รูปแบบการจัดการเสนาสนะเพื่อการเยียวยาและฟื้นฟูสุขภาพของภิกษุชราภาพในสังคมไทย

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่อง “รูปแบบการจัดการเสนาสนะเพื่อการเยียวยาและฟื้นฟูสุขภาพของภิกษุชราภาพในสังคมไทย” เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดเสนาสนะ การหารูปแบบการจัดการเสนาสนะ และเสนอรูปแบบการจัดเสนาสนะของภิกษุชราภาพ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้เป็นพระภิกษุที่จำพรรษาในวัดเขตจังหวัดนครปฐม จำนวน 40 รูป/คน เครื่องมือที่ผู้วิจัยใช้ในการศึกษา ประกอบด้วย แบบสอบถาม 2 ชุด ซึ่งในแบบสอบถามชุดที่ 1 เป็นแบบสอบถามสำหรับภิกษุชราภาพและภิกษุผู้ดูแลภิกษุ  ชราภาพ ส่วนแบบสอบถามชุดที่ 2 เป็นแบบสัมภาษณ์ภิกษุชราภาพ ผู้ดูแลภิกษุชราภาพ และเชี่ยวชาญด้านการจัดเสนาสนะให้กับภิกษุชราภาพ

ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพเสนาสนะของภิกษุชราภาพมีผลการประเมินตนเองด้านการจัดเสนาสนะภายในกุฏิ พบว่าส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นสองชั้น ลักษณะของโครงสร้างของห้องน้ำเป็นห้องน้ำอยู่ห้องเดียวกัน ส่วนการจัดเสนาสนะภายนอกกุฏิ พบว่าลักษณะทางเดินที่เป็นคอนกรีต ไม่มีสิ่งกีดขวางบริเวณทางเดิน 2) การจัดเสนาสนะภายในกุฏิและภายนอกกุฏิต้องมีความสะอาด มีระเบียบ มีอากาศถ่ายเทสะดวก และมีความสว่าง 3) แนวทางการพัฒนาการจัดเสนาสนะที่เหมาะสมกับภิกษุชราภาพ ประกอบด้วย 1. สนับสนุนให้มีการปรับปรุงและพัฒนาเสนาสนะให้เหมาะสมสอดคล้องกับการดูแลภิกษุชราภาพมีออกแบบเสนาสนะให้มีความเหมาะสมกับภิกษุชราภาพ 2. ส่งเสริมให้มีหน่วยงานเฉพาะที่มีบทบาทหน้าที่ในการดูแลภิกษุชราภาพอย่างครบวงจร และ 3. สนับสนุนให้เกิดการมีส่วนร่วมในการสร้างเครือข่ายในการดูแลภิกษุชราภาพในวัด ด้วยการอาศัยความร่วมมือจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องขับเคลื่อนการดูแลภิกษุชราภาพ