ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำทางวิชาการ, ผู้บริหารสถานศึกษา, ยุคดิจิทัล, สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธรบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร 2) เปรียบเทียบระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล จำแนกตามตำแหน่ง ประสบการณ์ทำงาน และขนาดโรงเรียน 3) ศึกษาแนวทางในการส่งเสริมและพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน วิธีการเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรคือผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร จำนวน 3,469 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างของเครจซี่และมอร์แกน ได้จำนวน 346 คน กำหนดจำนวนเป็นสัดส่วนตามขนาดโรงเรียนและสุ่มกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเป็นแบบสอบถาม ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ เท่ากับ 0.863 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการทดสอบค่าเอฟ ส่วนวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลกับกลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ผู้บริหารในสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาและผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 5 คน ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่อมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์ ทำการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก 2) การเปรียบเทียบระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล จำแนกตามตำแหน่ง ประสบการณ์ทำงาน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และจำแนกตามขนาดโรงเรียน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3) แนวทางในการส่งเสริมและพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล ได้แก่ (1) ผู้บริหารควรกำหนดวิสัยทัศน์โดยมุ่งเน้นการปรับตัวให้เข้ากับเทคโนโลยี สร้างระบบการเรียนรู้ที่เข้าถึงได้ทุกเวลา (2) ควรนำเทคโนโลยีมาช่วยในการบริหารวิชาการ การจัดเก็บ ประมวลผลและการแสดงผลข้อมูล (3) สนับสนุนการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษาให้เป็นปัจจุบันและทันต่อการเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัล (4) สนับสนุนการใช้สื่อดิจิทัลร่วมกับการขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรมทางการศึกษา (5) ส่งเสริมให้ครูพัฒนานวัตกรรมและจัดการอบรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้สำหรับครูและนักเรียน
Downloads
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) 2553. กรุงเทพฯ : องค์การรับส่งสินค้าแลพัสดุภัณฑ์.
กิ่งกาญจน์ สุขสำราญ. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในกลุ่มอำเภอปลวกแดง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเกริก.
ชัยยนต์ เพาพาน. (2559). ผู้บริหารสถานศึกษายุคใหม่ในศตวรรษที่ 21. กาฬสินธุ์ : มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์.
ตรีนุช เทียนทอง. (2566). “แผนปฏิบัติการด้านดิจิทัลเพื่อการศึกษา พ.ศ.2566-2567 ของกระทรวงศึกษาธิการ.” [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : https://itdept.ipst.ac.th/wp-content/uploads/2023/04/MOE-DIGITAL-66-70.pdf สืบค้น 18 สิงหาคม 2567.
ถาวร เส้งเอียด. (2550). ภาวะผู้นาทางวิชาการ. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
ธีรศักดิ์ สารสมัคร. (2563). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคการศึกษา 4.0 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
นวพร แก้ววิชัย. (2562). การศึกษาความเป็นผู้นำทางวิชาการในยุคการศึกษายุดดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากลุ่มเครือข่ายผยาไท สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปางเขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยพะเยา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาสน์.
พรชัย เจดามาน. (2560). การพัฒนาการศึกษาภายใต้กรอบประเทศไทย 4.0 สู่ศตวรรษที่ 21. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พัชราภรณ์ จันทพล. (2560). ภาวะผู้นำทางวิชาการในยุคดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนในอำเภอองครักษ์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2560). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วลีรัตน์ มุ่งรวยกลาง. (2560). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา วิทยาลัยนครราชสีมา.
สถาบันพัฒนาความก้าวหน้า. (2553). ยุทธศาสตร์การพัฒนาวิชาชีพผู้บริหารสถานศึกษา. กรุงเทพฯ : เอส.พี.เอ็น.การพิมพ์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร. (2566). “แผนพัฒนาคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2566-2570.” [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : https://www. Secondarysskyst.go.th/?page_id=9285 สืบค้น 22 มีนาคม 2567.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุพรรษา แสงจันทร์นวล. (2563). การบริหารงานวิชาการด้านการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ในยุคการศึกษา 4.0. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
สุวิมล โพธิ์กลิ่น. (2560). การบริหารสถานศึกษายุคใหม่ที่มีประสิทธิผล. อุบลราชธานี : ยงสวัสดิ์ อินเตอร์กรุ๊ป.
Krejcie, Robert V. and M. Morgan. (1970). “Determining sample size for research activities.” Educational and Psychological Measurement. 30(3) : 607 - 610.
