกปลานอกบ้าน ประสานสิบทิศ ผูกมิตรทั่วหล้า บริหารปัญญา สาริกาป้อนเหยื่อ” เพื่อเสริมสร้างความเข้าใจและความร่วมมือในระดับสากล 2. หลักโอวาทปาฏิโมกข์ เป็นหัวใจสำคัญที่พระธรรมทูตยึดถือ ได้แก่ หลักการ 3 : ไม่ทำบาป ทำความดี ทำใจให้บริสุทธิ์ อุดมการณ์ 4 : ความอดทน อดกลั้น ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ความสงบทั้งกาย วาจา ใจ และนิพพานเป็นเป้าหมายสูงสุด วิธีการ 6 : ไม่กล่าวร้าย ไม่ทำร้าย รักษาความประพฤติให้น่าเลื่อมใส เคารพกฎระเบียบ ขนบธรรมเนียม รู้จักประมาณในการใช้สิ่งต่าง ๆ อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม และฝึกจิตใจให้สงบ มีประสิทธิภาพ ทั้งหมดนี้ช่วยให้พระธรรมทูตบรรลุเป้าหมายพระพุทธศาสนา 3. กระบวนการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกาโดยพุทธสันติวิธี ได้โมเดลในการนำเสนอ คือ RPCCC MODEL ประกอบด้วย 1) Receiver วิเคราะห์ผู้รับสาร 2) Planning วางแผนการเผยแผ่ 3) Concept วางกรอบแนวคิด 4) Content เนื้อหาสาระการเผยแผ่ 5) Communication การสื่อสารเพื่อการเผยแผ่ ซึ่งเป็นองค์ความรู้ใหม่ซึ่งจะส่งผลต่อการทำงานของพระธรรมทูตสายต่างประเทศ องค์กรสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกา บุคคลทั่วไป องค์กร ชุมชน สังคม ตลอดถึงประเทศชาติ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
เอกสารอ้างอิง
Nakmoodjalin, B. (2019). An Analysis of Organization of Buddhist Propagation of the Uhaithani Buddhist Propagation Centre. Journal of Social Science Panyapat, 1(1), 23-30.
Phra Brahmapundit (Prayoon Dhammacitto). (2003). The Strategy for Strengthening Propagation of Buddhism. Training Oversea Dhammaduta Bhikkhus Program 9 May 2003 (pp. 5-6). Mahachulalongkornrajavidyalaya University. Phutthamonthon, Nakhon Pathom.
Phra Phromwachirayan (Prasit Khemongkaro). (2003). The Way of the Dhammaduta in Oversea Dhammaduta Batch 9. Bangkok: Mahachulalongkornrajavidyalaya University.
Phra Srirattanamoli (Somkid Suratecho/Laochalard). (2017). The Buddhism Propagating Model of ThaiBuddhist Monks in the Republic of Singapore. Journal of Graduate Studies Review, 13(Special No.2), 97-108.
Phra Wiman Kamphirapanyo (Trikamon). (2012). Propagation in Uru-Valen Senanikom as a Prototype of the Buddha's Way of Propagating Buddhism. (Doctoral Dissertation). Mahachulalongkornrajavidyalaya University. Ayutthaya.
Phramaha Amnuay Meeraka. (2016). Guidelines for the Propagation of Buddhism in Foreign Countries: A Case Study in the Netherlands. Buabundit Journal of Educational Administration, 16(1), 169-176.
Phramaha Samarn Jataviriyo (Sasisuwanphong). (2020). The Study of Characteristics of Dhammaduta Bhikkhus for Propagating Buddhism in United States of America. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology, 5(7), 114-125.
Phramaha Suriya Aphiwatthano (Masunthia). (2020). Propagation of the Buddhism Ovadapatimokkha: Principle, Ideology and Method. Journal of MCU Humanities Review, 6(1), 359-367.
