การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงชาติพันธุ์ลาวครั่งและลาวเวียง ในจังหวัดนครปฐมผ่านอัตลักษณ์ทางภาษาและวัฒนธรรมประเพณี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการใช้ภาษา ทัศนคติต่อภาษา วัฒนธรรม ประเพณี การจัดการท่องเที่ยวเชิงชาติพันธุและผลิตภัณฑ์ชุมชนของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งและลาวเวียงในจังหวัดนครปฐม และ 2) เพื่อหาแนวทางและสร้างรูปแบบโมเดลการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงชาติพันธุ์ผ่าน อัตลักษณ์ภาษาและวัฒนธรรมประเพณีของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งและลาวเวียงในจังหวัดนครปฐม รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพใช้แนวคิดทางภาษาศาสตร์ แนวคิดการท่องเที่ยวเชิงชาติพันธุ์ แนวคิดการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ และแนวคิดทางการตลาด เป็นกรอบการวิจัย พื้นที่วิจัย คือชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งและลาวเวียง จังหวัดนครปฐม กลุ่มตัวอย่างคือ สมาชิกในชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งและลาวเวียง จำนวน 60 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 2 ชนิด คือ 1) แบบสอบถาม 2) การสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าร้อยละ และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งและลาวเวียงส่วนใหญ่ยังสามารถพูดภาษาลาวครั่งและลาวเวียงของตนได้ดี โดยเลือกพูดเฉพาะกับสมาชิกในครอบครัว แต่สำหรับทัศนคติต่อภาษานั้น กลุ่มชาติพันธุ์ทั้งลาวครั่งและลาวเวียงส่วนมากต้องการให้ลูกหลานพูดภาษาชาติพันธุ์ได้ รวมถึงอยากอนุรักษ์ให้ลูกหลานได้เรียนรู้และยังคงมีการใช้อยู่สืบไป
2. ผลการวิจัยแนวทางและสร้างรูปแบบโมเดลการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงชาติพันธุ์ผ่านอัตลักษณ์ภาษาและวัฒนธรรมประเพณีของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งและลาวเวียงในจังหวัดนครปฐมนั้น มีเหตุปัจจัยของความสำเร็จ คือ สมาชิกในชุมชนต้องร่วมมือร่วมใจ คิด ทำ และได้รับผลประโยชน์ร่วมกันอย่างสมเหตุสมผล
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Boonyasarit, A. (2015). Creative tourism in Southeast Asia. Department of History, Faculty of Social Sciences, Naresuan University. [in Thai]
Burusphat, S. et al. (2011). Language uses and attitudes towards languages and ethnic tourism of ethnic groups in the Western Region of Thailand. Nakhon Pathom: Research Institute for Languages and Cultures of Asia, Mahidol University. [in Thai]
Education Commission. (2002). The Self learning and community research system. Bangkok. S.R. Printing. [in Thai]
Kasetsiri, C. (1997). Cultural Tourism. Bangkok: The Thailand Research Fund (TRF). Thammasart University. [in Thai]
King Prajadhipok’s Institute. (2004). Encyclopedia of Local Govenment, Civil Society and Local Government Politics and Local Participation. Bangkok: Tammada Press Company Limited. [in Thai]
Phuang-Ngam K. (2002). The community reinforcement. N.p.
Robert W. McIntosh, Charles R. Goeldner. (1990). Tourism: Principles, Practices, Philosophies. University of Wisconsin.
Sang-Chei, T. (2007). Tourism and hospitality. Faculty of Science Management. Silapakorn University Petchaburi Campus.
Sawangphol, K. (2016). Sustainable Tourism Development at The Sai-Noi Floating Market through Community Participation. M.A. Thesis in Tourism Management, Faculty of Tourism and Hospitality, Dhurakij Pundit University.
Sereerat, S. et al. (2003). Principles of Marketing. Bangkok: Theera Film & Scitex Co., Ltd.
Soontorncharaenngen W. (2014). The Creative challenge of product and Hospitality. Thai brand. Amex Team.