The Influence of Communication on Enhancing the Predictive Power of the Theory of Planned Behavior (TPB): Suggestions for Application to Business Management
Keywords:
Theory of planned behavior, Attitude, Subjective norms, Perceived behavioral control, Cmmunications, Business managementAbstract
This article aims to explain the influence of communication in enhancing the predictive power of the Theory of Planned Behavior (TPB) for behavioral tendencies, and provide suggestions for practical applications in business management. The Theory of Planned Behavior is a widely accepted theory for explaining and predicting human behavior, particularly behaviors that result from deliberation and intention. This theory says that an individual behavior is determined by behavioral intention, which is influenced by three main factors: attitude toward the behavior, subjective norms, and perceived behavioral control. While the Theory of Planned Behavior has effectively explained human behaviors in many past studies, its predictive power still has limitations. One of the factors that have been studied to enhance the prediction of this theory is communication. Communication plays a vital role in guiding human behaviors, especially the communication aiming at persuading and motivating behavioral changes. Communication can enhance the prediction of consumer behavioral tendencies by influencing attitudes, subjective norms, and perceived behavioral control. This article explains the role of communication in individual behavioral expressions, the interplay of the three factors in the Theory of Planned Behavior, and limitations in predicting behavior. It also explores the application of the Theory of Planned Behavior in business management. This article will benefit business owners and marketers in developing marketing strategies and marketing communications that target specific groups, increasing the effectiveness of consumer behavior prediction, and ultimately stimulating desired purchasing behavior.
References
เกตุวดี สมบูรณ์ทวี และปวันสา บุญภูพิพัฒน์. (2564). การศึกษาทฤษฎีพฤติกรรมตามแบบแผนและตัวแปรส่วนขยายที่มีผลต่อความตั้งใจบริโภคคราฟท์เบียร์. วารสารมนุษยศษสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 11(2), 32-45.
เจริญชัย เอกมาไพศาล สิริพร เขตเจนการ และสุพัฒนา เตโชชลาลัย. (2563). การศึกษาการบริโภคอาหารริมทางในกรุงเทพมหานครและผลกระทบต่อทัศนคติและความตั้งใจแสดงพฤติกรรมของผู้บริโภค. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 42(1), 21-42.
ชิดชนก อนันตมงคลกุล และทวีพงศ์ คงมา. (2564). แนวโน้มพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักศึกษามหาวิทยาลัยในอาเซียน: การประยุกต์ใช้ทฤษฎีพฤติกรรมตามแผน. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 16(2), 3-17.
นลินี พานสายตา. (2563). ความตั้งใจเชิงพฤติกรรมในการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของนักท่องเที่ยวสูงอายุ:กรณีศึกษานักท่องเที่ยวในชมรมผู้สูงอายุ กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 28(1), 168-194.
นิออน ศรีสมยง, โรจนศักดิ์ โฉมวิไลลักษณ์, อัศวิณ ปสุธรรม และจินต์จุฑา อิสริยภัทร์. (2566). ความต้องการและการรับรู้ภาพลักษณ์เกี่ยวกับนวัตกรรมการตลาด และพฤติกรรมการสื่อสารผ่านสื่อสังคมออนไลน์ต่อความตั้งใจมาใช้บริการการท่องเที่ยวน้ำพุร้อนเชิงส่งเสริมสุขภาพของนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 43(3), 1-25.
ปพิชญา วิศาลโกศล. (2563). อิทธิพลของการสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านทางอิเล็กทรอนิกส์ต่อกระบวนการตัดสินใจในการเลือกสถานที่ท่องเที่ยว. วารสารบริหารธุรกิจ นิด้า, 27(2), 162-182.
ปรียาภรณ์ ประยงค์กุล และสุจรรยา โลหาชีวะ. (2563). แนวทางในการป้องกันการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในวัยรุ่นไทยตามทฤษฎีพฤติกรรมตามแผน. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย, 13(2), 39-46.
