กลยุทธ์การตลาดกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร

Main Article Content

ธนัญภัสร์ ศรีเนธิยวศิน
ยุทธพงษ์ ลีลากิจไพศาล
วิณาภรณ์ แตงจุ้ย
สฤษดิ์ ศรีโยธิน
จิรัฐ ชวนชม

บทคัดย่อ

การเตรียมความพร้อมของผู้ประกอบธุรกิจการท่องเที่ยวหรือชุมชน ในด้านกลยุทธ์การตลาดกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร มุ่งหวังให้ผู้ประกอบการมีความเข้าใจในกลุ่มลูกค้าที่มีความต้องการท่องเที่ยว        เชิงนิเวศเกษตร ซึ่งสอดคล้องกับหลักการคิดขององค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน) หรือ อพท. คือ ทรัพยากรท้องถิ่น ต้องให้คนท้องถิ่นเป็นผู้ดูแล ไม่ทำลายหรือ  บุกรุกเพิ่ม แต่นำทรัพยากรท้องถิ่นที่มีอยู่มาสร้างกิจกรรมทางการท่องเที่ยว และมีระบบการจัดการที่ดีที่ ซึ่งแต่ละพื้นที่จะมีลักษณะทางกายภาพที่เป็นเอกลักษณ์สามารถใช้เป็นจุดขาย มีประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่น รวมถึงยังมีภูมิปัญญาชาวบ้านเพื่อสร้างความแตกต่างจากแหล่งท่องเที่ยวอื่น สิ่งเหล่านี้เป็นองค์ประกอบที่สามารถสร้างรายได้ให้กับการท่องเที่ยว ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจของผู้ประกอบธุรกิจการท่องเที่ยว ชุมชน และชาวบ้านให้สามารถพึ่งพาตนเองได้ การเลือกใช้กลยุทธ์การตลาดที่เหมาะสมกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้ประกอบธุรกิจการท่องเที่ยวหรือชุมชนต้องให้ความสำคัญ และสามารถนำมาใช้ได้อย่างเหมาะสม

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

Chaimoolwong, S. (2019). Factors Affecting the Agro-Tourism Motivations and Behaviors of Thai Tourists: A Case Study of Mae Jam Village, Mueang Pan District, Lampang Province. Chiang Mai: Maejo University.

Chaisri, A., Panyapong, S., & Doungmala, Th. (2017). The Development for Tourism Marketion Strategy of Ecotourism Pa Hin Ngam National Park. (Research Report). Chaiyaphum: Rajabhat Chaiyaphum University.

Chiworawat, S. (2002). Factors Affecting the Ecotourism Behavior of Thai Tourists in Mu Ko Chang National Park. (Master’s Thesis). Srinakharinwirot University. Bangkok.

Designated Areas for Sustainable Tourism Administration (Public Organization). (2021). DAST Tourism Management Create True Sustainability. Retrieved November 1, 2023, from https://www.dasta.or.th/th/article/424

Kakaew, K. (2015). Agrotourism Behaviors of Thai Tourists at Agricultural Gardens in Rayong Province. Bangkok: Dhurakij Pundit University.

Katpiyarat, P. et al. (2018). Efficiency of Agro-Ecotourism: Case Study of Klong Khone Mangrove Conservation Center. Veridian E-Journal Silpakorn Universit, 11(3), 882-896.

Komessopha, P. (2001). Marketing Planning. Bangkok: Chulalongkorn University Press.

Kotler, P. (1997). Marketing Management: Analysis, Planning, Implementation and Control (14th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.

Ministry of Tourism & Sport. (2021). Quality Standards for Agricultural Tourism Destinations (2nd Draft) Revised Edition. Retrieved October 1, 2023, from https://www.masci.or.th/wpcontent/uploads/2021/11/

Nadee, P. (2018). Agro-Tourism Development towards Sustainable Tourism. Eau Geritage Journal Social Science and Humanity, 8(2), 113-124.

Nimboonjat, M. (2015). The Tourism Factors and Participation of the Community in Fluencing the Sustainability of Eco-Tourism at Khao San Nhok Whour. (Khao Laem National Park). (Master’s Thesis). Silpakorn University. Bangkok.

Office of the National Economic and Social Development Council. (2023). The Thirteenth Plan (2023-2027). Retrieved November 1, 2023, from https://www.nesdc.go.th/download/Plan13/Doc/Plan13_Final.pdf

Prarasakul, L. (2013). Consumer Behavior. Bangkok: Vprint (1991).

Rungruang, N. (2016). The Components of Community Best Tourism Affecting Tourism Development at Angwangkea and Pukongkam in Kutkhaopun District Ubonratchathani Province. (Master’s Thesis). Mahasarakham University. Mahasarakham.

Srinathiyawasin, T. et al. (2023). Tourist Behaviors towards Agro-Ecotourism in Suphanburi Province. SDU Community Engagement Expo 2023.

Thailand Institute of Scientific and Technological Research. (1997). Implementation of Tourism Policy to Preserve the Ecological System. Bangkok: Author.

The Tourism Authority of Thailand (TAT). (2001). General Knowledge about Homestays. Bangkok: Author.