เอกลักษณ์ในการบรรเลงกลองมังคละของชมรมดนตรีพื้นบ้านมังคละ จังหวัดพิษณุโลก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเอกลักษณ์การบรรเลงกลองมังคละของชมรมดนตรีพื้นบ้านมังคละ จังหวัดพิษณุโลก โดยใช้วิธีการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง การสังเกตแบบมีส่วนร่วม และการวิเคราะห์โน้ตดนตรี ผลการวิจัยพบว่าเอกลักษณ์การบรรเลงกลองมังคละสามารถแบ่งได้เป็น 5 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการให้สัญญาณ ได้แก่ การตีรัวเพื่อเริ่มเพลง เปลี่ยนเพลง และจบเพลง 2) ด้านสำเนียงการบรรเลง คือการตีกรออย่างสม่ำเสมอ เป็นลักษณะเฉพาะที่สืบทอดกันมา 3) ด้านการสร้างวินัยและความรับผิดชอบ นักดนตรีต้องฝึกฝนอย่างต่อเนื่องเพื่อให้สามารถบรรเลงได้อย่างราบรื่นและสอดคล้องกับวง 4) ด้านธรรมเนียมปฏิบัติ คือการยึดถือแบบแผนการบรรเลงเพื่อไม่ให้ขัดแย้งกับบทบาทของเครื่องดนตรีอื่น และ 5) ด้านความคิดสร้างสรรค์ นักดนตรีต้องมีทักษะในการด้นสดพัฒนาจังหวะเพื่อสร้างสีสันให้กับบทเพลง เอกลักษณ์ทั้งห้านี้สะท้อนถึงภูมิปัญญาท้องถิ่น ความสามารถของนักดนตรี และการสืบทอดวัฒนธรรมดนตรีพื้นบ้านในบริบทของจังหวัดพิษณุโลกอย่างเป็นรูปธรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความรู้ใด ๆ ตลอดจนข้อคิดเห็นใด ๆ เป็นของผู้เขียนแต่ละท่านโดยเฉพาะ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร และกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
เอกสารอ้างอิง
Boonsing, N. (2001). Thai culture. Phatthana Suksa Publishing.
Boonsom, W. (2005). Thai arts and culture: Threads from the past. Pyramid Karnpim.
Bunmuang, U. (2019). Mangkala Phitsanulok: Orchestation, rituals and beliefs. Nakabutr Review Journal, Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, 11(3), 155-164.
Chasuwan, S. (1999). Music and healing. Printing Center, Suan Sunandha Rajabhat Institute.
Department of Cultural Promotion. (2024). Performing arts: Mangkla. http://ich.culture.go.th/article/detail/673aec283a1da799f45aef1e
Khotchawong, P. (1999). Southern Thai folk music culture. Faculty of Fine and Applied Arts (Establishment Project), Songkhla Rajabhat Institute.
Kuabutr, K. (2020). The Mangkala Wai Khru Ceremony. The Golden Teak: Humanities and Social Sciences Journal, 26(1), 51-62.
Nettl, B. (2005). The study of ethnomusicology: Thirty-one issues and concepts (2nd ed.). University of Illinois Press.
Pidokrajt, N. (2020). Theory for music research and contents. Naduriyang Printing.
Rojanatrakul, S. (2009). Analysis of rhythmic patterns in mangka music, from folk to western notation [Research report]. Faculty of Humanities and Social Sciences, Pibulsongkram Rajabhat University.
Santasombat, Y. (1994). Humans and culture. Thammasat University Press.
Small, C. (1998). Musicking: The meanings of performing and listening. Wesleyan University Press.
Smithidhamma, N. (2002). Northern Thai folk music. Office of Art and Culture, Lampang Rajabhat Institute.
Soktiyanurak, N. (2001). Musical forms and analysis (2nd ed.). Chulalongkorn University Press.
Teerakul, S. (2019). Klong Yuen-Klong Lorn in Mangkla music of lower northern Thailand. Academic Journal of Humanities and Social Sciences, Uttaradit Rajabhat University, 6(1), 64-79.
Turino, T. (2008). Music as social life: The politics of participation. University of Chicago Press.