พงษ์พันธ์ แทนเกษม, ปิยณัฐ จันโทสุทธิ์, ธเนศ เสถียรนาม และชัยชาญ ยุวนะศิริ. (2561). ปัจจัยด้านจิตวิทยาที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจในการฝ่าสัญญาณไฟแดง ณ ทางแยกที่มีการตรวจจับการฝ่าสัญญาณไฟแดง: พื้นที่ศึกษา สามแยกท่าพระ จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 20(1), 143-157.
พิมพ์พิศา พันธ์มณี และสมคิด ปราบภัย. (2560). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมพฤติกรรมการลดความอ้วนโดยใช้ทฤษฎีพฤติกรรมตามแผนต่อพฤติกรรมการลดน้ำหนักของเด็กวัยเรียนที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วชิรสารการพยาบาล, 19(2), 13-23.
ภาณุมาศ แสนหล้า และวุฒิชาติ สุนทรสมัย. (2563). การทำนายความตั้งใจซื้อผักอินทรีย์ของผู้บริโภคในเขตจังหวัดชลบุรีตามกรอบแนวคิดทฤษฎีพฤติกรรมตามแผน. วารสารบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 9(2), 104-127.
มณีรัตน์ แสงบุญไทย สุขุมาล เกิดนอก และวรญา โรจนาปภาพร. (2565). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อการตั้งใจซื้ออาหารออร์แกนิคของผู้บริโภคในประเทศไทย. วารสารศิลปการจัดการ, 6(2), 621-636.
วรรธนี จันทรมิตรี. (2554). การเปิดรับสื่อกับพฤติกรรมการขับขี่ยานพาหนะของกลุ่มวัยรุ่น (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศจีมาศ ชาญฐิติเวช และชวลิต จีนอนันต์. (2566). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้แพลตฟอร์มตลาดกลางซื้อขายพลังงานไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียนในประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 15(1), 1-15.
สมรักษ์ ชื่นอร่าม. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารตามทฤษฎีพฤติกรรมตามแผนเพื่อส่งเสริมสมรรถภาพการจัดการเรียนรู้ของครูที่ส่งผลต่อการพัฒนาทักษะการคิดตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับนักเรียนโรงเรียนเทศบาล 1 วัดแก่นเหล็ก (รัตนกะลัสอนุสรณ์). วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 12(1), 46-59.
สริยาภา คันธวัลย์ ณัฏฐพงษ์ สายพิณ และเมทยา ปรียานนท์. (2566). พฤติกรรมการสื่อสารของกลุ่มผู้สูงอายุกับการซื้อผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 11(2), 179-193.
สีตลา เขมะภาตะพันธ์. (2558). การเปิดรับสื่อและการรับรู้ภาพลักษณ์เกี่ยวกับการท่องเที่ยวประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวจีน (ค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุภาพร สิทธิโกศล, ศรัณย์ธร ศศิธนากรแก้ว และวราพรรณ อภิศุภะโชค. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจใช้เทคโนโลยีพลังงานแสงอาทิตย์ของประชาชนในกรุงเทพมหานครตามแนวคิดทฤษฎีพฤติกรรมตามแผน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(4), 203-217.
สุภาวิตา อินทรพาณิชย์, ฉัฐวัฒน์ ลิมป์สุรพงษ์ และธัญญา พากเพียร. (2566). การศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยพฤติกรรมการเดินทางตามแผนและรูปแบบการเดินทางของนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวจีนที่มีต่อความตั้งใจเปลี่ยนรูปแบบการเดินทางด้วยรถไฟฟ้าความเร็วสูง. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร, 20(1), 166-189.
อนุวัตร จุลินทร ดุษฎี โยเหลา และเพ็ชรรัตน์ ไสยสมบัติ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อพ่ฤติกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมของไทย. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 14(2), 87-98.
อัครวัฒน์ ราตรีสวัสดิ์ และศุภฤกษ์ โพธิไพรัตนา. (2564). พฤติกรรมการสื่อสารและการเรียนรู้พฤติกรรมทางเพศของเยาวชนในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารการสื่อสารมวลชน คณะการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 9(1), 26-51.
Abbasi, G. A., Kumaravelu, J., Goh, Y.-N., & Dara Singh, K. S. (2021). Understanding the intention to revisit a destination by expanding the theory of planned behaviour (TPB). Spanish Journal of Marketing, 25(2), 280-307.
Ajzen, I. & Fishbein, M. (1980). Understanding attitudes and predicting social behavior. New Jersey: Prentice Hall.
Ajzen. (1991). The theory of planned behavior. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 50(2), 179-211.
Al-Mamary, Y. H. & Alraja, M. M. (2022). Understanding entrepreneurship intention and behavior in the light of TPB model from the digital entrepreneurship perspective. International Journal of Information Management Data Insights, 2, 1-8.
Baker, E. W., Al-Gahtani, S. S., & Hubona, G. S. (2007). The effects of gender and age on new technology implementation in a developing country: Testing the theory of planned behavior (TPB). Information Technology & People, 20(4), 352-375.
Emekci, S. (2019). Green consumption behaviours of consumers within the scope of TPB. Journal of Consumer Marketing, 36(3), 410-417.
Fischer, P., Greitemeyer, T., Kastenmuller, A., Vogrincic, C., & Sauer, A. (2011). The Effects of Risk-Glorifying Media Exposure on Risk-Positive Cognitions, Emotions, and Behaviors: A Meta-Analytic Review. Psychological Bulletin, 137(3), 367-390.
Groot, J. d. & Steg, L. (2007). General Beliefs and the Theory of Planned Behavior: The Role of Environmental Concerns in the TPB. Journal of Applied Social Psychology, 37(8), 1817-1836.
Hassan, L. M, Shiu, E. M, & Parry, S. (2016). Addressing the cross-country applicability of the theory of planned behaviour (TPB). Journal of Consumer Behaviour, 15(1), 72-86.
Jalilvand, M. R. & Samiei, N. (2012). The impact of electronic word of mouth on a tourism destination choice Testing the theory of planned behavior (TPB). Internet Research, 22(5), 591-612.
Robledo, J. L. R., Arán, M. V., Sanchez, M. V., & Molina, M. A. R. (2015). The moderating role of gender on entrepreneurial intentions:A TPB perspective. Intangible Capital, 11(1), 92-117.
Juschten, M., Jiricka-Pürrer, A., Unbehaun, W., & Hössinger, R. (2019). The mountains are calling! An extended TPB model for understanding metropolitan residents intentions to visit nearby alpin e destinations in summer. Tourism Management, 75, 293-306.
Knauder, H., & Koschmieder, C. (2019). Individualized student support in primary school teaching: A review of influencing factors using the Theory of Planned Behavior (TPB). Teaching and Teacher Education, 77, 66-76.
Shalender, K. & Sharma, N. (2021). Using extended theory of planned behaviour (TPB) to predict adoption intention of electric vehicles in India. Environment, Development and Sustainability, 23, 665-681.
Shrestha, U. R. & Thanabordeekij, P. (2017). Factors Affecting Tourist Travel Intention to Nepal after Natural Disaster. Panyapiwat Journal Editorial Division, 9(2), 232-243.
Wu, X., & Li, X. (2017). Effects of Mass Media Exposure and Social Network Site Involvement on Risk Perception of and Precautionary Behavior Toward the Haze Issue in China. International Journal of Communication, 11, 3975-3997.
Yastica, T. V., Salma, S. A., Caesaron, D., Safrudin, Y. N., & Pramadya, A. R. (2020). Application of Theory Planned Behavior (TPB) and Health Belief Model (HBM) in COVID-19 Prevention: A Literature Review. In 6 th International Conference on Interactive Digital Media, ICIDM 2020 (pp. 1-4). New York City: Electrical and Electronics Engineers. doi: 10.1109/ICIDM51048.2020.9339605
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Faculty of Management Science Pibulsongkram Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม
บทความที่ลงพิมพ์ใน วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม ถือว่าเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียนคณะบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย ผู้เขียนต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
